Όταν από το Θωρηκτό Αυρόρα ακούστηκαν οι κανονιοβολισμοί και οι μπολσεβίκοι με αρχηγό τον μεγάλο ΛΕΝΙΝ εφορμούσαν στα χειμερινά ανάκτορα, η ανθρωπότητα η ίδια έκανε το τεράστιο άλμα της στο μέλλον. Ένα άλμα που όμοιο του δεν είχε γνωρίσει ποτέ, ένα άλμα που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας, θα άλλαζε τις τύχες δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ήταν πλέον πραγματικότητα!!!!!!
Το πρώτο εργατοαγροτικό κράτος στον κόσμο γεννιόταν κάτω από έναν μεγάλο τοκετό της εργατικής τάξης, της μόνης ικανής που μπορεί να γεννήσει τέτοιες επαναστάσεις.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του ΑΝΘΡΩΠΟΥ ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ γινόταν το κεντρικό στοιχείο στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία.
Για πρώτη φορά, έμπαιναν οι βάσεις να ΑΝΘΡΩΠΕΨΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ακολούθησε ο αποκλεισμός, η ιμπεριαλιστική επέμβαση, οι λιμοί, ο εμφύλιος.
Μα η επανάσταση αντί να υποχωρεί γιγαντωνόταν, έπαιρνε σάρκα και οστά, όχι μόνο στην Ρωσία, αλλά σε μια σειρά άλλες εθνότητες -που πριν ήταν σκλάβες του Τσαρικού καθεστώτος- για πρώτη φορά έπαιρναν κρατική και Εθνική υπόσταση. Συγκροτούσαν την μεγάλη ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ. Από την Κριμαία και τις Βαλτικές χώρες, μέχρι το Τιούμεν της Σιβηρίας, τις νήσους Σαχαλίνη, την μακρινή Μογγολία και μέχρι τα σύνορα του Αφγανιστάν, εκατό διαφορετικές εθνότητες, πάνω από 80 διαφορετικές θρησκείες και γλώσσες , διαφορετικές συνθήκες ζωής, ήθη και έθιμα.
Δεκαπέντε χώρες εθελοντικά έγιναν ένα, μια χώρα, μια πατρίδα, ένα μεγάλο εργατοαγροτικό κράτος. Ένα κράτος και μια οντότητα που κατάφερε αδελφικά να ενώσει όλους αυτούς τους λαούς με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Για πρώτη φορά, λαοί ολόκληροι που ζούσαν νομαδικά, ή ακόμη και στα πρώτα σταδία εξέλιξης, δοκίμαζαν άλλους τρόπους ζωής, με μόρφωση, κουλτούρα, γνώση και μάθηση.
Για πρώτη φορά γλώσσες που μέχρι εκείνη την εποχή μόνο μιλιόταν, αποχτούσαν αλφάβητο, γραφή και ανάγνωση!!!.
Για πρώτη φορά λαοί αποχτούσαν κράτος και οντότητα, σε δεκαπέντε ενωσιακές σοβιετικές σοσιαλιστικές δημοκρατίες λύνοντας έτσι και το εθνικό ζήτημα στη βάση του πρώτου ισότιμου πολυεθνικού κράτους στον κόσμο.
Έτσι κάθε σοβιετική δημοκρατία συνείσφερε στο σοσιαλιστικό κράτος, ανάλογα με τις δυνατότητες του σε πλουτοπαραγωγικούς τομείς, στην αγροτική οικονομία, την βιομηχανία, την κουλτούρα, την μόρφωση τον πολιτισμό και αντίστοιχα βοηθιόταν στην ολόπλευρη ανάπτυξη της.
Νέες πόλεις χτίστηκαν εκεί που δεν υπήρχαν, εργοστάσια ,πανεπιστήμια, νοσοκομεία. Η υποανάπτυκτη Τσαρική αυτοκρατορία, γκρεμιζόταν και στη θέση της, ένα νέο κράτος χτιζόταν, στη βάση της ισοτιμίας, της Ελευθερίας, μια νέα κοινωνία, απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Νέες δυνάμεις απελευθερώθηκαν, που σάρωναν σαν χιονοστιβάδα, τα πάντα στο πέρασμα τους.
Το βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο ανέβαινε σε λαούς που πριν την επανάσταση υπήρχε η δεισιδαιμονία, η μοιρολατρία και παραίτηση.
Μέχρι το 1941 η ΕΣΣΔ είχε καταφέρει από ένα μισοανάπτυκτο βιομηχανικό κράτος, να γίνει ένα σοβαρά ανεπτυγμένο κράτος με ρυθμούς ανάπτυξης που όμοιοι του δεν είχαν επιτευχθεί ποτέ άλλοτε. Ένα μεγάλο βιομηχανικό κράτος, ξεπερνώντας , σε παραγωγή την Ευρώπη, φτάνοντας πολύ κοντά τις ΗΠΑ.
Ότι κατάφερε ο καπιταλισμός σε 200 χρόνια, οι λαοί της ΕΣΣΔ ,το κατάφεραν σε είκοσι μόνο χρόνια.
Για πρώτη φορά οι φτωχοί άνθρωποι ,οι ταπεινοί, οι εργαζόμενοι, αποκτούσαν λόγο, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, το δικαίωμα της συμμετοχής, στα όργανα του κράτους ,του εκλέγειν και εκλέγεστε, από τα δεκαοκτώ
Το δικαίωμα του εργατικού ελέγχου στα εργοστάσια, με γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων και συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων στην παραγωγή εξαφάνιση της ανεργίας, με οκτάωρο, με σαράντα ώρες δουλειάς την εβδομάδα και πέντε μέρες εργασία. Ταυτόχρονη, ανάπτυξη πολιτιστικών λεσχών, θεάτρων, χώρων αναψυχής για τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων.
Καθολικό σύστημα υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης, οι ετήσιες άδειες για δωρεάν διακοπές. Το ρεύμα, το νερό, το σπίτι, οι συγκοινωνίες, έγιναν κοινωνικά αγαθά.
Για πρώτη φορά οι ταπεινοί εξυψωνόταν, είχαν δικαιώματα, αποχτούσαν αξιοπρέπεια!!
Για πρώτη φορά η γυναίκα έπαιρνε την πραγματική θέση της στην κοινωνία, σαν γυναίκα, μητέρα, σύντροφος. Με ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, με θέσεις κλειδιά στην οικονομία, την διεύθυνση παραγωγικών μονάδων αγροτικών συνεταιρισμών, στο στρατό και στα διαστημικά προγράμματα.
Το ίδιο διάστημα, οι καπιταλιστικές χώρες έβγαιναν από ένα τρομακτικό Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, άλλες χαμένες και άλλες κερδισμένες οικονομικά με μεγάλο μέρος του κεφαλαίου κατεστραμμένο αλλά και με την εργατική τάξη σε αναδιάταξη.
Μια αναδιάταξη, με έντονη εσωτερική διαπάλη, στα μέχρι τότε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, διαπάλη κυρίως ως προς τους στόχους και την κατεύθυνση της εργατικής τάξης, για επαναστατικές αλλαγές. Και η αναδιάταξη έγινε με το επαναστατικό κόμμα νέου τύπου, που πρότεινε ο Λένιν με καθαρά Μαρξιστικολενινιστικά χαρακτηριστικά. Ένα κόμμα ατμομηχανή, που θα τραβούσε την εργατική τάξη να παίξει τον ιστορικό της ρόλο, ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Σε χιλιάδες χώρες η εργατική τάξη πήρε στα χέρια της την υπόθεση αυτή, δημιουργώντας το δικό της κόμμα. Στην Ελλάδα ένα χρόνο μετά η εργατική τάξη, με αντιπροσώπους της από τα μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας και με την νεοϊδρυμένη ΓΕΣΕΕ έφτιαχνε το δικό της πολιτικό βραχίονα, το δικό τα κόμμα. Το ΣΕΚΕ, που μετονομάστηκε αργότερα σε ΚΚΕ.
Η μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση, έδρασε καταλυτικά στους εργαζόμενους όλου του κόσμου, τους έδωσε τη δυνατότητα, να αναπτύξουν νέους τρόπους δράσης, να καταχτήσουν και εκείνοι, εργατικά και πολιτικά δικαιώματα, καλές αποδοχές, συντάξεις ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και επιτέλους το οκτάωρο, με 40ωρη εβδομαδιαία εργασία.
Βέβαια όλα αυτά αποχτήθηκαν με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες, με πολύ αίμα και πόνο, αλλά πάντα έπαιρναν θάρρος από την ύπαρξη της ΕΣΔΔ.
Η συμβολή της ΕΣΣΔ γενικά στην ανθρωπότητα, ήταν απεριόριστη.
Ο Μεγάλος Πατριωτικός πόλεμος, η νίκη κατά του φασισμού και το κάρφωμα της κόκκινης σημαίας στην καρδιά του κτήνους, στο Βερολίνο, έδειξε σε όλους τους λαούς της γης την υπεροχή του σοσιαλισμού σε όλα τα επίπεδα, την ηθική του ανωτερότητα, έδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος.
Τα 25 εκατομμύρια νεκρών σοβιετικών πολιτών και στρατιωτών, από όλες τις εθνότητες της ΕΣΣΔ έδειξαν το μεγαλείο της ενότητας του εργαζόμενου λαού, ανεξάρτητα την εθνική καταγωγή, την γλώσσα, ή την θρησκεία!!!!!
Η ΕΣΣΔ έβγαινε απ αυτόν τον νικηφόρο πόλεμο βαθιά λαβωμένη, με πάνω από το 70% της οικονομίας της κατεστραμμένο με χιλιάδες χωριά, πόλεις και νοικοκυριά ισοπεδωμένα, με τον αβάσταχτο πόνο των μανάδων για τα εκατομμύρια των σκοτωμένων παιδιών τους
Η μεγάλη αυτή νίκη έδωσε την έμπνευση και την δυνατότητα και σε μια σειρά χώρες, να επαναστατήσουν ,ενάντια στην αποικιοκρατία, σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, Ινδονησία, Άπω Ανατολή, Αφρική, Λατινική Αμερική με την νικηφόρα επανάσταση στην Κούβα!!! .
Πώς να συγχωρέσει ο ιμπεριαλισμός μια τέτοια νίκη?
Ακολούθησε ο ψυχρός πόλεμος, η ατομική βόμβα, η κούρσα των στρατιωτικών εξοπλισμών, αλλά και τα λάθη στην ΕΣΣΔ η στασιμότητα και τέλος η αντεπανάσταση.
Την δεκαετία του ΄90 η αντεπανάσταση νίκησε, η καπιταλιστική προπαγάνδα και οι συνοδοιπόροι της οργίαζαν για την επιτυχία τους, την ανατροπή του σοσιαλισμού.
Επιχειρήθηκε το ξαναγράψιμο της ιστορίας, με την θεωρία των δύο άκρων, εξισώνοντας τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό ,με τον φασισμό.
Μπορεί οι λαοί, να έχουν τέτοια επιτεύγματα, στην παραγωγή, την επιστήμη, την έρευνα, την τεχνολογία, με επιστήμονες παγκοσμίου εμβέλειας και αναγνώρισης, στις τέχνες και στον πολιτισμό, πρωτοπόρους, για την εποχή τους κινηματογραφιστές – Αϊζενστάϊν και Ρομ- αρχιτέκτονες και μηχανικούς όπως ο Μπίρκ, μουσικούς ,όπως ο Σοστακόβιτς, Χατζατουριάν και Φισερ.
Λογοτέχνες και ποιητές, όπως ο Κορκυ, ο Σεμιόνωφ, ο Μαγιακόφσκυ, ο Γεφτουσένγκο και δεκάδες χιλιάδες άλλοι με το μπιστόλι στον κρόταφο;
Που σε ποια χώρα του κόσμου, υπήρξαν τέτοια επιτεύγματα, τέτοια πρόοδος και μάλιστα σε πολύ σύντομο διάστημα, κάτω από ένα ανελεύθερο, τυραννικό καθεστώς; ΠΟΥΘΕΝΑ. Τέτοια επιτεύγματα, τέτοια πρόοδο, μόνο λαοί, κοινωνικά απελευθερωμένοι μπορούν να επιτύχουν.
Τριάντα τρία χρόνια μετά την αντεπανάσταση, ότι κατάχτησαν οι εργαζόμενοι τον 20ο αιώνα με αιματηρούς αγώνες και θυσίες,-οκτάωρο, συνδικαλιστικές ελευθερίες, πολιτικά κοινωνικά δικαιώματα οι καπιταλιστές, τα έχουν πάρει πίσω. Σήμερα κυριαρχεί η βαρβαρότητα, η ανασφάλεια, φτώχεια, η πείνα και ο πόλεμος.
Είδαμε την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας του Ιράκ, του Αφγανιστάν ,της Συρίας
Τώρα βλέπουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, δυο αδελφικούς λαούς κάποτε, να σφάζονται μεταξύ τους για κρίσιμα γεωπολιτικά συμφέροντα, μεταξύ των Νατοϊκών ιμπεριαλιστών και την νέας Ρώσικης ιμπεριαλιστικής ολιγαρχίας. Βλέπουμε τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης, το θράσος του Σιωνιστικού δολοφονικού κράτους του Ισραήλ να σκοτώνει να λεηλατεί και να κατέχει παράνομα Παλαιστινιακά εδάφη με το πρόσχημα της αυτοάμυνας. Την ωμή βία και την εκατόμβη χιλιάδων άμαχων, κυρίως μικρών παιδιών, με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ,μια στήριξη που βάζει σε μεγάλο κίνδυνο, όλους τους λαούς της περιοχής σε περίπτωση γενικευμένου πολέμου., ιδιαίτερα το λαό μας , επειδή η χώρα μας είναι διάσπαρτη με Αμερικάνικες βάσεις και επειδή η σημερινή κυβέρνηση όχι απλά υποστηρίζει αυτή τη γενοκτονία, αλλά δίνει γή και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές για τα αιματοβαμμένα σχέδια τους και τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που έχουν να κάνουν κυρίως με την ενέργεια και τους δρόμος του φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Θα βγούμε ποτέ από αυτή τη βαρβαρότητα, θα ξεκινήσουν οι λαοί με την πάλη τους, να μπουν σε ένα διαφορετικό δρόμο ,ο δρόμο της αντίστασης και της ανυπακοής, για την ανατροπή αυτής της Βαρβαρότητας του καπιταλισμού, της ωμής βίας και των πολέμων;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ κατηγορηματικά ΝΑΙ
Το δρόμο τον έδειξαν και τον δείχνουν, τα εκατομμύρια των απεργών στην Γαλλία ,στην Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο, για την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής.
Τα εκατομμύρια των φιλειρηνιστών διαδηλωτών σε όλο τον κόσμο, Αμερικανοεβραίων, απλών εβραίων , Χριστιανών και Μουσουλμάνων, κόντρα στο φόβο και των απειλών των κυβερνήσεων τους για το σταμάτημα της σφαγής και γενοκτονίας των Παλαιστινίων, το σταμάτημα, ενός γενικευμένου πολέμου στην περιοχή. είναι μια αρχή, μια μικρή σπίθα, που κάποτε θα ανάψει, τη μεγάλη φωτιά.
Είναι μακριά ακόμη αυτό, από ένα μαζικό λαϊκό κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος ΝΑΙ.
Αλλά όπως είπε και ο Λένιν τον Οκτώβρη του 1917 :
ΕΜΕΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ Ο ΠΑΓΟΣ ΧΑΡΑΧΤΗΚΕ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΟΙΧΤΗΚΕ
ΥΓ Σαν σήμερα 28 χρόνια πριν έπεσε το λεγόμενο ¨τείχος του αίσχους¨ στο Βερολίνο.
Τα τείχη που σηκώθηκαν μετά, από τον Έβρο, μέχρι το Μεξικό, την Ισπανία , την Γάζα και τη δυτική όχθη, παρεμποδίζοντας πρόσφυγες και φυλακισμένους λαούς, πότε θα πέσουν;
