Οι Παλαιστίνιοι και οι υποστηρικτές της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο τιμούν την 17η Απρίλη κάθε χρόνο ως Ημέρα Αλληλεγγύης και υποστήριξης στους Παλαιστίνιους Πολιτικούς Κρατούμενους στις Ισραηλινές φυλακές.
Σήμερα, οι Παλαιστίνιοι σε όλο τον κόσμο θυμούνται τους φίλους και τους συγγενείς τους που κρατούνται στις Ισραηλινές φυλακές. Αυτή τη μέρα, όπως και σε όλη τη διάρκεια του έτους, οι οικογένειες κρατουμένων συχνά διαδηλώνουν και αγωνίζονται κρατώντας φωτογραφίες των κρατουμένων μελών της οικογένειάς τους για να διατηρήσουν τις ιστορίες τους ζωντανές.
Αυτή η μέρα είναι μια ευκαιρία να υπενθυμίσουν στον κόσμο ότι έχουν ανθρώπους μέσα στις ισραηλινές φυλακές κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Η σημερινή είναι μια μέρα διαμαρτυρίας ενάντια στην κατοχή και τις καθημερινές παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από το κράτος του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Μια ακόμα μέρα καταδίκης του εγκλήματος της γενοκτονίας του ισραηλινού στρατού κατοχής, της συνεχιζόμενης σφαγής του λαού της Λωρίδας της Γάζας, της συνεχιζόμενης καταστροφής των σπιτιών, των σχολείων, νοσοκομείων και άλλων κοινωνικών και οικονομικών δομών.
Κάθε παλαιστινιακό σπίτι έχει κάποιον συγγενή, κάποιον φίλο, που είναι έγκλειστος στις Ισραηλινές φυλακές.
Από την Nakba (καταστροφή) το 1948, ο παλαιστινιακός λαός ζει κάτω από στρατιωτικό νόμο που του έχουν επιβάλει οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής στερώντας του το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και εμποδίζοντας την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους της Παλαιστίνης στα προ της 4ης Ιουνίου 1967 σύνορα με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Το Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο (PNC) της Οργάνωσης για την Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PLO) επέλεξε αυτήν την ημερομηνία για να υπενθυμίσει την απελευθέρωση του Μαχμούντ Μπακίρ Χατζάζι (Mahmoud Bakir Hijazi), του πρώτου Παλαιστίνιου κρατουμένου στις ισραηλινές φυλακές. Το PNC ήλπιζε ότι η επέτειος θα έστελνε ένα μήνυμα ελπίδας, αλληλεγγύης και ελευθερίας σε όλους τους Παλαιστίνιους φυλακισμένους στο Ισραήλ: ακριβώς όπως απελευθερώθηκε ο Hijazi το 1974, θα έρθει μια μέρα που θα απελευθερωθούν όλοι οι Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι.
Στην Παλαιστίνη, η πολιτική κράτηση αποτελεί κεντρικό χαρακτηριστικό του Ισραηλινού Απαρτχάιντ καθεστώτος, με πάνω από το 20% των Παλαιστινίων να αντιμετωπίζουν τη φυλάκιση κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Η Ημέρα των Παλαιστινίων Κρατουμένων καθιερώθηκε για να υπενθυμίζει στον κόσμο τους χιλιάδες Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατουμένους που βρίσκονται σε ισραηλινές φυλακές ή κέντρα κράτησης χωρίς κατηγορία ή δίκη για παρατεταμένες χρονικές περιόδους.
Ο αριθμός των Παλαιστινίων κρατουμένων αυξάνεται καθώς οι Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής συνεχίζουν να διεξάγουν εκστρατείες αυθαίρετων συλλήψεων, ενώ οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές εξακολουθούν να υφίστανται εκτεταμένες παραβιάσεις των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας τους.
Με αφορμή τη σημερινή Ημέρα των Παλαιστινίων κρατουμένων, οι ομάδες υπεράσπισης των κρατουμένων ανέφεραν ότι περίπου 9.500 μαχητές ελευθερίας βρίσκονται σήμερα στις Ισραηλινές φυλακές και τα κέντρα κράτησης, ανάμεσά τους 80 γυναίκες και 200 ανήλικοι, μεταξύ των οποίων ένα κορίτσι. 561 από αυτούς είναι καταδικασμένοι σε ισόβια κάθειρξη. Πάνω από 3.660 κρατούνται σε διοικητική κράτηση (χωρίς κατηγορία ή δίκη), μεταξύ των οποίων έξι ανήλικοι και δύο γυναίκες.
Από αυτούς 23 αγωνιστές της ελευθερίας κρατούνται πριν από την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο το 1993, ο παλαιότερος είναι ο Mohammad al-Tous, κρατούμενος από το 1985, επιπλέον 11 που αφέθηκαν ελεύθεροι σε ανταλλαγή κρατουμένων το 2011 και στη συνέχεια τους ξανασυνέλαβαν το 2014 και οι ποινές τους επανήλθαν, ανάμεσά τους ο Nael Barghouti, που θεωρείται ο μακροβιότερος αγωνιστής της ελευθερίας με 44 χρόνια πίσω από τα κάγκελα, 34 από αυτά ήταν συνεχή.
Περίπου 400 μαχητές της ελευθερίας βρίσκονται στη φυλακή για περισσότερα από 20 χρόνια και άλλοι 561 εκτίουν πολλαπλές ισόβιες ποινές, ένας από αυτούς, ο Abdullah Barghouti, ο οποίος καταδικάστηκε σε 67 χρόνια ισόβια κάθειρξη.
Από το 1967 σημειώθηκαν πάνω από 220 θάνατοι Παλαιστινίων κρατουμένων λόγω βασανιστηρίων και ιατρικής αμέλειας.
Επιπλέον, οι ισραηλινές κατοχικές αρχές κρατούν ακόμη τα πτώματα 12 Παλαιστινίων που πέθαναν ενώ βρίσκονταν στη φυλακή, ένας από αυτούς υπήρξε κρατούμενος από το 1980. Αλλοι 700 κρατούμενοι είναι άρρωστοι, από τους οποίους 24 πάσχουν από καρκίνο διαφόρων βαθμών.
Ενας από αυτούς ήταν ο 62χρονος Παλαιστίνιος μαχητής Βαλίντ Ντάγκα (Walid Daqqa), ο οποίος πέθανε την Κυριακή 7 Απρίλη, στο ισραηλινό νοσοκομείο Assaf Harofeh μετά από χρόνια σκόπιμης ιατρικής αμέλειας από η διοίκηση των ισραηλινών φυλακών. Ο Βαλίντ Ντάγκα συμπλήρωσε 38 χρόνια πίσω από τα κάγκελα των φυλακών του Ισραήλ, για την αντίστασή του στην ισραηλινή κατοχή.
Παρά τις διεθνείς και παλαιστινιακές εκκλήσεις για την απελευθέρωσή του εξαιτίας σοβαρής ιατρικής αμέλειας στη φυλακή, παρέμεινε κρατούμενος ως τον θάνατό του.
Ο 62χρονος Ντάγκα ήταν ένας από τους πιο γνωστούς παλιούς κρατούμενους του Ισραήλ. Εχει γράψει πολλά βιβλία, στη φυλακή, μεταξύ των οποίων και ένα παιδικό.
Ο Ντάγκα συνελήφθη στις 25 Μάρτη 1986, μαζί με μια ομάδα συντρόφων του, δηλαδή τον Ibrahim Abu Mukh, τον Rushdi Abu Mukh και τον Ibrahim Bayadsa, για την αντίστασή τους στην ισραηλινή κατοχή.
Οι κατοχικές αρχές εξέδωσαν σε βάρος του ποινή ισόβιας κάθειρξης, η οποία αργότερα ορίστηκε σε 37 χρόνια. Το 2018, του πρόσθεσαν δύο χρόνια στην ποινή του, αφού κατηγορήθηκε για απόπειρα εισαγωγής κινητών τηλεφώνων στη φυλακή.
Οι επανειλημμένες αιτήσεις του να απελευθερωθεί πρόωρα για λόγους υγείας παρέμειναν νεκρό γράμμα. Η απελευθέρωσή του προβλεπόταν για τον Μάρτη του 2025.
Ο Ντάγκα ήταν ένας από τους 19 Παλαιστίνιους που έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια στις ισραηλινές κατοχικές φυλακές και ένας από τους 23 Παλαιστίνιους που ήταν φυλακισμένοι πριν από τις Συμφωνίες του Όσλο.
Το 1999 παντρεύτηκε τη σύζυγό του, Σάνα Σαλάμεχ, και τον Φεβρουάριο του 2020, αυτός και η σύζυγός του απέκτησαν την κόρη τους, Μιλάντ. Η γυναίκα του συνελήφθη επειδή το σπέρμα του βγήκε λαθραία από τη φυλακή.
Αρκετές συγκεντρώσεις έχουν προγραμματιστεί για σήμερα στις περισσότερες πόλεις της Δυτικής Όχθης και της Γάζας για να υποστηρίξουν τους αγωνιστές της ελευθερίας και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους, κυρίως ηλικιωμένους, ασθενείς, γυναίκες και ανήλικους. Στην Βηθλεέμ ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους ζητώντας να απελευθερωθούν τα φυλακισμένα μέλη των οικογενειών τους και ειδικά εκείνα που εκτίουν μακροχρόνιες ποινές ή ισόβια, στα μιας συμφωνίας ανταλλαγής κρατουμένων. Η μόνη τους ελπίδα να επανενωθούν με τους αγαπημένους τους είναι μέσω αυτών των συμφωνιών ανταλλαγής.
Στους 14 ανήλθε ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων στις κατοχικές φυλακές από την έναρξη της επίθεσης κατά του παλαιστινιακού λαού στις 7 Οκτωβρίου 2023. Από το 1967, 251 κρατούμενοι πέθαναν στις ισραηλινές φυλακές.
Από την αρχή της στρατιωτικής κατοχής του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη (συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ) και στη Λωρίδα της Γάζας το 1967, περισσότεροι από 1.000.000 Παλαιστίνιοι έχουν απαχθεί και φυλακιστεί από το Ισραήλ κάτι που ισοδυναμεί με τουλάχιστον ένα μέλος κάθε παλαιστινιακής οικογένειας να έχει τεθεί σε κράτηση από το Ισραήλ για αντίσταση στην κατοχή. Το ποσοστό αυτό αντιπροσωπεύει το 20% του συνολικού παλαιστινιακού πληθυσμού και το 40% του παλαιστινιακού ανδρικού πληθυσμού. Περιλαμβάνει επίσης 10.000 γυναίκες που έχουν φυλακιστεί από το 1967.
Κατά παράβαση του άρθρου 49 της 4ης Συνθήκης της Γενεύης, οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι μεταφέρονται βίαια έξω από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη σε 22 φυλακές εντός του Ισραήλ και στερούνται το δικαίωμα επισκεπτηρίου, κατάλληλης ιατρικής περίθαλψης ενώ υφίστανται συστηματικά βασανιστήρια τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.
Επιπλέον, 8.000 παιδιά έχουν συλληφθεί από το 2000. Κάθε χρόνο, 700 με 1000 παιδιά Παλαιστινίων υφίστανται την αυθαίρετη ισραηλινή στρατιωτική κράτηση, τις ανακρίσεις χωρίς την παρουσία δικηγόρου ή μέλους της οικογένειας, βασανιστήρια, νυχτερινές εφόδους και συλλήψεις στα σπίτια τους, βάναυση μεταχείριση, λεκτική και σωματική κακοποίηση, σε ένα σύστημα όπου η κακομεταχείριση είναι ευρέως διαδεδομένη και θεσμοθετημένη. Για αυτούς τους νεαρούς κρατουμένους, λίγα δικαιώματα είναι εγγυημένα ακόμη και στα χαρτιά. Μετά την αποφυλάκιση, η εμπειρία της κράτησης συνεχίζει να διαμορφώνει και να σημαδεύει την πορεία των πρώην παιδιών – φυλακισμένων.
Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα στον κόσμο στην οποία λειτουργεί στρατιωτικό δικαστήριο ανηλίκων αποκλειστικά για τα παιδιά των Παλαιστινίων ηλικίας έως 12 ετών.
Σε αναλογία 1 προς 5 από τις περιπτώσεις που καταγράφηκαν από τη Διεθνή Προστασία για τα Παιδιά, τα παιδιά των Παλαιστινίων, ηλικίας 12-17 ετών, που κρατούνται για ανάκριση από τον ισραηλινό στρατό κατοχής αναφέρεται ότι τέθηκαν σε απομόνωση.
