Με ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των εργαζομένων που έχασαν τη ζωή τους στη ΛΑΡΚΟ ξεκίνησε η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στη Λάρυμνα.
Μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση στη Λάρυμνα ο Γιώργος Οικονόμου, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λαμίας, τόνισε:
«Το Εργατικό Κέντρο Λαμίας και τα σωματεία του χαιρετίζουμε αυτή τη λαοθάλασσα, αυτό το μεγάλο αγωνιστικό ποτάμι.
Είμαστε εδώ και όπου χρειαστεί κομμάτι αυτής της μεγάλης αλληλεγγύης που έχει πάρει σάρκα και οστά παράλληλα με τη γιγάντωση αυτού του μεγαλειώδους αγώνα των εργατών της ΛΑΡΚΟ.
Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ ανέδειξαν ότι ο ορυκτός πλούτος της ΛΑΡΚΟ μπορεί να θρέψει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, να είναι πηγή ευτυχίας και όχι συμφοράς.
Στην πορεία όλου αυτού του αγώνα οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ αντιμετώπισαν συκοφαντία και πόλεμο.
Τώρα όμως είναι όρθιοι και δυνατοί…
Μέχρι πότε όμως; Mέχρι να τραγουδάμε όλοι μαζί ξεπάγωσε η τσιμινιέρα και μέσα από την πύλη οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ νικάνε.
Σήμερα, μέρα πανελλαδικής απεργίας, συνεχίζουμε να παλεύουμε πιο οργανωμένα για ΣΣΕ, αυξήσεις στους μισθούς, άμεσα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια.
Να έχουμε δουλειά με δικαιώματα.
Να έχει ζωή ο τόπος μας.
Ανάπτυξη σε όφελος των εργαζομένων και του λαού της περιοχής συνολικότερα και όχι ανάπτυξη που να σκοτώνει τη ζωή μας, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Είμαστε εδώ δίπλα ο ένας στον άλλον με όλα αυτά που μας ενώνουν.
Λείπει, βέβαια, το Εργατικό Κέντρο Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας όλα αυτά τα χρόνια.
Ειδικά σήμερα που βουλιάζει η απεργιακή μας συγκέντρωση τη Λάρυμνα.
Εκατοντάδες εργατών και λαού σε αυτή εδώ την άκρη, σε έναν ιστορικό τόπο και εμβληματικό αγώνα, το Εργατικό Κέντρο Περιφερειακής Ενότητας με μια ολιγομελή ομάδα πάει βόλτα στην Αθήνα στη συγκέντρωση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ μακριά από τα προβλήματα, από την οργάνωση των εργατών, από τον αγώνα, τη διεκδίκηση.
Είναι απέναντι με τη στάση τους σε αυτό τον εμβληματικό αγώνα των εργατών της ΛΑΡΚΟ.
Αλλά ούτε για το έγκλημα στα ΤΕΜΠΗ… Και πέρυσι και φέτος άφαντοι. Γιατί είναι η γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής. Μηχανισμός παραγωγής αντιπροσώπων που εκλέγει τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ.
Όμως αυτός ο τεράστιος αγώνας και παρά τις δυσκολίες δείχνει ότι μπορούμε να στριμώξουμε την κυβέρνηση, μπορούμε να την αναγκάσουμε να κάνει πίσω.
Το πείραμα της ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ απέτυχε. Χρεοκόπησε γιατί δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα των εργαζομένων και του λαού.
Δεν μπορούν γιατί βάζουν πάνω από όλα τα κέρδη του επενδυτή.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση δεν θα μείνουμε με σκυμμένο το κεφάλι. Συνεχίζουμε!!!
Επόμενος αγωνιστικός σταθμός η 1η Μάη. Τη Μ. Τετάρτη 1η Μάη απεργούμε, μέρα μνήμης, γιορτής της παγκόσμιας εργατικής τάξης, βαμμένη με αίμα, αγώνες και θυσίες.
Όλοι στην απεργία και την απεργιακή συγκέντρωση.
Συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι, με πίστη στο δίκιο και τις δυνάμεις μας, μαζί εδώ και όπου χρειαστεί μέχρι τη νίκη.
Μέχρι το καμίνι να καπνίσει, η ζωή να προχωρήσει, ο εργάτης να νικήσει.
Συνεχίζουμε δυνατά, αποφασιστικά και ασταμάτητα μέχρι τη νίκη».
Π. Πολίτης: Όλοι μαζί να σταματήσουμε το έγκλημα, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ θέλουμε δουλειά, τα καμίνια να ανάψουν ξανά
Μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση στη Λάρυμνα ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, τόνισε:
«Οι εργαζόμενοι, οι οικογένειές μας, οι κάτοικοι γύρω από τη ΛΑΡΚΟ χαιρετίζουμε τις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα και τους χιλιάδες απεργούς που διεκδικούν καλύτερες αμοιβές, καλύτερες συνθήκες εργασίας, ανθρώπινα ωράρια, ανθρώπινη ζωή, ειρήνη και προκοπή.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τους εργαζόμενους, τα σωματεία, τους συλλόγους, τους λαϊκούς φορείς για την αμέριστη συμπαράσταση στον αγώνα μας που διεξάγουμε για την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ, για να μην απολυθούν οι εργαζόμενοι, για να μην μαραζώσει ο τόπος μας.
Ευχαριστούμε και υποδεχόμαστε με ιδιαίτερη τιμή και συγκίνηση τον Γιώργο Νταλάρα και την Φωτεινή Βελεσιώτου, δύο καταξιωμένους καλλιτέχνες που ήρθαν σήμερα με τους συνεργάτες τους να πραγματοποιήσουν συναυλία αλληλεγγύης κάτω από την παγωμένη τσιμινιέρα της ΛΑΡΚΟ. Η παρουσία τους μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε και παράλληλα βοηθά να προβληθεί η αλήθεια.
Τις τελευταίες ημέρες όλοι μας παρακολουθούμε με “κομμένη την ανάσα” τις εξελίξεις στους πολέμους στην Μέση Ανατολή και την Ουκρανία.
Σήμερα, ενώνουμε τις φωνές μας με εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο και απαιτούμε παύση πυρός.
Για τις κυβερνήσεις στο εσωτερικό της χώρας μας δεν υπάρχει δικαιολογία. Έχουν μετατρέψει την πατρίδα μας σε στόχο αντιποίνων.
Απαιτούμε από την κυβέρνηση και όλους όσοι έχουν συμβάλει διαχρονικά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο να γίνει η χώρα μας ορμητήριο θανάτου αθώων λαών, να πράξουν τα δέοντα έτσι ώστε:
-Να απεμπλακεί η χώρα μας από τους πολέμους πριν να είναι αργά.
-Να γυρίσουν τα ελληνικά στρατεύματα και ο εξοπλισμός στην πατρίδα μας.
-Να κλείσουν όλες οι ΝΑΤΟικές βάσεις.
Οι περιοχές όπου δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ σε 5 νομούς είναι σε πόλεμο.
Η κυβέρνηση χρέωσε τον κρατικό προϋπολογισμό 110 εκατομμύρια ευρώ για να δώσει τη ΛΑΡΚΟ 6 εκατομμύρια. Ο νέος ιδιοκτήτης θα γίνει δισεκατομμυριούχος και “το αντίτιμο για την εθνική οικονομία και τις τοπικές κοινωνίες”, όπως ήταν το αφήγημα, είναι να εξαφανιστούν 1.600 άμεσες και 15.000 έμμεσες θέσεις εργασίας που κάλυπταν τον κύκλο εργασιών της ΛΑΡΚΟ.
Από τον Μάρτιο του 2020 που ανέλαβε ο ειδικός διαχειριστής, μέχρι τον Αύγουστο του 2022 που η κυβέρνηση πάγωσε την τσιμινιέρα, η ΛΑΡΚΟ είχε εισπράξει από την πώληση της παραγωγής 350 εκατομμύρια, ενώ η μισθοδοσία των εργαζομένων γι’ αυτό το χρονικό διάστημα αντιστοιχεί σε 50 εκατομμύρια.
Είναι ψευδές το αφήγημα ότι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ που με την εργασία μας παράχθηκαν 350 εκατομμύρια έσοδα, τα 50 εκατομμύρια που αντιστοιχούν στην μισθοδοσία μας δεν είναι από τα έσοδα και είναι από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Από τον Αύγουστο του 2022, μέχρι και σήμερα, η μισθοδοσία μας αντιστοιχεί σε 20 εκατομμύρια, ενώ η ΛΑΡΚΟ έχει εισπράξει από πώληση προϊόντων 40 εκατομμύρια.
Είναι επίσης ψευδές το αφήγημα ότι η μισθοδοσία των εργαζομένων καταβάλλεται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Η “οικονομική αιμορραγία στον κρατικό προϋπολογισμό” που αξιοποιείται από την κυβέρνηση ως “επιχείρημα”, δεν είμαστε οι εργαζόμενοι, είναι το σχέδιο της κυβέρνησης.
Το σχέδιο της κυβέρνησης εκτίναξε το κόστος παραγωγής, προ-πτώχευσε τη ΛΑΡΚΟ, ενώ ήξερε ότι η λειτουργία της έχει εξάρτηση από μονοπωλιακούς προμηθευτές όπως η ΔΕΗ, η αγορά γαιάνθρακα κ.ά.
Το μόνο κόστος που μείωσε η Ειδική Διαχείριση ήταν το μισθολογικό κόστος και μάλιστα κατά πολύ περισσότερο από τον προσδιορισμό που είχαν θέσει.
Κάτω από το πρίσμα της υλοποίησης του σχεδίου της κυβέρνησης σπαταλήθηκαν 110 εκατομμύρια ευρώ, εγκαταλείφθηκε η συντήρηση των εγκαταστάσεων, έσβησαν τα καμίνια της ΛΑΡΚΟ, με αποτέλεσμα τη διετία 2021-2022, που οι τιμές του νικελίου είχαν σταθεροποιηθεί στα ύψη, η ΛΑΡΚΟ και κατ’ επέκταση ο κρατικός προϋπολογισμός να χάσει πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ έσοδα, ενώ οι ενδείξεις των τελευταίων ημερών προμηνύουν την έναρξη μία νέας τέτοιας περιόδου ανοδικών τιμών.
Ακόμη και σήμερα, όμως, ”το πάθημα δεν έγινε μάθημα”.
Η κυβέρνηση θέλει να μας εντάξει σε προγράμματα ανεργίας με άλλα 56 εκατομμύρια ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό. Σπαταλά κρατικό χρήμα, καταστρέφει οικογένειες, καταστρέφει τα χωριά μας, καταστρέφει το έμψυχο κεφάλαιο της ΛΑΡΚΟ,για να περπατήσει στο οριστικό κλείσιμό της.
Γνωρίζουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση ήρθε να ολοκληρώσει το έργο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων που διαχρονικά και συστηματικά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εγκατέλειψαν και απαξίωσαν τη ΛΑΡΚΟ.
Γνωρίζουμε ότι το σχέδιο που υλοποιείται στη ΛΑΡΚΟ είναι επιδίωξη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν από κοινού συμφωνήσει όλοι όσοι κυβέρνησαν.
Γνωρίζουμε ότι ο αντίπαλος είναι δυνατός και αδίστακτος.
Επίσης όμως γνωρίζουμε ότι δεν είναι ανίκητος.
Διεξάγουμε έναν μακρόχρονο και πολύμορφο αγώνα, έχοντας απέναντι τις κυβερνήσεις, την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεσμεύσεις, αποφάσεις, νόμους, μεγάλα συμφέροντα, μηχανισμούς στήριξης αυτών.
Δεν είναι αμελητέο το γεγονός ότι είμαστε όρθιοι μέχρι σήμερα.
Από τη μία πλευρά είναι όλοι όσοι επιδιώκουν διαχρονικά να καρπωθούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα τον πλούτο της ΛΑΡΚΟ. “Πρώτο βιολί σε αυτή την ορχήστρα” είναι η σημερινή κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά είμαστε οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη της χώρας, τα κοινωνικά στρώματα των περιοχών γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, το μέτωπο που έχουμε αναπτύξει για την υπεράσπιση της επαναλειτουργίας της.
Αυτοί δηλώνουν αποφασισμένοι να περπατήσουν το έγκλημα.
Εμείς τους δηλώνουμε ότι δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν θα αφήσουμε να ερημώσει ο τόπος μας.
Η κυβέρνηση με την υλοποίηση της απόφασης να εντάξει τους εργαζόμενους στα προγράμματα ανεργίας:
-
Ενεργοποιεί τον άμεσο κίνδυνο βιομηχανικού δυστυχήματος και αναζητά νέο σταθμάρχη για την ευθύνη.
-
Με την άμεση ανεργία “χτυπά” τους μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές, παιδιά των 850 εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ στην πιο κρίσιμη εκπαιδευτική – εξεταστική περίοδο.
-
Οδηγεί σε απόγνωση εργαζόμενους και μέλη των οικογενειών μας που βασισμένοι έως σήμερα στο ιατροφαρμακευτικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο βρίσκονται σε προγραμματισμένη θεραπεία σοβαρών ασθενειών.
-
Ενεργοποιεί τον άμεσο κίνδυνο διακοπής υδροδότησης, ηλεκτροδότησης και βιολογικού καθαρισμού σε 2 οικισμούς και 1 χωριό στα οποία στεγάζονται σοβαρά ασθενείς, σχολεία, ιατρεία, φαρμακεία.
-
Θέτει σε κίνδυνο οριστικού κλεισίματος την στρατηγικής σημασίας επιχείρηση για την εθνική οικονομία και το δημόσιο συμφέρον ΛΑΡΚΟ.
-
Θέτει σε κίνδυνο πλιάτσικου τη ΛΑΡΚΟ που η αξία της υπολογίζεται πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ.
-
Σπαταλά χωρίς καμία απολύτως λογική τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Εμείς με τον αγώνα μας διεκδικούμε:
-
Ο διαγωνισμός της ΛΑΡΚΟ επιτέλους να ολοκληρωθεί εξασφαλίζοντας την επαναλειτουργία και την ανάπτυξή της και μέχρι τότε όλοι οι εργαζόμενοι, και των εργολαβιών, να παραμείνουμε στην εργασία μας προετοιμάζοντας την επαναλειτουργία της.
-
Να αναγνωριστούν τα δικαιώματά μας και να καταβληθεί ο κλεμμένος μόχθος μας.
Τέτοιες ώρες δεν χρειάζονται αναλύσεις.
Ξέρουμε τι είναι η ΛΑΡΚΟ.
Είναι ένα φουγάρο που κάπνιζε 365 ημέρες το χρόνο, 24 ώρες την ημέρα, για 60 χρόνια και από τον Αύγουστο του 2022 η κυβέρνηση το πάγωσε.
Ένα φουγάρο που γύρω του υπάρχουν χωριά, οικισμοί, οικογένειες εργαζομένων, μια ολόκληρη κοινωνική και οικονομική ζωή.
Η μουτζούρα, η κάπνα, η αντάρα των μεταλλείων, ο θόρυβος, οι εκρήξεις, η λειτουργία της τρομοκρατούσε τις επισκέπτες.
Αλλά για εμάς που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας κάτω από τον ίσκιο της τσιμινιέρας της ΛΑΡΚΟ, είναι ο ήλιος, το φεγγάρι, το φως, το οξυγόνο, η ζωή.
Είναι η εργασία, το σπίτι, ο κοινωνικός κύκλος, ο τόπος μας.
Είναι ο κρίκος που έφτιαξε φιλίες ζωής, που έσμιξε ανθρώπους από διαφορετικά μέρη, με διαφορετικά έθιμα.
Κάτω από αυτήν την τσιμινιέρα γεννήθηκαν σχέσεις αδελφικές, κοινωνικές, ερωτικές. Οι ξένοι μεταξύ μας γίναμε συγγενείς.
Η περιοχή γύρω από τη ΛΑΡΚΟ είναι δεμένη μεταξύ της, γιατί μαζί με τη ζωή, συνυπάρχει και το άγχος, συνυπάρχει ο ξαφνικός φόβος μιας έκρηξης, μιας φωτιάς, συνυπάρχει η θλίψη και η οργή ενός θανατηφόρου ατυχήματος, μιας επαγγελματικής ασθένειας.
Αυτή τη ζωή προσπαθούμε να σώσουμε οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, να μην την αφήσουμε να χαθεί, να τη βάλουμε σε επανεκκίνηση.
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας το στερήσει αυτό.
Η ΛΑΡΚΟ είναι ιστορική κληρονομιά της περιοχής μας και θησαυρός της χώρας μας που έχει μέλλον μπροστά της.
Και για αυτό τον λόγο δεν θα επιτρέψουμε να θάψουν τη ζωή και το μέλλον.
Τώρα, δεν είναι ώρα για πολλά και μεγάλα λόγια.
Είναι ώρα, όλοι μαζί να σταματήσουμε το έγκλημα, να απαιτήσουμε να μην απολυθούν οι εργαζόμενοι και να επαναλειτουργήσει η ΛΑΡΚΟ.
Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ θέλουμε δουλειά, καμίνια, μηχανές να ανάψουν ξανά.
Δέστε.
Σήμερα, η αποφασιστική παρουσία σας, η ζεστή ανάσα σας, έκανε την τσιμινιέρα να καπνίσει.
Μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω.
Μπορούμε να κάνουμε την τσιμινιέρα να καπνίσει ξανά και να μείνει αναμμένη για πολλές δεκαετίες ακόμη.
Ο εργάτης δεν λυγά, αγωνίζεται, νικά. Ο αγώνας μας είναι τίμιος, δίκαιος και θα είναι νικηφόρος.
Αυτό μας δίδαξαν οι προηγούμενες γενιές, οι βετεράνοι της ταξικής πάλης, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ το 1977 που και σήμερα είναι εδώ, με οργανωμένη παρουσία, κάτω από τα πανό της ΛΑΡΚΟ, με τους εκπροσώπους τους, τον πρόεδρο, τον γραμματέα, την Επιτροπή Αγώνα.
Εμείς που μεγαλώσαμε με τα “τραγούδια της φωτιάς”, από αυτούς που άναψαν τη φλόγα, ένα πράγμα ξέρουμε καλά να κάνουμε:
Να εργαζόμαστε, να αγωνιζόμαστε και ενωμένοι, αδελφωμένοι να κάνουμε το χώμα ατσάλι.
Αυτό είναι το χρέος μας, η υπόσχεσή μας στους νεκρούς της ΛΑΡΚΟ.
Δημήτρη, οι συνάδελφοί σου σε αποχαιρετάμε με τη γροθιά υψωμένη.
Φύγε ήσυχος για αυτούς που αφήνεις πίσω, έχουν οικογένεια, είναι μέλη της οικογένειας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.
Φύγε περήφανος, όπως έζησες.
Δώσε χαιρετίσματα στα αδέλφια που θα ανταμώσεις, πες τους ότι όλοι σας είστε ο πλοηγός στους αγώνες μας.
Πες τους ότι μέχρι να ανταμώσουμε θα αγωνιζόμαστε για να κάνουμε το όνειρο ζωή.
Το μέλλον ανήκει στα παιδιά μας.
Συνεχίζουμε, επόμενος σταθμός οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις.
Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ θα ανέβουμε στη Λαμία και η φωνή μας θα ακουστεί σε όλη τη χώρα.
Η αλληλεγγύη είναι η δύναμη όλων μας.
Καλούς αγώνες.
Σας ευχαριστούμε».
Μετά τις ομιλίες θα ακολουθήσει μεγάλη συναυλία με τον Γιώργο Νταλάρα και την Φωτεινή Βελεσιώτου.
Από 902.gr
