Μαζική απεργιακή κινητοποίηση πραγματοποιείται στην Αθήνα, με χιλιάδες απεργούς να διαδηλώνουν για συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς και να παρθούν μέτρα για την ακρίβεια.
Η συγκέντρωση γίνεται στο Σύνταγμα, με τη συμμετοχή απεργών από δεκάδες κλάδους δουλειάς.
Μαζί τους διαδηλώνουν αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες, συνταξιούχοι, νέοι και νέες.
Η απεργιακή κινητοποίηση αποτελεί σημαντικό σταθμό κλιμάκωσης μπροστά και στην απεργία της Πρωτομαγιάς που ήδη έχουν αποφασίσει τα σωματεία να γιορτάσουν τη Μ. Τετάρτη 1η Μάη.
Σπ. Μαρίνης: Η πραγματική ελπίδα για τους εργαζόμενους γεννιέται στον δρόμο της καθημερινής πάλης και του αγώνα
Μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας ο Σπύρος Μαρίνης, μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ και γενικός γραμματέας της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ), ανέφερε:
«Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, καλημέρα και καλή δύναμη,
Και οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο είμαστε σήμερα εδώ, δίνουμε μαχητικό “παρών”, απεργούμε και ενώνουμε τη φωνή με όλη την εργατική τάξη. Παίρνουμε τη σκυτάλη από τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος με κορυφαία στιγμή τη συγκλονιστική απεργία στις 28 του Φλεβάρη και συνεχίζουμε. Στο ερώτημα που διαπέρασε όλες αυτές μάχες “Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”, σταθερά και αταλάντευτα θα επιλέγουμε τις ζωές μας και των παιδιών μας. Δεν κάνουμε βήμα πίσω.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η μεγάλη ανησυχία που δυναμώνει μέσα στους εργαζόμενους από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και τον κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή χρειάζεται να μετατραπεί σε αγώνα και διεκδίκηση. Απαιτούμε και από τη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση εδώ και τώρα να σταματήσει κάθε στήριξη της κυβέρνησης προς το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, να επιστρέψει η φρεγάτα “Ύδρα”, να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να απεμπλακεί η χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Και από τη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση θα θέλαμε να δώσουμε μια απάντηση στις προκλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού που μίλησε τις προηγούμενες μέρες για τον τάχα μου δήθεν “ωχαδερφισμό” που ευθύνεται για όλα τα στραβά και τα ανάποδα στο Δημόσιο, προκειμένου να συγκαλύψει τις τραγικές και σε πολλές περιπτώσεις εγκληματικές ευθύνες του κράτους στη στελέχωση των δημόσιων υπηρεσιών αλλά και τον ίδιο τον προσανατολισμό τους. Για να συγκαλύψει το γεγονός ότι ακόμα και πολλά φαινόμενα σαπίλας που έρχονται στο προσκήνιο -πολλές φορές με τραγικό τρόπο- είναι γέννημα της δικής τους πολιτικής, ενός κράτους φιλικού για τους λίγους και ταχύτατου για τις μπίζνες τους, αλλά απολύτως εχθρικού για τις ανάγκες του λαού. Επιλεκτικά ανίκανου να προστατεύσει τη ζωή και τα δικαιώματα των πολλών.
Τραγικό παράδειγμα του προσανατολισμού αυτού του κράτους είναι η δολοφονία μιας νέας κοπέλας, της Κυριακής, έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγ. Αναργύρων που εκλιπαρούσε για βοήθεια και η τελευταία της λέξη ήταν “χάνομαι”. Κραυγή οργής και αφύπνισης και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να παίξει και πάλι το αφήγημα της ατομικής ευθύνης μόνο του ενός που είχε βάρδια, να συγκαλύψει την αλήθεια, όπως επιχείρησαν και το έγκλημα στα Τέμπη. Γιατί είναι αυτό το κράτος που δεν μπορεί να προστατεύσει τη ζωή μια γυναίκας έξω από ένα Αστυνομικό Τμήμα αλλά μπορεί να θέτει ορδές δυνάμεων καταστολής απέναντι στον λαό όταν είναι να αντιμετωπίσει τους δίκαιους αγώνες τους.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Είμαστε σήμερα εδώ μαζικά και μαχητικά παρά την απαράδεκτη επιλογή των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΑΔΕΔΥ και ΔΟΕ – ΟΛΜΕ και άλλες Ομοσπονδίες του Δημοσίου να καταψηφίσουν την απεργία, να γυρίσουν την πλάτη στους εργαζόμενους και να επιλέξουν τον δρόμο της διάσπασης του κοινού μετώπου αγώνα και διεκδίκησης των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Είναι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΝΔ η ΔΑΚΕ, του ΠΑΣΟΚ η ΔΗΣΥ και του ΣΥΡΙΖΑ που αυτή τη φορά καταψήφισαν τη σημερινή απεργία στην ΑΔΕΔΥ. Ήταν ακριβώς οι ίδιες δυνάμεις που είχαν καταψηφίσει την απεργία στις 28 του Φλεβάρη -που βούλιαζε όλη η Ελλάδα- στη ΓΣΕΕ. Διαφορετική παράσταση, με τους ίδιους όμως θλιβερούς πρωταγωνιστές.
Στην πράξη φαίνεται -από τη στάση τους μέσα στο εργατικό κίνημα- ότι αυτές οι δυνάμεις και τα κόμματά τους είναι δεσμευμένοι σε μια κοινή αντιλαϊκή στρατηγική που ματώνει τους πολλούς για τα κέρδη των λίγων και βγάζουν σπυράκια απέναντι σε κάθε αγώνα που θέτει στο προσκήνιο τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.
Οι ίδιοι εργαζόμενοι, και αυτό είναι το πιο σημαντικό και ελπιδοφόρο, τους προσπερνούν καθημερινά και αυτό γίνεται και σήμερα. Παρά την απεργοσπαστική τακτική αυτών των δυνάμεων, μέσα στους χώρους του Δημοσίου διαμορφώθηκε ένα ισχυρό απεργιακό μέτωπο. Ξεπέρασαν τις 170 οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στο Δημόσιο που πήραν απόφαση για συμμετοχή στην απεργία από όλους τους βασικούς χώρους (δήμοι, νοσοκομεία, Περιφέρειες, Πανεπιστήμια και αλλού). Ιδιαίτερα στον χώρο της Εκπαίδευσης πάνω από 80 σωματεία πανελλαδικά πήραν απόφαση συμμετοχής μέσα από πολύ μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, προκήρυξαν στάσεις εργασίας και κατεβαίνουν μαζικά σήμερα στα απεργιακά συλλαλητήρια.
Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και αυτό είναι το πιο ελπιδοφόρο, προσπερνούν συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλάζουν την κατάσταση στα σωματεία, ανατρέπουν αρνητικούς συσχετισμούς γιατί καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα πρέπει να πάνε αλλιώς, ότι τα προβλήματα, οι αγωνίες και διεκδικήσεις μας δεν μπορούν να περιμένουν.
Δεν μπορούν να περιμένουν οι διεκδικήσεις για αυξήσεις στους μισθούς μας, για την επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού, για το μισθολογικό κλιμάκιο που μας “έκλεψε” η προηγούμενη κυβέρνηση, για να απαιτήσουμε αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης των εκπαιδευτικών. Δεν μπορεί να περιμένει η ανάγκη να υπογράψουμε κι εμείς συλλογική σύμβαση που να κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας, μονίμων και αναπληρωτών που η ζωή τους έχει γίνει λάστιχο.
Δεν μπορεί να περιμένει ο αγώνας για να υπερασπιστούμε τον παιδαγωγικό μας ρόλο απέναντι στα αντιεκπαιδευτικά και αντιπαιδαγωγικά σχέδια και της λεγόμενης αξιολόγησης. Γιατί αυτό που πραγματικά θέλει να μετρήσει η κυβέρνηση μέσα από αυτή την εξευτελιστική διαδικασία είναι σκυφτούς δασκάλους, μαθητές διαχωρισμένους με κριτήριο την οικονομική και κοινωνική τους καταγωγή, περισσότερους γονείς-πελάτες που θα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και όσο το δυνατόν περισσότερους χορηγούς για να απαλλάσσεται το κράτος από την ευθύνη του.
Δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιμένει ο αγώνας για να υπερασπιστούμε το ίδιο το δικαίωμά μας στην απεργία! Γιατί αυτό διακυβεύεται, όταν η κυβέρνηση έχει βγάλει την απεργία μας απέναντι στο αίσχος της λεγόμενης αξιολόγησης παράνομη 12 φορές με την αιτιολογία ότι δεν νοείται κρατικός υπάλληλος να εναντιώνεται σε ψηφισμένους νόμους του κράτους. Αυτός ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης θα σπάσει μέσα από την ενότητα των εκπαιδευτικών, μέσα από την υλοποίηση των αποφάσεων των ΓΣ, μέσα από την τεράστια αλληλεγγύη που ξεδιπλώνεται αυτές τις μέρες από τους φορείς των γονιών, από εργατικά συνδικάτα, από πανεπιστημιακούς, από τη μαθητική κοινότητα. Να ξέρετε πως μας δίνετε δύναμη να συνεχίσουμε. Και σας καλούμε και από το σημερινό βήμα στη μεγάλη συναυλία που ετοιμάζουν τα σωματεία των εκπαιδευτικών την Τρίτη 23/4 το απόγευμα στα Προπύλαια με πολλούς αγαπημένους καλλιτέχνες για να αγωνιστούμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί για τη μόρφωση και το σχολείο που μας αξίζει.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η πραγματική ελπίδα για τους εργαζόμενους γεννιέται εδώ. Στον δρόμο της καθημερινής πάλης και του αγώνα. Αυτό οι εκπαιδευτικοί το ξέρουμε καλά. Αυτόν τον δρόμο τον έχουμε βαδίσει πολλές φορές και θα τον βαδίσουμε ξανά μέχρι να βγούμε νικητές.
Καλή δύναμη, να είστε καλά!».
Μ. Μυλωνάς: Το «θαύμα» του Τουρισμού περιλαμβάνει κέρδη για τους επιχειρηματίες και παγωμένους μισθούς για τους εργαζόμενους
Το «θαύμα» του Τουρισμού, που περιλαμβάνει από τη μία κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη παγωμένους μισθούς και τεράστια εντατικοποίηση για τους εργαζόμενους, στηλίτευσε ο Μάνος Μυλωνάς, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στη «Swissport» στο αεροδρόμιο της Αθήνας.
Όπως κατήγγειλε, μόλις μία μέρα πριν την απεργία, ένας συνάδελφός τους λιποθύμησε και άλλη μία τραυματίστηκε στα δάχτυλα την ώρα της δουλειάς.
Όσον αφορά την …γκρίνια της εργοδοσίας ότι δεν βρίσκει προσωπικό, εξήγησε ότι αυτό που ψάχνουν είναι εργαζόμενοι που θα δουλεύουν όλη τη σεζόν σαν τα σκυλιά, χωρίς ρεπό και άδεια.
Από το βήμα της απεργιακής συγκέντρωσης μετέφερε τα αιτήματα για Συλλογικές Συμβάσεις, αυξήσεις μισθών και τριετίες, Βαρέα και Ανθυγιεινά ένσημα, ρεπό και άδειες.
Ιδιαίτερα αναφέρθηκε στις επανειλημμένες προσπάθειες απεργιακών κινητοποιήσεων των Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας, εκφράζοντας την υποστήριξη στα δίκαια και επείγοντα αιτήματά τους που αφορούν την ασφάλεια στις αερομεταφορές.
Β. Σταμούλης: Οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες τροφίμων απεργούν για αυξήσεις στους μισθούς
Το κλίμα στον κλάδο των Τροφίμων – Ποτών, που έχουν απεργήσει σε μία σειρά μεγάλα εργοστάσια, μετέφερε ο Βασίλης Σταμούλης, γενικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στη Γαλακτοβιομηχανία ΔΕΛΤΑ από την απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα.
Μιλώντας για τη δύναμη της οργάνωσης και της συλλογικής διεκδίκησης στους χώρους δουλειάς, έφερε το παράδειγμα της επιχειρησιακής Σύμβασης με την οποία οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ κατάφεραν να αποσπάσουν αυξήσεις σε μισθούς και δικαιώματα, μετά από 15 χρόνια κατά τα οποία οι όροι αμοιβής και δουλειάς επιδεινώνονταν διαρκώς.
«Μπορούμε να αναμετρηθούμε με δυσκολίες, να μπουν σε αυτή τη μάχη όλοι οι εργαζόμενοι», τόνισε.
Κ. Σαμαράς: Η φωτιά του αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ θα συνεχίσει να «καίει» μέχρι να δικαιωθούν
Στην απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας, χαιρετισμό εκ μέρους των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ απηύθυνε ο Κώστας Σαμαράς, πρόεδρος του Σωματείου Έδρας.
«Τέσσερα χρόνια είστε δίπλα μας, σαν πραγματικοί σύντροφοι, στον αγώνα για τη ζωή και το μεροκάματο», τόνισε.
«Μας τάζανε δουλειές και επενδύσεις και μας δίνουν ανεργία και πείνα», κατήγγειλε.
Από το βήμα της συγκέντρωσης στηλίτευσε την πολιτική που καταδικάζει τον λαό να παλεύει με την ακρίβεια.
«Σήμερα η καρδιά της ΛΑΡΚΟ χτυπάει στη Λάρυμνα», τόνισε και πρόσθεσε πως στην απεργιακή συγκέντρωση μπροστά στο εργοστάσιο και την παγωμένη τσιμινιέρα, η φωτιά του αγώνα των εργαζομένων για τη δουλειά και τη ζωή τους «καίει» και θα συνεχίσει να «καίει» μέχρι να δικαιωθούν.
Β. Συρίγος: Με οργάνωση και αγώνα μπορούμε να επιβάλουμε αυξήσεις και συμβάσεις – Την Τετάρτη 1η Μάη απεργούμε
Στην απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας μίλησε ο Βάλσαμος Συρίγος, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοτάξιο του Ελληνικού.
Η ομιλία του έχει ως εξής:
«Εργαζόμενοι και εργαζόμενες της Αθήνας.
Και η σημερινή απεργιακή μάχη εξέφρασε την ισχυρή θέληση των εργαζομένων να μη συμβιβαστούν με τα λίγα, με την ακρίβεια, με τη φτώχεια. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τη μεγαλειώδη απεργία στις 28 Φλεβάρη, η σημερινή απεργία κλιμακώνει τον αγώνα μας για μια ζωή με αξιοπρέπεια, για αυξήσεις στους μισθούς, για Συλλογικές Συμβάσεις. Για μια ζωή προστατευμένη από την επιθετικότητα του κεφαλαίου, το οποίο έχει μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε κρεματόρια.
Αυτοί μετράνε κέρδη και εμείς γυρνάμε όλο και λιγότεροι σπίτια μας. Από την αρχή του χρόνου έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 24 συνάδελφοι, 12 από αυτούς στις κατασκευές. Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι εξαφανισμένοι και όσοι έλεγχοι γίνονται είναι για το “θεαθήναι”. Εδώ και τώρα να παρθούν μέτρα προστασίας των εργαζομένων, να γίνουν μεικτά κλιμάκια των επιτροπών με τα σωματεία. Τα ουσιαστικά μέτρα είναι να σταματήσει η δουλειά ήλιο με ήλιο. Να αυξηθεί το μεροκάματο για να φτάνει να καλύψουμε τις ανάγκες μας και να μην υποχρεωνόμαστε να δουλεύουμε σαν σκλάβοι.
Ο διευθύνων σύμβουλος της κατασκευαστικής “AVAX” δήλωνε προχθές από το φόρουμ των Δελφών ότι θέλουν, λέει, οι ίδιοι οι εργάτες να δουλεύουν περισσότερες ώρες και ο νόμος δεν τους αφήνει. Ψάχνουν για σκλάβους. Ας τα αφήσουν αυτά, το 5ήμερο και το 8ωρο είναι αδιαπραγμάτευτα. Το μόνο που υπάρχει ως διαπραγμάτευση είναι το 8ωρο να γίνει 7ωρο, κάτι που στη συμβατική οικοδομή έχει γίνει ντε φάκτο αναγνώρισή του. Αυτό που απαιτούμε είναι να αυξηθούν τα μεροκάματα, να γίνει υποχρεωτική η σύμβασή μας.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Αυτοί που μας τσακίζουν τη ζωή με την ακρίβεια και την εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς, είναι οι ίδιοι που μας θέλουν να υπερασπιστούμε τα κέρδη τους, τα ματωμένα κέρδη τους από το αίμα των λαών. Βαφτίζουν μάλιστα και πατριωτικό καθήκον την εμπλοκή της χώρας μας στη σφαγή των λαών.
Από την Ερυθρά Θάλασσα, μέχρι την Ουκρανία, η συμμαχία των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και ΕΕ σπέρνουν θάνατο, ξεριζωμό, και πείνα. Με πιο άθλια και ντροπιαστική για την ανθρώπινη ύπαρξη τη γενοκτονία των Παλαιστίνιων από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Η χώρα μας είναι άμεσα εμπλεκόμενη και στους δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι ο σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ στην περιοχή και έχει τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Αριστεράς, του κόμματος του Βελόπουλου.
Και από αυτό το βήμα διατρανώνουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς και απαιτούμε να επιστρέψει πίσω η φρεγάτα “Ύδρα” και η πυροβολαρχία των “Πάτριοτ”, κάθε στρατιωτική μονάδα που είναι εκτός συνόρων. Να σταματήσουμε να συμβάλουμε στο μακελειό με όπλα και πυρομαχικά στηρίζοντας την αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι στην Ουκρανία και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου. Εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, δεν πολεμάμε για τα κέρδη των εφοπλιστών.
Στον ιμπεριαλισμό καμία υποταγή η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί. Οργανώνουμε τον αγώνα των εργαζομένων στη χώρα μας. Συμμετέχουμε μαζικά την Κυριακή 21 Απρίλη στη μαραθώνια πορεία ειρήνης. Συνεπείς στις αρχές και τις αξίες του ταξικού κινήματος και του προλεταριακού διεθνισμού, το ΠΑΜΕ επισκέπτεται το Σαββατοκύριακο το Βελιγράδι 25 χρόνια μετά από την ιμπεριαλιστική επέμβαση και διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Διαδηλώνουμε στη γέφυρα του Νόβισαντ, σύμβολο αντίστασης απέναντι στη ΝΑΤΟική βαρβαρότητα. Γιατί 75 χρόνια ΝΑΤΟ σημαίνει χούντες και πολέμοι και όχι “ιερή συμμαχία” που μας λένε τα αριστερά φερέφωνα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Η σημερινή επιτυχία της απεργίας, πέρα από την απάντηση που δίνει στην εργοδοσία και την κυβέρνηση, ότι δεν συμβιβαζόμαστε με ψίχουλα, απαιτούμε αυξήσεις και συλλογικές συμβάσεις τις οποίες θα τις κερδίσουμε με τον αγώνα μας, δίνει απάντηση και στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ οι οποίοι σε μοιρασμένους ρόλους προσπαθούν με κάθε τρόπο να υπονομεύσουν την οργανωμένη μαζική κινητοποίηση των εργατών, εξυπηρετώντας αυτό ακριβώς που τους προσάπτουμε, την εργοδοσία και το κράτος. Η απάντηση στους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς δίνεται σήμερα με δεκάδες ομοσπονδίες και σωματεία στον δημόσιο τομέα που απεργούν κόντρα στην απεργοσπαστική απόφαση της ΑΔΕΔΥ, όπως δόθηκε και στις 28 Φλεβάρη που για πολλοστή φορά έγινε πανελλαδική απεργία χωρίς απόφαση της θλιβερής ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
Όλοι αυτοί, κυβέρνηση, κόμματα της πλουτοκρατίας, εργατοπατέρες βάζουν πλάτη στην εκμετάλλευση και στη φτώχεια, λένε στον κόσμο να μην αγωνιστεί, να υποταχθεί στη χαμοζωή. Απειλούν και διώκουν όποιον αγωνίζεται, κλιμακώνουν την καταστολή. Το σύστημά τους δείχνει τη βαρβαρότητά του και γίνεται πια κατανοητό από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας ότι η ανάπτυξή τους δεν έχει καμία σχέση με την ευημερία μας. Αντιθέτως βλέπουμε τα πράγματα να πηγαίνουν ακόμα χειρότερα για τη ζωή μας.
Στην κρίση κάναμε 5 και 10 μεροκάματα τον μήνα και προσπαθούσαμε να τα βγάλουμε πέρα και τώρα δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ και τα λεφτά τελειώνουν πριν ακόμα έρθουν στην τσέπη μας. Δεν πάει άλλο. Απαιτούμε αυξήσεις στους μισθούς μας, συλλογικές συμβάσεις.
Ξέρουμε ότι για να κατακτηθούν χρειάζεται οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, σχέδιο διεκδίκησης και αλληλεγγύη. Παράδειγμα πρέπει να γίνει η προσπάθεια συναδέλφων που με εμπιστοσύνη στα σωματεία τους και με ενιαίο αγώνα υπέγραψαν επιχειρησιακές συμβάσεις, με αυξήσεις στους μισθούς, όπως έγινε σε μια σειρά εργοστάσια στο Μέταλλο, όπως ο αγώνας που γίνεται στο εργοτάξιο του ΜΕΤΡΟ, ο αγώνας που γίνεται στα Γιάννενα από το Σωματείο στο εργοστάσιο που βγάζει το “ΖΑΓΟΡΙ”, όπου δίνουν μάχη ενάντια στο νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση για δουλειά 7 ημέρες την εβδομάδα με 12ωρα. Όπως κάνουν οι συνάδελφοί μας στη ΛΑΡΚΟ.
Με οργάνωση και αγώνα μπορούμε να επιβάλουμε το δίκιο μας. Μια σειρά Ομοσπονδίες μπαίνουν στη μάχη για κλαδική σύμβαση, υπάρχουν οι προϋποθέσεις να υπογράφουν συμβάσεις που να προστατεύουν τους εργαζόμενους από τη λαίλαπα του πληθωρισμού. Αλλά και για τα θεσμικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ωράριο, τα διαλείμματα, τα ζητήματα υγείας και ασφάλειας.
Εργαζόμενοι της Αθήνας, η ίδρυση του σωματείου στο μεγαλύτερο εργοτάξιο της Ευρώπης είναι ένα πρώτο βήμα για να μη γίνει το “ελληνικό Κατάρ”, όσον αφορά τα εργοδοτικά εγκλήματα. Από την πρώτη στιγμή η εργοδοσία στοχοποίησε τους πρωτοπόρους συναδέλφους. Επιχείρησε να προχωρήσει σε 5 απολύσεις συναδέλφων που είχαν υπογράψει για τη δημιουργία του σωματείου. Δεν διανοήθηκαν να προχωρήσουν, όχι γιατί υπάρχει νόμος που μας προστατεύει, αλλά γιατί όλοι οι συνάδελφοι στο έργο ήταν έτοιμοι να αφήσουν σκεπάρνια, τανάλιες και χωροβάτες για να μας υπερασπιστούν και αυτή είναι η δύναμή μας. Η ικανοποίηση των συναδέλφων με την ανακοίνωση της δημιουργίας του σωματείου, το “προχωράτε και είμαστε όλοι μαζί”, οι μαζικές εγγραφές στην πρώτη εξόρμηση από συναδέλφους όλων των εθνικοτήτων είναι οι πρώτες μας νίκες. Συνεχίζουμε κάθε μέρα τη μαζική εγγραφή συναδέλφων, την προσπάθεια να φτάσουμε σε όλους.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Μετά την ολοκλήρωση της σημερινής απεργίας που συνεχίζεται μέχρι τα μεσάνυχτα, ο επόμενος μεγάλος σταθμός του αγώνα μας είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Εργατικής Τάξης, η Πρωτομαγιά, η οποία είναι απεργία και όχι αργία και θα πραγματοποιηθεί την 1η Μάη. Η κυβέρνηση ας κάνει ό,τι θέλει την αργία, εμείς την Τετάρτη 1η Μάη απεργούμε.
Μέχρι τότε μπορούμε να μετρήσουμε ακόμα περισσότερες υπογραφές συμβάσεων, τη δημιουργία νέων σωματείων, περισσότερες νέες εγγραφές στα σωματεία. Οργανώνουμε την πάλη σε κάθε χώρο και κλάδο δουλειάς. Κανείς μόνος του απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά.
Στηρίζουμε και συμμετέχουμε μαζικά στον εργατικό – λαϊκό αγώνα δρόμου, που είναι αφιερωμένος στους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές, την Πρωτομαγιά του ’44. Πέρασαν 80 χρόνια από αυτό το έγκλημα. Όπως πέρασαν και 100 χρόνια από τη δολοφονία του Παρασκευαΐδη, του πρώτου τιμημένου νεκρού εργάτη σε διαδήλωση Πρωτομαγιάς στη χώρα μας, δολοφονημένου από το αστικό κράτος εδώ πιο κάτω, στην πρώην πλατεία Κοτζιά – σήμερα Εθνικής Αντίστασης. Η θυσία τους φωτίζει τους αγώνες μας, δείχνει τη διέξοδο και την προοπτική της πάλης για μια κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές, χωρίς πολέμους, χωρίς φτώχεια.
Δίνουμε νέο ραντεβού την Πρωτομαγιά, στην απεργιακή συγκέντρωση των συνδικάτων, στο Σύνταγμα, στις 10.30 το πρωί.
Καλή δύναμη και καλούς αγώνες».
