Η κυβέρνηση θα προστατεύσει το ελληνικό τραγούδι από την εμπορευματοποίηση μέσω της …εμπορευματοποίησης! Αυτόν «ευφυή» ισχυρισμό ανέπτυξε σήμερα στη Βουλή η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, υπερασπιζόμενη το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού, που ξεκίνησε να συζητείται στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται να ψηφιστεί στην Ολομέλεια.
Η υπουργός Πολιτισμού κατέστησε σαφές στην παρέμβασή της πως η όποια εκφρασμένη πρόθεσή της κυβέρνησης για «προστασία» του ελληνόφωνου τραγουδιού έχει ένα πολύ συγκεκριμένο και απαράβατο όριο: Την ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα την οποία και χαρακτήρισε «σεβαστή». Επίσης ήταν ξεκάθαρη ως προς το ότι η λογική της κυβέρνησης είναι να καταστήσει το ελληνικό τραγούδι «brand name», όπως έχει αναφέρει και σε δημόσιες αναφορές του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για το συγκεκριμένο νομοθέτημα.
Η Λίνα Μενδώνη, παρουσιάζοντας τις διατάξεις του νόμου που προβλέπουν ποσόστωση για τραγούδια με ελληνικούς στίχους σε συγκεκριμένους δημόσιους χώρους, δήλωσε ότι για πρώτη φορά η χώρα αποκτά «μια πολιτική προστασίας και διάχυσης της ελληνικής γλώσσας, βασικός φορέας της οποίας είναι το ελληνόφωνο τραγούδι».
Εκτίμησε επίσης πως «είμαστε σε μία εποχή που υπάρχει καθίζηση της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας παγκοσμίως, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, είναι παγκόσμιο φαινόμενο και φυσικά και στην Ελλάδα επικρατεί αυτό που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, δηλαδή η αγγλοσαξονική μουσική βιομηχανία να επικρατεί στην Ευρώπη και αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο κατά συνέπεια οδηγεί σε μαρασμό την εγχώρια μουσική παραγωγή και προφανώς οικονομική δυσχέρεια των δημιουργών».
Τι πρόκειται όμως η κυβέρνηση να αντιπαρατάξει απέναντι σε αυτή την συνθήκη; Σύμφωνα με την υπουργό Πολιτισμού είναι το εξής: «Θέλουμε να προστατεύσουμε την τέχνη, όμως σεβόμαστε απολύτως και την επαγγελματική δραστηριότητα του κάθε ιδιώτη»! Έτσι, οριοθέτησε με σαφήνεια, τόσο τις προτεραιότητες του υπουργείου, όσο και το πλαίσιο στο οποίο σκέφτεται να «ξεδιπλώσει» την πολιτική της υπέρ (υποτίθεται) του ελληνικού τραγουδιού.
Σε συνέχεια των παραπάνω, η Λίνα Μενδώνη δήλωσε πως «σε ότι αφορά τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, άκουσα με προσοχή όλα αυτά τα οποία είπατε, τίποτα δε είναι υποχρεωτικό. Όλα είναι σε μία προαιρετική βάση. Επομένως, η φυσιογνωμία κανενός ραδιοφωνικού σταθμού δεν αλλάζει, εάν δεν θέλει να υιοθετήσει τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Είναι σε απολύτως προαιρετική βάση».
Αντίστοιχη λογική υιοθέτησε και για τις επιχειρήσεις του τουρισμού και μάλιστα με μεγαλύτερη έμφαση. Είπε πως η ποσόστωση για τα τουριστικά καταλύματα ισχύει «υπό την αίρεση ότι ο ιδιοκτήτης, ο διαχειριστής αυτών των ξενοδοχείων ή των τουριστικών καταλυμάτων θα θελήσει να βάλει μουσική σε αυτούς τους χώρους».
Μάλιστα το πήγε ακόμη παραπέρα σημειώνοντας πως στο νομοσχέδιο ενσωματώθηκαν οι ενστάσεις που καταγράφηκαν από τους επιχειρηματικούς φορείς του τουρισμού που εκφράστηκαν στην διαβούλευση του νομοσχεδίου.
Υποστήριξε ότι «το να λαμβάνεις, λοιπόν, υπόψη πράγματα τα οποία ακούγονται στη διαβούλευση είναι μάλλον εξαιρετικά δημοκρατικό και τιμά τον όποιον το κάνει αυτό και όχι αντικείμενο περιπαικτικών σχολίων ότι δήθεν τρομάξαμε από αυτά που ακούσαμε στη διαβούλευση. Ακούσαμε, λοιπόν, όλους αυτούς τους φορείς οι οποίοι μετείχαν στη διαβούλευση και αυτό το οποίο δυσκόλευε πραγματικά φορείς του τουριστικού κλάδου το διευκολύναμε εκεί που είχαμε μόνο μια πηγή παραγωγής ήχου». Ήτοι σημαίνει πως πρακτικά άνοιξαν δεκάδες παραθυράκια, ώστε η ποσόστωση να παρακαμφθεί. Κατά τα άλλα όμως η Λινα Μενδώνη υποστήριξε πως «στα άρθρα 8 έως 11 του σχεδίου νόμου, εισάγεται η υποχρέωση δημόσιας εκτέλεσης ποσοστού 40% ελληνόφωνου τραγουδιού σε περιορισμένους κοινόχρηστους χώρους».
Πιο συγκεκριμένη ήταν η εισηγήτρια της Ν.Δ Αγγελική Δεληκάρη. Ισχυρίστηκε ότι «ως προς τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα και τα ξενοδοχεία, είναι σαφές πως κανείς δεν επιβάλλει να παίζουν ελληνόφωνο πρόγραμμα στα καταστήματα, εστιατόρια και λοιπούς χώρους αναψυχής, που διαθέτουν και συμπληρώνουν τη βασική τους λειτουργία που είναι η φιλοξενία». «Το ποσοστό μετάδοσης να πέφτει στο ήμισυ, δηλαδή, στο 20% , για το συγχρονισμό του ελληνόφωνου τραγουδιού ορχηστρική απόδοσης Ελληνόφωνου τραγουδιού ή μουσικών έργων χωρίς στίχο ή με στίχο σε γλώσσα κράτους μέλους της ευρωπαϊκής ένωσης, σε οπτιακουστικές παραγωγές, τηλεοπτικές ή κινηματογραφικές ταινίες», συμπλήργωσε.
Εκεί όμως που δεν έκανε καμία έκπτωση το υπουργείο Πολιτισμού ήταν στο να είναι το ίδιο ο φορέας που θα ελέγχει το …τι εστί ελληνικό τραγούδι. Όπως δήλωσε η Λίνα Μενδώνη «στο άρθρο 12 του σχεδίου νόμου, προβλέπεται επίσης δυνητική αξιολόγηση των οπτικοακουστικών παραγωγών. Τηλεοπτικών ή κινηματογραφικών, οι οποίες ενσωματώνουν μουσική επένδυση ελληνόφωνου τραγουδιού ή ορχηστρική μουσική απόδοση ελληνόφωνου τραγουδιού ή μουσικά έργα χωρίς στίχο ή με στίχο σε γλώσσα κράτους μέλους της Ε.Ε., τα οποία ηχογραφούνται στην επικράτεια σύμφωνα με τους κανόνες και τις προϋποθέσεις επιλεξιμότητας των εκάστοτε καθεστώτων ενίσχυσης ή χρηματοδοτικών εργαλείων του ελληνικού δημοσίου».
Πώς θα γίνεται αυτό; Υπάρχει εξουσιοδοτική διάταξη στο νομοσχέδιο: Το υπουργείο Πολιτισμού θα καθορίσει εν λευκώ του όρους ελέγχου, αφού όπως είπε η υπουργός «θεωρούμε ότι είναι το απολύτως σωστό και αντικειμενικό προκειμένου να έχουμε την απόλυτη σωστή διατύπωση».
