Την εποχή του Παγκοσμίου Πολέμου
Σ’ ένα κελί της ιταλικής φυλακής Σαν Κάρλο
Φίσκα από κρατούμενους στρατιώτες, μεθύστακες και κλέφτες
Τσαγγούρνισε ένας σοσιαλιστής φαντάρος με μελανί μολύβι στον τοίχο
απάνω:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!
Πολύ ψηλά στο μισοσκότεινο κελί, ίσα-ίσα να φαίνεται, μα
Μα πελώρια ψηφία γραμμένο.
Σαν το ’δανε οι δεσμοφύλακες, στείλανε ένα ζωγράφο μ’ ένα
κουβά ασβέστη.
Κι αυτός με μια βούρτσα με μακρύ κοντάρι ασβέστωσε την
απειλητική επιγραφή.
Μα μόνο της γραφής το χαρακτήρα με τον ασβέστη του άλλαξε
Και τώρα φάνταζε ψηλά μες στο κελί μ’ ασβέστη:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!
Στην αρχή ένας δεύτερος ζωγράφος έβαψε από πάνω την επιγραφή
με μια μεγάλη βούρτσα
Έτσι που εξαφανίστηκε για ώρες, μα κατά το πρωί
Που στέγνωσε ο ασβέστης, ξεπρόβαλε από κάτω η επιγραφή ξανά:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!
Τότε στείλανε οι δεσμοφύλακες ενάντια στην επιγραφή μ’ ένα μαχαίρι
έναν οικοδόμο.
Κι αυτός την έξυσε γράμμα το γράμμα,
μία ολόκληρη ώρα.
Και σαν την τελείωσε, φάνταζε μέσα στο κελί ψηλά, τώρα χωρίς κανένα
χρώμα
Μα βαθιά μέσα στον τοίχο χαραγμένη, η ακατανίκητη επιγραφή:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!
Τώρα πέφτουν οι τοίχοι ! είπε ο φαντάρος».
(Μπέρτολντ Μπρεχτ, «Η ακατανίκητη επιγραφή»,Ποιήματα, σ.68-69, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, μετάφραση/πρόλογος: Νάντια Βαλαβάνη)
