Το βιβλίο της Ευας Νικολαΐδου, «ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ — Χθες και Σήμερα» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ.
ΠΟΡΝΕΣ. Γυναίκες χαμένες στην ανυπαρξία. Ενώ η ερωτική πράξη είναι ζωή, αυτές ζουν έναν αργό θάνατο. Χαμένες από τον εαυτό τους. Ούτε τα σώματά τους προλαβαίνουν να γνωρίσουν. Ξεχασμένες από τις οικογένειές τους, ζουν πάντα με τον φόβο μήπως τις ανακαλύψουν. Χωρίς ταυτότητα. Πολλές φορές, ξεχνάνε το πραγματικό τους όνομα.
Πίνοντας καφέ μ’ αυτά τα κορίτσια, στους οίκους ανοχής, η Εύα Νικολαΐδου, δημοσιογράφος-συγγραφέας, καταγράφει την καθημερινότητά τους. Κρατούσε σαράντα χρόνια στο αρχείο της ένα δημοσιογραφικό ημερολόγιο με συνεντεύξεις, φωτογραφίες, ταυτότητές τους, βιβλιάρια υγείας τους, έγγραφα…
Στο βιβλίο Στα σπίτια της αμαρτίας: χθες και σήμερα, η συγγραφέας δημιούργησε ένα πλέγμα υφασμένο από νήματα που ενώνουν τον εταιρισμό από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο μέχρι σήμερα, δίνοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα της πορνείας.
Τι ψάχνουν οι πελάτες; Γιατί τις επιλέγουν; Τι τους ζητάνε; Πώς συμπεριφέρονται; Το χθες ήταν διαφορετικό; Τι μετατοπίστηκε με το πέρασμα του χρόνου; είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία θα βρείτε απαντήσεις. Ο ορατός και ο αόρατος κόσμος τους.
Μεταξύ άλλων, θα σας συναρπάσει για τον ρεαλισμό της η μοναδική συνέντευξη της Γαβριέλλας Ουσάκοβα. Μια πόρνη θρύλος που είχε πει τη γνωστή φράση: «Έγινα πόρνη διότι εγεννήθην έτσι».
Πρόλογος συγγραφέως
Σπίτια σημαδεμένα με κόκκινα φανάρια. Σπίτια όπου γίνεται η αγοραπωλησία του ανθρώπινου κορμιού. Εξώπορτες μισάνοιχτες, δωμάτια με ημίφως, σαλόνια με καθρέφτες και καθίσματα, όπου περιμένουν ανυπόμονα για τη βίζιτα, αφού ακούσουν από την τσατσά τον τιμοκατάλογο της προσφοράς για τις πόρνες που πουλάνε το κορμί τους βλέποντας τους χαμένους εαυτούς τους να σαπίζουν στα σπίτια της αμαρτίας. Πέρασα το κατώφλι αυτών των σπιτιών πριν από σαρά- ντα χρόνια, στην Αθήνα (Μεταξουργείο, Λιοσίων, Σόλωνος, Βουκουρεστίου, Αθηνάς), στον Πειραιά (Τρούμπα), στη Θεσσαλονίκη (Βαρδάρης).
Έψαξα, όμως, να βρω στοιχεία για το φαινόμενο της πορνείας και στις μέρες μας. Να συγκεντρώσω πληροφορίες ώστε να φωτίσω πώς η απελευθέρωση του έρωτα, αντί να ομορφαίνει τις ανθρώπινες σχέσεις, οδηγεί δυστυχώς σε σεξουαλικές διαστροφές, σε λεία για τους σωματέμπορους, σε εκμετάλλευση της σάρκας, σε οδύνη.
Αυτές οι γυναίκες δέχονται τη μοίρα τους, βγάζοντας τη ζωή τους στο σφυρί. Με την ηλεκτρονική πορνεία, δεν χρειάζεται να δρασκελίσεις τα κατώφλια αυτών των σπιτιών, διαλέγεις το αντικείμενο του ερωτικού σου πόθου μέσα απ’ το Ίντερνετ.
Πέρασε πολλές διακυμάνσεις η σκέψη μου, για να αποκαλύψω όλη αυτή την έρευνα. Μια έρευνα που επωάστηκε σαράντα ολόκληρα χρόνια, χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα εμπόδια, ίσως μόνο άλλες προτεραιότητες. Έπρεπε να βρω και μια αφορμή για να ξεκινήσω αυτή την εξιστόρηση. Καλεσμένες απ’ τα βάθη της μνήμης ήταν γυναίκες που έγραψαν μεγάλη ιστορία. Φέτος συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από τον θάνατο της Γαβριέλλας Ουσάκοβα.
Εύα Νικολαΐδου
