Μουσική / Ενορχήστρωση: Κωνσταντίνος Αθυρίδης
Στίχοι: Γεωργία Βεληβασάκη
Μετάφραση στίχων στα ισπανικά: Luis Borda
Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Γεωργία Βεληβασάκη, Luis Borda
Κυκλοφορεί από τον @Μετρονόμο – 2021.
«Εμπνεύστηκα το τραγούδι «Άσπρα μαντίλια» από το βιβλίο του παλιού μου φίλου και συμμαθητή, Κώστα Ιουλιανού Λουλουδάκη, “Άσπρα μαντίλια στην Plaza de Mayo” (εκδ. ΚΨΜ), που με συγκίνησε βαθύτατα. Το βιβλίο αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην εποχή της δικτατορίας του Βιντέλα στην Αργεντινή και στις μανάδες που ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι σε μια εξουσία που με βία τους είχε στερήσει τα ίδια τους τα παιδιά. Χιλιάδες νέοι «εξαφανίστηκαν» εκείνο τον καιρό, αφήνοντας αναπάντητα ερωτήματα.
Με τα λόγια του Κώστα Λουλουδάκη: «Παραστρατιωτικές ομάδες εμφανίζονταν από το πουθενά οδηγώντας τα μαύρα Ford Falcon. Κάθε πολίτης ήταν πιθανός στόχος. Ακόμη και τα παιδιά. Τα μωρά τα έδιναν ως λάφυρα πολέμου σε οικογένειες που είχαν το “σωστό φρόνημα”. […] Κι έμειναν μια χούφτα ηλικιωμένες γυναίκες να σηκώσουν την αξιοπρέπεια για όλη την ανθρωπότητα στις βασανισμένες πλάτες τους. Ένα απόγευμα, στις 30 Απριλίου του 1977, συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά 14 μητέρες και γιαγιάδες αγνοουμένων στην Plaza de Mayo (Πλατεία του Μάη), φορώντας λευκά μαντίλια. Σκούπισαν τα δάκρυα από τα μάτια τους, έσφιξαν σε γροθιά τα χέρια τους και αντέδρασαν! Οργάνωσαν εβδομαδιαίες διαδηλώσεις. Κάθε Πέμπτη ήταν εκεί και πιασμένες από το μπράτσο η μία της άλλης γύριζαν γύρω από την πλατεία στην αντίθετη φορά του ρολογιού [απαιτώντας συμβολικά να γυρίσουν το χρόνο πίσω) για τα παιδιά και τα εγγόνια τους που τα είχε καταπιεί το φασιστικό καθεστώς. […] Στα τέλη του 1977, οι τρεις πρώτες μανάδες και γιαγιάδες, που οργάνωσαν τις διαμαρτυρίες, και δύο καλόγριες, απήχθηκαν από τα “τάγματα θανάτου”. Τις έδεσαν, τις γύμνωσαν, τις βασάνισαν και στο τέλος τις πέταξαν ζωντανές από αεροπλάνο στη θάλασσα – ήταν οι γνωστές «πτήσεις θανάτου», οργανωμένες από τον ίδιο τον Βιντέλα. Όμως, οι υπόλοιπες δεν κάμφθηκαν. Ανασυγκροτήθηκαν και υποστηριζόμενες σιγά σιγά από ξαδέρφες, κόρες, φίλους, αλληλέγγυους, εξακολούθησαν κάθε Πέμπτη να ορθώνουν τα ηλικιωμένα κορμιά τους χλευαστικά απέναντι στην εξουσία».
Το τραγούδι μιλά για τους «ντεσαπαρεσίδος» (desaparecidos) της Αργεντινής, αλλά και τα «εξαφανισμένα» παιδιά του σύγχρονου κόσμου˙ από βία, από πείνα, από αδιαφορία… Τα παιδιά που ίσως ποτέ δεν θα έχουν την ευκαιρία μιας «κανονικής» ζωής, που χάνονται μέσα στην αδυσώπητη σημερινή πραγματικότητα.
Το τραγούδι «Άσπρα μαντίλια» είναι ένας ύμνος στις μανάδες-σύμβολα που υπερασπίζονται τα παιδιά τους απέναντι σε ανθρωποφάγες πολιτικές και πολέμους˙ πέρα από χρόνο και τόπο, τότε και τώρα, από την Πλάζα ντε Μάγιο μέχρι τη Λουάντα, τη Λαμπεντούσα, τη Δαμασκό, την Ειδομένη, τη Μαριούπολη…
Γεωργία Βεληβασάκη»
«La inspiración para la cancion “Pañuelos blancos” fue el libro de mi viejo amigo y compañero de clase, Costas Ioulianos Louloudakis, “Pañuelos blancos en la Plaza de Mayo” (publicado por ΚΨΜ), que me conmovió profundamente. El libro hace referencia, entre otras cosas, a la época de la dictadura de Vindela en Argentina y a aquellas madres que se levantaron contra un poder que había sido privado de sus propios hijos. Mil jóvenes “desaparecieron” en ese momento, dejando preguntas sin respuesta y heridas abiertas.
[…]
La cancion se refiere a los desaparecidos de Argentina, pero también a los niños “desaparecidos” del mundo moderno, desaparecidos de la violencia, del hambre, de la indiferencia… Niños que quizás nunca tengan la oportunidad de una vida “normal”, perdidos en la implacable realidad de hoy.
La canción “Pañuelos Blancos” es un himno a los madres-símbolos que luchan por sus hijos contra políticas, guerras y condiciones caníbales, más allá del tiempo y el lugar, entonces y ahora, desde la Plaza de Mayo hasta Luanda, Lampedusa, Damasco, Eidomeni…»
Georgia Velivasaki (singer/writer)
Traduccion en espanol : Ricardo Bruno
Πιάνο / Synthesizers: Κωνσταντίνος Αθυρίδης
Ηλεκτρικές κιθάρες: Δημήτρης Λάππας
Τσέλο: Maria Hristova
Μπάσο: Κώστας Τζούνης
Ντραμς: Νίκος Βαργιαμίδης
Preproduction sound engineer: Διαμαντής Καραγιαννακίδης
Ηχογράφηση / Mastering: Γιάννης Μαυρίδης, Cue Productions
Video / Μοντάζ: Γεωργία Βεληβασάκη
Επεξεργασία εικόνας: Βούλα Σιδερίδου
Πλάνα από το ντοκιμαντέρ του Christian Rémoli “Mundial 78. Verdad o Mentira”
Συμπεριλαμβάνονται φωτογραφίες των: Allesandro Penso, Φώτη Πλέγκα. Αλέξανδρου Αβραμίδη κ.ά.
*Στο εξώφυλλο το εικαστικό έργο με τίτλο «¡Basta!» (Φτάνει!) του Carlos Terribili, που φιλοξενείται στο Museo del Bicentenario στην Αργεντινή.
