Στις πλάτες αυτών των κοριτσιών και αγοριών
πατάει η ελπίδα για να ατενίσει το μέλλον.
Με φόντο τα αναψοκοκκινισμένα μάγουλα τους
ζωγραφίζει η ιστορία την πορεία της στο αύριο.
Στη τη φλόγα της αδάμαστης ψυχής τους
εξαϋλώνεται η ηττοπάθεια και η υποταγή.
Από τις κόρες των ματιών τους ξεχειλίζει
η ζωή, το πάθος, ο έρωτας, το δίκιο.
Οι υψωμένες γροθιές τους στο άκουσμά της
Τρίτης Διεθνούς, γίνονται σπαθιά στα σωθικά
μιας σάπιας κοινωνίας, που ψυχορραγεί.
Στα αυτιά τους ακούγεται το ποδοβολητό της
ιστορίας που ορμητικά επελαύνει, για να διαλύσει τα σκοτάδια.
Κρατούν σφιχτά τη χαίτη του αλόγου με τα
δάχτυλα τους, και χορεύουν στο ρυθμό του
καλπασμού του, το χορό του φωτός, μεθυσμένα από το άρωμα
της νέας κοινωνίας που εισβάλει
στα ρουθούνια τους.
Με αυτά τα νιάτα είμαι. Με αυτά τα νιάτα
είμαστε.
