Η ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ σε ανακοίνωση για την φετινή επέτειο σημειώνει: «Ο ηρωικός Δεκέμβρης 1944 θα συμβολίζει για πάντα τη θέληση του λαού μας για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ, στην αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, την εξουσία της. Εβδομήντα εννιά χρόνια μετά η φλόγα της ταξικής μάχης του Δεκέμβρη 1944 παραμένει άσβεστη και θα φωτίζει τους αγώνες των εργαζομένων για όλα τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική δράση, την αντεπίθεση για την εργατική λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Θα μένει στη μνήμη του λαού μας, αιώνιο σύμβολο, όπως καταγράφηκε, το πύρινο σύνθημα στο πανό της διαδήλωσης του ΕΑΜ στο Σύνταγμα, πως: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»…»
Η Ανακοίνωση της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ:
Την 3η Δεκέμβρη 1944, ο αστικός πολιτικός κόσμος ενωμένος, χρησιμοποιώντας τους ταγματασφαλίτες, τους Χίτες, όλους τους δωσίλογους εγκληματίες συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών και άλλα ένοπλα τμήματά τους, όπως η ορεινή ταξιαρχία και οι ιερολοχίτες, μαζί με την ένοπλη επέμβαση των ιμπεριαλιστικών βρετανικών στρατευμάτων, έπνιξαν στο αίμα τον λαό της Αθήνας προκειμένου να στεριώσουν την αστική εξουσία που είχε χρεοκοπήσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Γιατί ο αστικός πολιτικός κόσμος είτε συνεργάστηκε με τον ναζί κατακτητή είτε εγκατέλειψε τον λαό φεύγοντας με τους συμμάχους του Βρετανούς στη Μέση Ανατολή και το Λονδίνο. Η Αντίσταση και Απελευθέρωση ήταν έργο της εργατικής τάξης, του οργανωμένου λαού σε ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ και καθοδηγητικό νου το ΚΚΕ.
Ο ηρωικός Δεκέμβρης 1944 θα συμβολίζει για πάντα τη θέληση του λαού μας για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ, στην αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, την εξουσία της. Εβδομήντα εννιά χρόνια μετά η φλόγα της ταξικής μάχης του Δεκέμβρη 1944 παραμένει άσβεστη και θα φωτίζει τους αγώνες των εργαζομένων για όλα τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική δράση, την αντεπίθεση για την εργατική λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Θα μένει στη μνήμη του λαού μας, αιώνιο σύμβολο, όπως καταγράφηκε, το πύρινο σύνθημα στο πανό της διαδήλωσης του ΕΑΜ στο Σύνταγμα, πως: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»…
Η εγκληματική επίθεση σε βάρος του ελληνικού λαού, την 3η Δεκέμβρη ’44 προσχεδιάστηκε, οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές, την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και σύσσωμο τον αστικό πολιτικό κόσμο. Ήταν η κορύφωση του βρόμικου πολέμου που διεξήγαγε ενάντια στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην περίοδο του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, σε στρατιωτικοπολιτικό επίπεδο, η ελληνική αστική τάξη με το πολιτικό της προσωπικό και τους Άγγλους συμμάχους της με στόχο να περιοριστεί η δράση και η πολιτική απήχηση του ΚΚΕ στον ελληνικό λαό. Τα αστικά κόμματα είχαν χάσει κάθε λαϊκό έρεισμα και αυτό έβαζε τη σφραγίδα του αμέσως μετά την απελευθέρωση. Έπρεπε να τσακίσουν το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ. Και άρχισαν με τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ τον οποίο αρνήθηκε το ΚΚΕ, αρνούμενο να συμβιβαστεί με τον ταξικό αντίπαλο.
Από την αρχή της Κατοχής, βασικό μέλημα και επιδίωξη των εγχώριων αστικών και βρετανικών δυνάμεων υπήρξε η υπονόμευση—έως και διάλυση—του ένοπλου λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και, ως αντιστάθμισμα, η συγκρότηση ενός βασικού αστικού κρατικού στρατιωτικού κορμού που θα χρησιμοποιούνταν για την κυριαρχία της αστικής τάξης. Αυτό το σκοπό επεδίωξαν με τον ΕΔΕΣ, την ΕΚΚΑ, άλλες ένοπλες οργανώσεις που τις έλεγχαν και τις αξιοποίησαν ενάντια στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αλλά και με το «χτύπημα» από τους Άγγλους ιμπεριαλιστές του Αντιφασιστικού κινήματος της θρυλικής ΑΣΟ στη Μ. Ανατολή.
Αξιοποίησαν και τις απαράδεκτες Συμφωνίες, όπως Λιβάνου, Καζέρτας κ.λπ., στις οποίες το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ λαθεμένα συμμετείχε στο όνομα της «εθνικής ενότητας», δηλαδή της συνεργασίας με τους αστούς. Κι αφού δεν κατάφεραν, τελικά, να «βάλουν στο χέρι» το ΕΑΜικό Αντιστασιακό-Απελευθερωτικό κίνημα (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και φυσικά το ΚΚΕ που πρωτοστάτησε), μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί η αστική εξουσία, στις 3 Δεκέμβρη επιτέθηκαν απροειδοποίητα με τα όπλα στον άοπλο λαό στο Σύνταγμα.
Η ανυποχώρητη στάση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αξίωση της ντόπιας αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της Βρετανών και Αμερικανών για αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος ήταν σωστή και επιβεβλημένη. Έδειξε πως το ΚΚΕ και το εργατικό-λαϊκό κίνημα διέθεταν ταξικά αντανακλαστικά και εφεδρείες, επιλέγοντας …«τα όπλα και όχι τις αλυσίδες», τόσο τον Δεκέμβρη 1944 όσο και, μετέπειτα, κατά την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Ο λαός της Αθήνας, οι ΕΑΜίτες, ΕΛΑΣίτες, με μπροστάρηδες τους Κομμουνιστές, έγραψαν νέες σελίδες της Αντίστασης και δράσης. Δίπλα και μαζί με τους μαχητές του ΕΛΑΣ με το όπλο στο χέρι έδωσαν μάχες γράφοντας νέες σελίδες ηρωισμού, οι άοπλες λαϊκές δυνάμεις που ρίχτηκαν με αυταπάρνηση στη μάχη για τη δημιουργία οδοφραγμάτων κατά των βρετανικών τανκς, για την περίθαλψη των τραυματιών αλλά και για τη σωτηρία του λαού της Αθήνας με την εξασφάλιση των αναγκαίων τροφίμων. Οργανώθηκαν λαϊκά συσσίτια για παιδιά και τους χτυπημένους από τους βομβαρδισμούς ανθρώπους και δεκάδες νοσοκομειακές μονάδες χάρη στις εκατοντάδες εθελοντές γιατρούς, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, με ένα ευρύ δίκτυο τραυματιοφορέων. Πολλές είναι οι γυναίκες που διακρίθηκαν σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τόσο στις λαϊκές μαζικές οργανώσεις όσο και στα μάχιμα τμήματα του ΕΛΑΣ στην πρώτη γραμμή. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ που αντιστάθηκαν και πολέμησαν ηρωικά, ωστόσο, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μετά από 33 μέρες μαχών και με πολλές θυσίες, μπροστά στη συντριπτική υπεροπλία των επιτιθέμενων ενόπλων δυνάμεων των αστών και των Βρετανών.
Οι δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δεν είχαν προετοιμαστεί για την επερχόμενη ταξική σύγκρουση ώστε να δώσουν από καλύτερες θέσεις αυτή τη μάχη που, κάτω από ορισμένες συνθήκες, θα μπορούσε να ήταν νικηφόρα για το λαό και την εξουσία του. Ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ έμεινε έξω από την Αθήνα και δεν πήρε μέρος στις μάχες, ενώ είχαν προηγηθεί οι απαράδεκτες Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, γιατί το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο στην πάλη για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Αυτονόμησε τον αγώνα ενάντια στους κατακτητές από τον αγώνα για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, ενώ και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Η αρνητική πείρα από τη συμμετοχή των κομμουνιστών στην κυβέρνηση της «εθνικής ενότητας» το 1944, επιβεβαιώνει ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ενισχύει το αστικό πολιτικό σύστημα.
Η πείρα του Δεκέμβρη 1944 διδάσκει επίσης πως «εθνική ενότητα» ανάμεσα στην αστική τάξη και την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν μπορεί να υπάρξει. Όσα σήμερα προβάλλονται από τα αστικά κόμματα για εθνική ομοψυχία και ενότητα είναι επιχείρηση εξαπάτησης του λαού για να ανεχτεί και υποταχθεί στις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης.
Μόνον ο ίδιος ο λαός μπορεί να σώσει το λαό στον δρόμο της ανατροπής με καθοδηγητή το ΚΚΕ και στρατηγική για την εργατική εξουσία.
Ως Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) πορευόμαστε με οδηγό και αυτά τα πολύτιμα συμπεράσματα-παρακαταθήκη από την πείρα του Δεκέμβρη 1944. Σήμερα οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και φουντώνουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι, όπως στην Ουκρανία ανάμεσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) και την καπιταλιστική Ρωσία, αλλά και με τον πόλεμο του ισραηλινού κράτους δολοφόνου κατά του πολύπαθου παλαιστινιακού λαού με στήριξη και συνενοχή των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Όλα αυτά που επιχειρούνται από τις αστικές τάξεις των ιμπεριαλιστικών χωρών στο όνομα των γεωστρατηγικών και μονοπωλιακών συμφερόντων τους σε βάρος των λαών, επιβάλλουν στον λαό μας όπως και σε όλους τους λαούς του κόσμου να βρίσκονται σε ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ! Όπως διδάσκει και η πείρα του Δεκέμβρη 1944, οι λαϊκές δυνάμεις δεν έχουν κανένα συμφέρον να στηρίζουν, πολύ περισσότερο να ταυτίζονται, με την αστική τάξη, να μη δείχνουν καμιά εμπιστοσύνη σε αυτήν, τα κόμματά της, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της. Αντίθετα η εργατική τάξη, οι λαϊκές δυνάμεις οφείλουν να αναπτύσσουν αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική δράση, να παλεύουν με αντικαπιταλιστικό αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, να εκφράζουν μαζικά και δυναμικά την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ τους στους λαούς που υποφέρουν και πληρώνουν με τεράστιες καταστροφές και με τη ζωή τους.
Μαζί με το τιμημένο ΚΚΕ παλεύουμε για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις πολεμικές συγκρούσεις, που την καθιστούν θύτη άλλων λαών και θύμα πιθανών αντιποίνων. Να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟϊκες Βάσεις, να γυρίσουν πίσω τα ελληνικά στρατεύματα που δρουν εκτός συνόρων, «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών»! Παλεύουμε για αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Καταδικάζουμε το Ισραήλ για τα εγκλήματα κατά του παλαιστινιακού λαού, είμαστε αλληλέγγυοι στην πάλη του για τη δική του πατρίδα στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Αγωνιζόμαστε μαζί με το εργατικό λαϊκό ταξικό κίνημα για να δυναμώσει η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, για πραγματικές, σύγχρονες, λαϊκές ανάγκες.
Παλεύουμε ενάντια στη διαστρέβλωση της Ιστορίας του Β΄ ΠΠ, από εγχώρια αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ. Συκοφαντούν την τεράστια προσφορά και καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού, στη συντριβή του φασισμού, στη Νίκη των Λαών. Καλλιεργούν την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, που εξισώνει κομμουνισμό και φασισμό, ξεπλένοντας το φασισμό και τα εγκλήματά του.
Διεκδικούμε τις οφειλόμενες επανορθώσεις-πολεμικές αποζημιώσεις από το γερμανικό κράτος, καταγγέλλουμε τις ελληνικές κυβερνήσεις που έχουν διαχρονικές ευθύνες, αφού αρνούνται να θέσουν ζήτημα διεκδίκησης.
Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), απόγονοι και φίλοι της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, οι πολιτικοί πρόσφυγες, υποκλινόμαστε μπροστά στον ηρωισμό των μαχητών/-τριών ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ και του τιμημένου ΚΚΕ, που σήκωσε το βάρος του μεγάλου απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας κατά της ναζιστικής κατοχής και του ηρωικού Δεκέμβρη και, μετέπειτα, της τρίχρονης εποποιίας που έγραψε η ένοπλη ταξική πάλη με το ΔΣΕ.
Δόξα και τιμή στις Μαχήτριες και τους Μαχητές του Ηρωικού Δεκέμβρη 1944!
Το ΔΣ της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ
