Η πραγματικότητα είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ψεύτες. Κοινούς ψεύτες οι οποίοι εξαπολύουν τα πιο χονδροειδή ψέματα, με το ύφος όχι της αθώας περιστεράς, αλλά με το ύφος του ψεύτη. Διότι θεωρούν ότι έχουν αποκτήσει το δικαίωμα να πολιτεύονται ως ψεύτες και να απαιτούν τα ψέματά τους να γίνονται πιστευτά!
Στην αρχή επιχείρησαν εν κρυπτώ να δημιουργήσουν μία ντε φάκτο παραχώρηση 2. 392 μνημείων και αρχαιολογικών χώρων στο Υπερταμείο. Δηλαδή να εκποιήσουν κανονικά τον μνημειακό και ιστορικό απόθεμα της χώρας.
Στη συνέχεια, και όταν αυτό άρχισε σταδιακά να αποκαλύπτεται προσπάθησαν να εμφανιστούν ως ότι «δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν». Αλλά πολύ καλά ήξεραν και γνώριζαν.
Όταν πια κατέπεσε η καλύπτρα της δήθεν άγνοιάς τους για το έγκλημα είπαν ότι ναι μεν τα μνημεία συμπεριλήφθηκαν στα υπό μεταβίβαση δημόσια ακίνητα, αλλά εντάχθηκαν για να εξαιρεθούν αργότερα, όχι για να μεταβιβαστούν.
Αφού, λοιπόν, η Αρχαιολογική Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού ταυτοποίησε ένα προ ένα τα προς παραχώρηση μνημεία τότε άρχισαν να παίζουν το κρυφτούλι με τη λίστα των μνημείων και να αρνούνται να τη δημοσιοποιήσουν.
Ωσπου ήρθε το κερασάκι στην τούρτα, δηλαδή το Υπερταμείο το οποίο διεκδικεί αυτά που «νόμιμα» θεωρεί ότι του ανήκουν. Δηλαδή, τα μνημεία και μαζί με τα μνημεία όλα 10.000 και πλέον ακίνητα του δημοσίου που του έχουν παραχωρηθεί. Αποφάσισε, δε, να τα διεκδικήσει με παρέμβαση ενώπιον του ΣτΕ ενόψει της συζήτησης της προσφυγής του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και των δημάρχων Σπάρτης και Πατρέων κατά της μεταβίβασης των μνημείων. Αυτό σημαίνει ότι προτίθεται να έρθει στην ακροαματική διαδικασία για να υπερασπιστεί την Υπουργική Απόφαση Τσακαλώτου. Και κάπου εδώ αρχίζει η επόμενη πράξη.
Το Υπουργείο Οικονομικών, αν και σιωπά διαρρέει ότι το Υπερταμείο δεν παρεμβαίνει για να διεκδικήσει τα κεκτημένα του, αλλά για να ταχθεί «υπέρ της θέσης του Δημοσίου», δηλαδή υπέρ της νομιμότητας της διαδικασίας. Δηλαδή διαρρέει το εξής απλό «εμείς θα αντιστρέφουμε την πραγματικότητα και εσείς θα κάνετε πως μας πιστεύετε». Στο μεταξύ η λαλίστατη στα έδρανα της Βουλής κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να πει για την παρέμβαση του Υπερταμείου.
Και γιατί να πει άλλωστε και τι να πει; Τα προφανή; Να πει δηλαδή ότι από τη στιγμή που νομοθέτησε μαζί με τους εταίρους – αρπακτικά το Υπερταμείο νομοθέτησε την εκποίηση όλης της χώρας και γι’ αυτό το Ταμείο δικαιούται δια να ομιλεί και να διεκδικεί; Ας μην το πει καλύτερα.
Να πει ότι δεν γνώριζε τις κινήσεις του Υπερταμείου, άρα το Υπερταμείο λειτουργεί δικαιωματικά και νομίμως ως ο μεγάλος ιδιοκτήτης και ταυτόχρονα μεσίτης μιας χώρας που έχει μετατραπεί σε χώρο – οικόπεδο για πούλημα και γι’ αυτό μπορεί και δικαιούται να μη δίνει σε κανέναν λογαριασμό; Και αυτό ας μην το πει καλύτερα.
Να πει ότι ενώ η λίστα των υπό εξαίρεση μνημείων είναι εξαφανισμένη διακινούνται υπηρεσιακά έγγραφα που απεργάζονται την ιδιωτικοποίηση των μνημείων σαν αυτό που αποκάλυψε ο Πανελλήνια Ενωση Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων; Το εν λόγω έγγραφο, της Ειδικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης (118009/ΕΥΚΕ 1865 / 6-11-2018 ),δεν επιδέχεται καμίας παρερμηνείας ή διπλής ανάγνωσης.
«…σημαντικός αριθμός έργων που συγχρηματοδοτούνται από το επιχειρησιακό πρόγραμμα στον τομέα του πολιτισμού αφορούν σε έργα προστασίας, ανάδειξης , ανάπλασης και συντήρησης αρχαιολογικών χώρων και μνημείων. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία …..σε πολλές περιπτώσεις τα έσοδα των χώρων αυτών καλύπτουν το κόστος λειτουργίας τους…Με βάση τα συγκεκριμένα στοιχεία διαφαίνεται ότι οι εν λογω δραστηριότητες πολιτισμού είναι οργανωμένες.»
Και συνεχίζει το έγγραφο:
«…..Επιπλέον ένας σημαντικός παράγοντας που θα διαμορφώσει τον χαρακτήρα λειτουργίας των αρχαιολογικών χώρων, είναι η τυχόν μεταβίβαση ή παραχώρηση των χώρων αυτών στην Εταιρεία Διαχείρισης Ακινήτων Δημοσίου ΕΤΑΔ ή το ΤΑΙΠΕΔ , καθώς ενδέχεται να τροποποιηθούν τα δεδομένα λειτουργίας τους σε περίπτωση αποκρατικοποίησης …».
Ας το ξαναπιάσουμε, λοιπόν, από την αρχή… Λένε ψέματα. Και λένε ψέματα διότι είναι οι ίδιοι που νομοθέτησαν το Υπερταμείο και του χάρισαν τη χώρα ως οικόπεδο για πούλημα μηδέ εξαιρουμένων των μνημείων. Αλλά, το πούλημα μπορεί να συντελεστεί με διάφορους τρόπους. Κανέναν επενδυτή δεν ενδιαφέρει η προοπτική να αναλάβει ως αποκλειστικός ιδιοκτήτης μουσεία, μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους και μαζί να αναλάβει το τεράστιο κόστος της συντήρησής τους και της μισθοδοσίας. Αυτό που ενδιαφέρει είναι οι επενδυτές να έχουν λόγο στην εμπορευματική διαχείρισή τους, δηλαδή στο έσοδα. Και αυτό δεν είναι απόφαση ετούτης ή της άλλης κυβέρνησης, είναι στρατηγικός σχεδιασμός και κατεύθυνση της Ευρωπαικής Ενωσης. Σε αυτόν το σχεδιασμό στρατεύονται και αυτόν υλοποιούν.
