Ένα ισχυρό όχι στη διάλυση των υπηρεσιών απεξάρτησης και ψυχικής υγείας και η απαίτηση να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο για τον ΕΟΠΑΕ ακούγεται σήμερα, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Βόλο, Ιωάννινα, Άρτα, Κοζάνη, Κεφαλονιά, Καλαμάτα, Ηράκλειο, Χανιά, Άγιο Νικόλαο, με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Οικογένειας του ΚΕΘΕΑ, στην οποία συσπειρώνονται 13 σύλλογοι οικογένειας του Οργανισμού.
Στην Αθήνα, η συγκέντρωση γίνεται στην πλατεία Συντάγματος με τη συναυλία των συγκροτημάτων του ΚΕΘΕΑ.
«Τα στεγνά προγράμματα θα αποδυναμώνουν, θα ανοίξουν ιδιωτικές κλινικές απεξάρτησης, ο χρήστης θα θεωρείται άρρωστος, πριμοδοτείται η μείωση της βλάβης. Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο», σημείωσε μεταξύ άλλων ο Γ. Καλαϊτζίδης, εκ μέρους της Ομοσπονδίας, σημειώνοντας το τεράστιο έργο που προσφέρει το ΚΕΘΕΑ μέσα από 19 προγράμματα και 140 δομές απεξάρτησης παρά τη δραματική υποστελέχωση του οργανισμού.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του ΚΕΘΕΑ, Β. Γρετσίστας, σημείωσε την αγωνία εδώ και 3 μήνες μετά τις εξαγγελίες του υπουργείου Υγείας, ότι «επιχειρείται να απλωθεί ένας χώρος με ιστορία, με προσφορά».
Η Ε. Γκιτάκου, εκ μέρους του Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων ΨΝΑ Δαφνί, υπενθύμισε το χτύπημα που δίνεται και στις δημόσιες υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Συγκεκριμένα στο ΨΝΑ Δαφνί 80.000 άνθρωποι και οικογένειες προσέρχονται για βοήθεια, ενώ στα επείγοντα φτάνουν πάνω από 4.500 άνθρωποι και γίνονται πάνω από 2.500 εισαγωγές τον χρόνο. Στηλίτευσε το ξαφνικό εντέλλεσθε του υπουργείου Υγείας, όπου εισαγγελικές εντολές για ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες στην οξέα τους φάση θα αφήνονται στο εφημέριο των ψυχιατρικών νοσοκομείων χωρίς καμία μέριμνα, πετώντας το μπαλάκι της ευθύνης στα τραγικά υποστελεχωμένα ψυχιατρικά νοσοκομεία, κάτι που οδήγησε σήμερα σε κινητοποίηση στην πύλη του νοσοκομείου.
«Η αγκαλιά του ΚΕΘΕΑ με το νομοσχέδιο γίνεται συνταγή ενός απρόσωπου γιατρού, που στην αρχή θα ανήκει στον δημόσιο φορέα και στη συνέχεια στις ιδιωτικές κλινικές», υπογράμμισε ο Β. Τζινάκης από την Ομοσπονδία Συλλόγων Οικογένειας.
Ο Μ. Σίμος, εκ μέρους της ΌΣΟ κατήγγειλε το συνέδριο “μη κόλλας” που προωθεί “καλές πρακτικές μείωσης της βλάβης” και τη διάδοσή της “ήπιας χρήσης ουσιών” όπου συμμετέχει μάλιστα και ο διορισμένος πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, ο πρόεδρος των στεγών προγραμμάτων, τη στιγμή μάλιστα που τα στεγνά του ΚΕΘΕΑ έχουν υψηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας.
Εκ μέρους του ΚΕΘΕΑ εν δράσει και του Συλλόγου Εργαζομένων η Λεμονιά Φάκαρου στάθηκε στον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι κάθε μέρα. «Είμαστε όλοι και λιγότεροι αναγκασμένοι να κάνουμε όλο και περισσότερη δουλειά. Υποστελέχωση υπάρχει όλες τις δομές, σε όλες τις υπηρεσίες, με συμβασιούχους εργαζόμενους που απολύονται. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Με πρόσχημα την οικονομική κρίση πάνω από μια δεκαετία πάγωσαν οι προσλήψεις, μειώθηκε η χρηματοδότηση. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, ετοιμάζουν χιλιάδες νέους πελάτες και στην απεξάρτηση» και κάλεσε στην 24ωρη πανεργατικό απεργία στις 28 Φλεβάρη μαζί με όλη την κοινωνία που βρίσκεται στους δρόμους.
Η Άννα Λεωτσάκου, κατήγγειλε την προσπάθεια απαγόρευσης της σημερινής δράσης, σημειώνοντας ότι, «τους απάντησα σαν μάνα εκ μέρους όλων των γονιών του ΚΕΘΕΑ. Δε μας τρόμαξε η ηρωίνη, ανασκουμπωθήκαμε και είμαστε εδώ. Η καυτή ανάσα μας θα είναι κοντά στο σβέρκο τους, δε θα τους επιτρέψουμε να περάσει το νομοσχέδιο. Τα παιδιά μας τα θέλουμε όρθια».
Εκ μέρους του ΕΣΥΝ η Σοφία Σκλαβενίτη, χαρακτήρισε έκτρωμα και νομοσχέδιο σκούπα που συνενώνει όλες τις αντιδραστικές πολιτικές που τα τελευταία χρόνια αποτυπώνονται και στο πεδίο της απεξάρτησης, ενισχύει την επιχειρηματική δράση στο χώρο. Νομιμοποιεί κάθε μορφή ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αφήνει μετέωρη την πρόληψη, αυτονομεί τη μείωση της βλάβης στη λογική ο χρήστης να είναι λειτουργικός, υιοθετεί αντιεπιστημονικούς ορισμούς που έχει καταρρίψει η επιστημονική κοινότητα, τσακίζει εργασιακά δικαιώματα.
Η Ελένη Παπαϊωάννου από την ΟΣΟ, αναφέρθηκε στην πλούσια και πολυεπίπεδη προσφορά του ΚΕΘΕΑ δίνοντας ηχηρότατο παρών στις εξελίξεις. «Μπήκα στο πρόγραμμα Διάβαση, εδώ και 2 χρόνια έχω αποφοιτήσει. Εκεί ένιωσα αγκαλιά, μοίρασμα. Γιατί αυτό να αλλάξει; για ποιο υποκατάστατο μιλάμε; Ας παλέψουμε να δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά που είναι ακόμα στη χρήση να ζήσουν μια όμορφη ζωή».
