Οι βιομήχανοι τα παίρνουν όλα και θέλουν κι άλλα! Αυτό προκύπτει από την αντίδραση του ΣΕΒ στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη που κονιορτοποιεί τα εργασιακά δικαιώματα. Με ανακοίνωσή τους οι βιομήχανοι ζητούν να εκλείψουν από τις διατάξεις του νομοσχεδίου ακόμα και εκείνες οι τυπικές διατυπώσεις που τους… εμποδίζουν να “μαστιγώνουν” και με τον νόμο τους εργαζόμενους ενώ θέλουν ακόμα πιο εύκολες και γρήγορες τις απολύσεις κι από το “άψε – σβήσε” που τους παρέχουν οι Μητσοτάκης-Χατζηδάκης.
Στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ ασκεί… “κριτική” στο νομοσχέδιο διότι περιέχει ακόμα και την υποκριτική αναφορά ότι η λεγόμενη “διευθέτηση” του χρόνου εργασίας (δηλαδή τα 10ωρα της απλήρωτης δουλειάς) θα γίνεται με την “σύμφωνη” γνώμη του εργαζόμενου (που όλοι γνωρίζουμε πόσο “μη σύμφωνη” μπορεί να είναι η γνώμη του του εργαζόμενου απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τρομοκρατία και εκβιασμό). Εν ολίγοις οι βιομήχανοι ζητούν στις διατάξεις του νομοσχεδίου να μην περιλαμβάνεται ούτε καν αυτή η υποκρισία, αλλά να τους παρέχει ο νόμος ευθέως το δικαίωμα του “αποφασίζουμε και διατάζουμε” καθώς, τάχα, η υπάρχουσα διάταξη τους θέτει… περιορισμούς.
Κατά την άθλια “επιχειρηματολογία” του ΣΕΒ – που με αυτό τον τρόπο προσφέρει και χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση ότι δήθεν το νομοσχέδιό της δεν είναι και το τόσο εργοδοτικό – οι επιχειρήσεις δεν θα έχουν τη δυνατότητα να προτείνουν οι ίδιες στον εργαζόμενο διευθέτηση του χρόνου εργασίας «κατά τρόπο που και οι δύο πλευρές να μπορούν να επωφεληθούν από τα ευεργετικά αποτελέσματα μίας τέτοιας ρύθμισης»…
Στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ αναφέρει, βέβαια, ότι το νομοσχέδιο περιέχει θετικά εκσυγχρονιστικά στοιχεία όπως η κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας 190 (για τη βία και παρενόχληση στους χώρους εργασίας), την Οδηγία 2019/1158 της ΕΕ για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους γονείς και τους φροντιστές, κ.α. ωστόσο «πολλές από τις διατάξεις του χαρακτηρίζονται από ασάφειες, έχουν νομικά και ερμηνευτικά προβλήματα και προκαλούν πρόσθετο διοικητικό βάρος που είναι ασύμβατο με τις τεχνολογικές εξελίξεις της εποχής, το οποίο θα λειτουργήσει τόσο εις βάρος των επιχειρήσεων, όσο και των εργαζομένων».
Ανάμεσα σε άλλα ο ΣΕΒ αναφέρεται επίσης στα εξής σημεία:
- Η εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας, που είναι ένα μέτρο που νομοθετήθηκε για πρώτη φορά το 2011, ενώ μπορεί να συμβάλλει στην προσπάθεια ελέγχου της αδήλωτης ή υποδηλωμένης εργασίας, απαιτεί πολλές επιμέρους διευκρινήσεις και προσδιορισμό λεπτομερειών σχετικά με την ορθολογική εφαρμογή της, καθώς και την απαλλαγή των επιχειρήσεων από το γραφειοκρατικό και διοικητικό βάρος που προκαλεί το υφιστάμενο πλαίσιο του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, με τρόπο πάντα που διασφαλίζει τον εργαζόμενο.
- Το προτεινόμενο πλαίσιο για την τηλεργασία απέχει από τις ευρωπαϊκές πρακτικές, την πρόσφατη συμφωνία των ευρωπαίων κοινωνικών εταίρων για την ψηφιοποίηση της εργασίας και δυσχεραίνει τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας, καθώς οι επιχειρήσεις στερούνται το δικαίωμα της εφαρμογής συστήματος τηλεργασίας βάσει των επιχειρησιακών και οργανωτικών αλλαγών τους, με όρους προφανώς ευελιξίας και συμφιλίωσης του επαγγελματικού και ιδιωτικού χρόνου των εργαζομένων τους.
- Εισάγονται ριζικές αλλαγές στο δίκαιο της καταγγελίας της αορίστου χρόνου σύμβασης εργασίας, οι οποίες θα δημιουργήσουν σοβαρά δικονομικά προβλήματα.
Το τελευταίο σημείο έχει επίσης ιδιαίτερη αξία, αφού και εδώ οι βιομήχανοι στην ουσία ζητούν οι απολύσεις να γίνονται ακόμα πιο γρήγορα, ακόμα πιο εύκολα , ακόμα πιο φτηνά κι από ό,τι τους προσφέρει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη!
Κατόπιν όλων αυτών ο ΣΕΒ δεν παραλείπει στην ανακοίνωσή του να κάνει λόγο για την έγνοια του που δεν είναι άλλη από την “ενδυνάμωση των σχέσεων εμπιστοσύνης ανάμεσα στους εργαζόμενους και στις επιχειρήσεις, ώστε να ενισχύεται η δυνατότητα της οικονομίας μας να προοδεύει, προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας»…
