Συνέντευξη του συνεργάτη του Ημεροδρόμου Κώστα Λουλουδάκη στην καθημερινή εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «τα ζάρια του Δαρβίνου» από τις εκδόσεις ΚΨΜ.
Μια σημαντική ιστορική μελέτη, που έρχεται να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα για τη γενεαλογία του Ευρωπαϊκού φασισμού, τις αιτίες ανόδου των ακροδεξιών και φασιστικών κινημάτων της γηραιάς ηπείρου, αλλά και ανθρώπων των γραμμάτων που συνέδεσαν τη διαδρομή τους με τον φασισμό, περιλαμβάνει το νέο βιβλίο του Κώστα Λουλουδάκη «τα ζάρια του Δαρβίνου».
Η συγκροτημένη ιστορική τεκμηρίωση της γέννησης του φασισμού στην Ευρώπη, όπως αναπτύσσεται μέσα στο βιβλίο, αναδεικνύει όλο το σκοτεινό βάθος μιας μακριάς διαδρομής, όπου η ανθρωπότητα έζησε απερίγραπτα φρικτές και εφιαλτικές στιγμές της με κομβικούς σταθμούς, το πρώτο εργαστήριο σχεδιασμένων σφαγών των «κατώτερων φυλών στις αποικίες» και τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους θαλάμους αερίων.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Τον πρόλογο έγραψε ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Διονύσης Ελευθεράτος, ενώ τον επίλογο ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κούλαλης. Ο κ.Κώστας Λουλουδάκης μίλησε στην εφημερίδα «Πατρίς» για το νέο του βιβλίο που αποτελεί το κρίσιμο κομμάτι ενός παζλ που έχει σχηματίσει η 15χρονη διαδρομή του στην ιστορική συγγραφή.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «ο φασισμός είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα και σίγουρα δεν περιορίζεται σε κάποιους με καραφλά κεφάλια και σβάστιγκες στα μπράτσα. Ο φασισμός είναι μια ιδεολογία που επηρέασε πάρα πολλούς ανθρώπους και πνευματικούς. Ο Δαρβίνος έριξε τα ζάρια παρουσιάζοντας με διορατικότητα την πρώτη θεωρία της φυσικής επιλογής ως κινητήρια δύναμη της εξέλιξης.
Το ισχυρότερο είδος μέσα στα χρόνια που υπήρχε η γη μπόρεσε και επιβίωσε. Αυτή τη θεωρία πήρε ως βάση ο φιλελεύθερος φιλόσοφος Χέρμπερτ Σπένσερ και την κάνει κοινωνικό δόγμα. (Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και ο Σπένσερ και ο Δαρβίνος ζουν στη Βικτωριανή Αγγλία που έχει ξεσπάσει η βιομηχανική επανάσταση). Ο πρώτος που βάζει τις βάσεις του κοινωνικού δαρβινισμού είναι ο Σπένσερ. Υποστηρίζει ότι στην κοινωνία θα επιβιώσουν οι άριστοι και οι ισχυροί, συνεπώς οι φτωχοί και οι ανίσχυροι δεν θα έχουν θέση. Είναι μια καθαρά φασιστική ιδεολογία που αναπτύχθηκε πριν από τον Χίτλερ.
Οι βάσεις για την ανάπτυξη του φασισμού υπήρχαν και από εκεί παίρνω την έμπνευση και γράφω το βιβλίο. Για αυτό το βιβλίο ονομάστηκε «τα ζάρια του Δαρβίνου» διότι αναφέρομαι σε μια θεωρία που στέκει αλλά παραφράστηκε και φτιάχτηκε ο κοινωνικός δαρβινισμός. Όμως τόσο η προσέγγιση του Σπένσερ όπως και όλες οι άλλες ρατσιστικές θεωρίες που ακολούθησαν και στηρίζονται στη λογική ότι ο δυνατός επιβιώνει ξέρετε πως καταρρέουν, εύκολα και χωρίς να προσφύγουμε και τσιτάτα άλλων ή αντίθετες προς αυτή την αντίληψη αναλύσεις;
Καταρρέουν από τη στιγμή που για πρώτη φορά ανακαλύφθηκε ένας σκελετός ανθρώπου 5-6 χιλ χρόνων όπου υπήρχε ένα σπασμένο πόδι ή χέρι τα οποία είχαν ιαθεί. Ξέρετε τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Φροντίδα αλληλεγγύη… Η αλληλεγγύη είναι μια υπέρτατη μορφή πολιτισμού … Ο άνθρωπος έχει πολιτισμό και δημιουργεί πολιτισμό μέσα στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Οπότε δεν επιβιώνει ο ισχυρότερος αλλά όποιος έχει πολιτισμό. Και πολιτισμός υπήρχε μέσα στην πορεία των χρόνω. Από αυτό και μόνο καταρρέει η θεωρία του Σπένσερ και όλων των πρωτοφασιστών…»
Όπως σημειώνει ο κ.Κ. Λουλουδάκης «το βιβλίο ξεκινά από το πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν από τον Αδαμιαίο μύθο, περνάει στην αποικιοκρατία τον ρατσισμό στην ιεράρχιση των φυλών, στον χαρακτηρισμό ορισμένων φυλών ως καλών και ορισμένων ως κατωτέρων, στην ευγονική …
Το βέβαιο είναι ότι ο φασισμός δεν παρουσιάστηκε ένα πρωί από τον Χίτλερ … Έχουμε τον Νίτσε, όσο και αν θέλουμε να τον ξεπλύνουμε στη βάση του ιστορικού αναθεωρητισμού… Έχουμε και εμείς τέτοιους ανθρώπους που βάλαν το λιθαράκι τους, όπως τον Νίκο Καζαντζάκη, που δεν τον κρίνουμε για το λογοτεχνικό του έργο, στο οποίο δε συναντάμε τα στοιχεία αυτά. Μέσα στο βιβλίο θα δουν στοιχεία οι αναγνώστες, κείμενα που έχει γράψει ο Καζαντζάκης για τον κοινωνικό δαρβινισμό, την εξόντωση των αρρώστων και των μεγάλων ανθρώπων, των φτωχών και των άχρηστων όπως τουλάχιστον τους εννοεί….
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται ανέκδοτο υλικό που αφορά για παράδειγμα το πώς πάρθηκε η απόφαση για να γίνει η πρώτη σκυταλοδρομία της Ολυμπιάδας και από ποιον, τι έγινε σε ένα συνέδριο το 1934. Παρουσιάζεται πρώτη φορά κάτι που λίγοι ξέρουν ότι η σκυταλοδρομία, η οποία δεν υπάρχει από τα αρχαία χρόνια είναι επινόηση του Γκέμπελς …
Επίσης, θα εντυπωσιαστούν οι αναγνώστες με τα ονόματα μεγάλων ελλήνων ηθοποιών που συμμετείχαν σε αυτή τη φασιστική φιέστα που οργανώθηκε στην Ελλάδα με την απεριόριστη στήριξη της Κυβέρνησης του Μεταξά στον Γκέμπελς, ο οποίος την είχε επισκεφθεί την Ελλάδα…».
