Βρισκόμαστε 3 μήνες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία… οι πλημμυροπαθείς συνεχίζουν να βιώνουν την απουσία του κρατικού μηχανισμού και να κοιτάζουν κατάματα την εγκατάλειψη και το άθλιο παιχνίδι μετατόπισης των ευθυνών από την κυβέρνηση στην Περιφέρεια και τους δήμους, νοικοκυριά και οικογένειες που έχασαν σπίτια και καλλιέργειες δεν έχουν δει ούτε ευρώ αποζημίωσης, τα χωριά είναι ερημωμένα, οι άνθρωποι κατεστραμμένοι, κατοικούν σε κοντέϊνερ και καταυλισμούς, υποδομές, κέντρα υγείας, σχολεία, σιδηροδρομικό δίκτυο, όλα παραμένουν διαλυμμένα.
Σε αυτό το ζοφερό σκηνικό και ακριβώς πάνω στην απελπισία των ανθρώπων, εμφανίστηκε σήμερα στη Θεσσαλία ο πρωθυπουργός και παρουσίασε την εικονική πραγματικότητα που τον βολεύει ισχυριζόμενος ότι «η κυβέρνηση θα είναι εδώ όσο χρειάζεται».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συναντήθηκε με δημάρχους και προέδρους Κοινοτήτων των παρακάρλιων περιοχών στην 110 Πτέρυγα Μάχης και φυσικά δεν πλησίασε στα χωριά που χτυπήθηκαν από την κακοκαιρία.
Στη συνάντηση συζητήθηκαν ο «σχεδιασμός για την αποτελεσματική διαχείριση των υδάτων στη Θεσσαλία, με βάση τις τεχνικές και επιστημονικές εισηγήσεις», υπονοώντας προφανώς την έκθεση της ολλανδικής εταιρείας στην οποία ανατέθηκε η δημιουργία ενός «master plan για αρδευτικά και αντιπλημμυρικά έργα» για την περιοχή.
Η έκθεση αυτή και όσο προτείνει έχουν ως βασικό εργαλείο την εγκληματικό λογική του «κόστους – οφέλους». Για το σύνολο των έργων και των δράσεων που προτείνονται, αναφέρεται ρητά ότι το κριτήριο θα είναι αν το οικονομικό κόστος θα είναι μικρότερο από το οικονομικό όφελος που προσδοκάται! Για αυτό τον λόγο η έκθεση αναφέρει ότι αν και η Θεσσαλία αποτελεί μία από τις περιοχές με τον μεγαλύτερο κίνδυνο πλημμύρας, πρέπει να γίνει αποδεκτό ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος! Ότι δεν μπορούν να προστατευτούν όλες οι περιοχές στη Θεσσαλία στα επιθυμητά επίπεδα και πως η μόνη εφικτή επιλογή γι’ αυτές είναι να υπάρχει προετοιμασία για εκκένωση και να δίνονται στη συνέχεια κάποιες αποζημιώσεις, που σε αυτές τις περιπτώσεις κοστίζουν λιγότερο. Με το ίδιο εγκληματικό κριτήριο του «κόστους – οφέλους», απορρίπτεται η λύση των μεγάλων φραγμάτων ενώ για τα παρακάρλια χωριά αναφέρεται ότι, «μπορεί να πάρει 1,5 με 2 χρόνια για το νερό από την περιοχή της Κάρλας να απορροφηθεί μέσω της διόδου απορροής του και να εξατμιστεί – μεταφερθεί (…) Το πιο πιθανό σενάριο είναι οι παραγωγοί να πληρωθούν αποζημίωση, γιατί αυτό είναι πολύ μικρότερη δαπάνη από οποιοδήποτε είδος παρέμβασης».
Με την ίδια λογική ακριβώς ο Κ. Μητσοτάκης είπε στη Βουλή στις 22 Νοέμβρη ότι «αν επιλέξουμε ότι 150.000-160.000 στρέμματα πρέπει να είναι η φυσική λεκάνη πλημμυρικής απορροής του Πηνειού, πρέπει να πάμε να πούμε σε αυτούς τους ανθρώπους ότι “δεν μπορείτε να συνεχίσετε να καλλιεργείτε άλλο εδώ, εκτός αν θέλετε να πάρετε το ρίσκο να πλημμυρίζετε κάθε δέκα χρόνια”».
Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης στο ίδιο μοτίβο του κατά φαντασίαν θριάμβου, αναφέρθηκε «στις προκαταβολές που έχουν πιστωθεί έως τώρα για ζωική και φυτική παραγωγή και ανέρχονται σε 124 εκατομμύρια ευρώ», όταν στο ΦΕΚ της 6ης Νοεμβρίου για τις αποζημιώσεις αποκαλύπτεται ότι η πρόθεση του υπουργείου είναι να αποζημιώσει με βάση όχι την πραγματική ζημιά στο 100% αλλά με βάση την ασφαλιστική αξία του προϊόντος, με αποτέλεσμα η τελική τιμή των αποζημιώσεων στους πληγέντες αγρότες να είναι πολύ μικρή και να απέχει πάρα πολύ από αυτό που ζητάει το αγροτικό κίνημα
