Ανεξήγητη και απαράδεκτη χαρακτηρίζει η Πανελλήνια Ένωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ) την απαγόρευση από το υπουργείο Πολιτισμού της επίσκεψης του σωματείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Σωκράτης» στη Μακρόνησο, λόγω «κινδύνων» από τα κτίρια.
Η ΠΕΚΑΜ σημειώνει πως αντί η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να αναστηλώσει τα κτίρια που είναι αναγκαίο και απαραίτητο για να λειτουργεί η Μακρόνησος, απαγορεύει σκόπιμα την πρόσβαση στο νησί.
Υπογραμμίζει πως δεν αποδέχεται καμία απαγόρευση ή περιορισμό στη δυνατότητα πρόσβασης σωματείων και άλλων φορέων του εργατικού – λαϊκού κινήματος που θέλουν να γνωρίσουν την ιστορία αυτού του μαρτυρικού τόπου και συμπληρώνει πως είναι επιτακτική η ανάγκη για την άμεση υλοποίηση των πάγιων αιτημάτων της.
Η ανακοίνωση της ΠΕΚΑΜ αναφέρει:
«Η απαγόρευση από το υπουργείο Πολιτισμού της επίσκεψης στη Μακρόνησο του σωματείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Σωκράτης» λόγω κινδύνων τάχα από τα κτίρια, το οποίο μας είχε ζητήσει να αναλάβουμε την ξενάγηση και ανταποκριθήκαμε θετικά, είναι ανεξήγητη και απαράδεκτη. Είναι τεράστιες οι κυβερνητικές ευθύνες για την εγκατάλειψη και απαξίωση τέτοιων ιστορικών κτιρίων, όπως αυτά της Μακρονήσου. Και αντί να αναλάβει αυτές τις ευθύνες και να αναστηλώσει τα κτίρια που είναι αναγκαίο και απαραίτητο για να λειτουργεί η Μακρόνησος, αφού ολόκληρο το νησί έχει χαρακτηριστεί ως Ιστορικός Τόπος της νεώτερης ιστορίας μας και μνημείο-σύμβολο απότισης φόρου τιμής από τους λαϊκούς ανθρώπους, η κυβέρνηση απαγορεύει σκόπιμα την πρόσβαση στο νησί.
Η στάση της είναι εχθρική για ένα σημαντικό μέρος της Ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας, αλλά και απέναντι στους ανθρώπους του μόχθου και ιδιαίτερα στους εκπαιδευτικούς που θέλουν και ενδιαφέρονται να μάθουν πάνω στο θανατονήσι της Μακρονήσου την αληθινή Ιστορία για την κτηνωδία των δημίων-αναμορφωτών, για τα βασανιστήρια μέχρι θανάτου και να εμπνευστούν από την αλύγιστη ψυχή όλων αυτών που δεν απαρνήθηκαν τις ιδέες και τις αξίες τους. Γιατί οι βασανιστές των κομμουνιστών και των άλλων αγωνιστών που απελευθέρωσαν την Ελλάδα από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους – μηχανισμός του αστικού κράτους, διέπραξαν ανείπωτα εγκλήματα που όλες οι επόμενες κυβερνήσεις που υπηρετούν αυτό το κράτος, πασχίζουν να κρύψουν, αφού είναι ουσιαστικά εγκλήματα των πολιτικών τους προγόνων, που τους στιγματίζουν ως τα σήμερα. Πασχίζουν να ρίξουν στη λήθη τη δολοφονική τους μανία όπως με τους πάνω από 350 δολοφονημένους αγωνιστές του ΑΕΤΟ το 1948. Το δείχνει η επιμονή τους να κρατούν ως κράτος και κυβερνήσεις επτασφράγιστο στα στρατιωτικά αρχεία μυστικό, ποιοι είναι αυτοί που τους δολοφόνησαν ο Μπαϊρακτάρης και οι συνένοχοι του.
Ως ΠΕΚΑΜ επαναφέρουμε τα αιτήματα τα οποία κατ΄ επανάληψη έχουμε θέσει στο Υπουργείο Πολιτισμού και αφορούν τη δυνατότητα της ακόλλητης επίσκεψης στο μαρτυρικό τόπο της Μακρονήσου, ώστε πράγματι να επιτελεί τον χαρακτηρισμό του ως ιστορικός τόπος.
Η Μακρόνησος χαρακτηρίστηκε ιστορικός τόπος το 1989, μετά από πολύχρονες διεκδικήσεις των ίδιων των Μακρονησιωτών που εξορίστηκαν, βασανίστηκαν και αρκετοί από αυτούς έβαψαν με το αίμα τους και άφησαν την τελευταία τους πνοή στον μαρτυρικό αυτό τόπο, γιατί αρνήθηκαν να αποκηρύξουν τις ιδέες και τα ιδανικά τους με τα οποία πορεύτηκαν σ΄ όλη τους της ζωή και έγραψαν την εποποιία του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ, απελευθερώνοντας τη χώρα από τον ξένο κατακτητή. Ηταν το αίτημα εκατοντάδων φορέων του εργατικού – λαϊκού κινήματος που τα ίδια τα μέλη τους, οι γονείς και οι συγγενείς τους βίωσαν το αποτρόπαια εγκλήματα που συντελέστηκαν στο ”ελληνικό Νταχάου” όπως εύστοχα χαρακτηρίστηκε.
Εμείς που ως σωματείο έχουμε την ευθύνη της διατήρησης της ιστορικής μνήμης και αλήθειας για το κολαστήριο της Μακρονήσου δεν αποδεχόμαστε καμία απαγόρευση ή περιορισμό στη δυνατότητα πρόσβασης σωματείων και άλλων φορέων του εργατικού – λαϊκού κινήματος που θέλουν να γνωρίσουν την ιστορία αυτού του μαρτυρικού τόπου και να αποτίσουν φόρο τιμής στους Μακρονησιώτες αγωνιστές. Πόσο μάλλον όταν αυτή η απαγόρευση αφορά σωματείο εκπαιδευτικών, αυτών δηλαδή που έχουν την ευθύνη να διδάξουν στα παιδιά μας την ιστορική αλήθεια. Η’ μήπως γι’ αυτό απαγορεύτηκε;
Η απάντηση που πήραμε από το Τμήμα Νεώτερων Μνημείων Περιφέρειας Αττικής, ότι δηλαδή η πρόσβαση απαγορεύεται γιατί τα κτίρια είναι ετοιμόρροπα και δεν διασφαλίζεται η σωματική ακεραιότητα των επισκεπτών, δείχνει τις τεράστιες οι ευθύνες των εκάστοτε κυβερνήσεων για την εγκατάλειψη και απαξίωση των ιστορικών κτιρίων, τα οποία καταρρέουν. Είναι κτίρια που η παρουσία τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρόσφατη ιστορία του λαού και του τόπου μας, την οποία πρέπει να μαθαίνουν οι νεότερες γενιές.
Η εγκατάλειψη και απαξίωση των ιστορικών κτιρίων της Μακρονήσου, εμμέσως, πλην σαφώς, αποσκοπούν να σβήσουν από την συλλογική μνήμη, αυτή την πρόσφατη ιστορία και τα δεινά του λαού μας.
Επικαιροποιεί δε και κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για την άμεση υλοποίηση των πάγιων αιτημάτων μας.
- Να επισκευαστεί το κτίριο των φούρνων με πόρους του Υπουργείου Πολιτισμού και να μπορεί να λειτουργεί ως χώρος μόνιμης έκθεσης. Να αναστηλωθούν και τα άλλα κτίρια σε μια πορεία με βάση τις προτάσεις που ήδη έχουμε καταθέσει στο υπουργείο.
- Να διανοιχτούν και να σηματοδοτηθούν οι δρόμοι που οδηγούν στα ΕΤΟ, την ΣΦΑ και στα άλλα σημεία βασανισμού των κρατουμένων.
- Να φτιαχτεί η προβλήτα ώστε να μην παρεμποδίζεται η πρόσβαση πλοίου στο νησί με την ελάχιστη θαλασσοταραχή.
Τονίζουμε για άλλη μια φορά τη θέση μας ότι χαρακτηρισμός της Μακρονήσου ως ιστορικός τόπος δεν αποτελεί την ”κολυμβήθρα του Σιλωάμ” για να ξεπλύνει τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν απ΄ όλες τις αστικές κυβερνήσεις της χώρας την περίοδο του εμφυλίου, ούτε βέβαια μπορεί να κρύψει την αδιαφορία και την εγκατάλειψη όλων όσων κυβέρνησαν μετά την μεταπολίτευση, και που στην πραγματικότητα επιδιώκει μέσω της καταστροφής όσων τεκμηρίων έχουν απομείνει (κτίρια, θέατρα, κλπ) τη λήθη του μεγαλείου και του ηρωισμού των αλύγιστων της ταξικής πάλης που έγραψαν τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του 20ου αιώνα».
Από 902.gr
