Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Γιώργος Δαρίβας: ο θρυλικός «Λορέντζο»

Μια από τις πιο θρυλικές μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Μακρονησιώτης Γιώργος Δαρίβας, ο «Λορέντζο», έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 χρόνων, στις 15 Ιανουαρίου 2024

Μια από τις πιο θρυλικές μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Γιώργος Δαρίβας, ο «Λορέντζο», έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 χρόνων. Αφοσιώθηκε στο αγαπημένο του άθλημα, είτε ως ποδοσφαιριστής, είτε ως προπονητής, είτε ως πρόεδρος των παλαιμάχων του Ολυμπιακού για πολλά χρόνια.

Γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1926. Ξεκίνησε την καριέρα του από τη Νίκη Πλάκας (1943-46) και το 1946 πήγε στον Ολυμπιακό, αγωνίστηκε στη μεσαία γραμμή και  σημείωσε 160 γκολ σε 270 παιχνίδια. Το 1958 έπαιξε για ένα χρόνο στη Δόξα Πειραιά.

Ήταν 16 φορές διεθνής (4 γκολ) την περίοδο 1951-54.

Τη δεκαετία του ’70 εργάστηκε στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού, αλλά και στην πρώτη ομάδα. Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε 7 πρωταθλήματα, 6 Κύπελλα και 11 πρωταθλήματα Πειραιά, ενώ ως προπονητής πανηγύρισε το πρωτάθλημα του 1975 και τα Κύπελλα του 1971 και του 1975.

 

Ο Δαρίβας από το κολαστήριο της Μακρονήσου στο γήπεδο

 

Ο Γιώργος Δαρίβας ήταν πρωταγωνιστής και μιας πολύ ιδιαίτερης στιγμής για την ιστορία του τόπου και του ποδοσφαίρου της χώρας. Πριν από 76 χρόνια, εν μέσω του εμφυλίου πολέμου διεξήχθη στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ένας «διαφορετικός» φιλικός αγώνας ποδοσφαίρου. Ο αγώνας έγινε στις 26 Ιανουαρίου 1949 στις 3 μμ, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός αντιμετώπισε την μεικτή ομάδα των Α΄-Γ΄ Ταγμάτων Μακρονήσου. Ηταν μια από τις πολλές προσπάθειες του αστικού καθεστώτος για τον εξωραϊσμό της εικόνας του κολαστηρίου της Μακρονήσου στα μάτια του λαού. Η ομάδα του Πειραιά είχε κατακτήσει τον τίτλο της σεζόν 1947-1948 και ήταν ο καλύτερος «κράχτης» για τους φίλους του ποδοσφαίρου.

Σε αυτό το πνεύμα ο διοικητής του Γ’ Τάγματος Σκαπανέων του κολαστηρίου Γ. Σγουρός – χρησιμοποιώντας τη φρασεολογία του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος – έστειλε επιστολή προς την «ερυθρόλευκη» ομάδα στην οποία ανέφερε: «Εκφράζομεν την επιθυμίαν όπως η μικτή ποδοσφαιρική ομάδα των Α΄ και Γ΄ Ταγμάτων Σκαπανέων συναντηθή μετά της ημετέρας ομάδας εις φιλικήν ποδοσφαιρικήν συνάντησιν εν των γηπέδω υμών και χρόνον καθοριζόμενον υφ’ υμών. Τούτο ως γνωστόν θα βοηθήση εις την προσπάθειαν ημών, την οποίαν από πολλού χρόνου καταβάλλομεν προς την ανάπτυξιν του αθλητικού πνεύματος μεταξύ των ανδρών ημών ως και γενικότερον εις το του Εθνικού Στρατού. Πιστεύομεν πως εις το έργον μας αυτό θα βοηθήσετε αμερίστως δεχόμενοι την πρότασιν μας δια την ως άνω ποδοσφαιρικήν συνάντησιν. Αι εισπράξεις της συναντήσεως θα διατέθωσι δια την ενίσχυσιν του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μακρονήσου ο οποίος ήρχισε λειτουργών. Γνωρίζετε ποιάς υπηρεσίας προσφέρει ο Ραδιοσταθμός εις την ανάπτυξιν του Εθνικού Πνεύματος και την εκλαΐκευσιν των γενομένων προσπαθειών δια την επαναφοράν των παιδιών τα οποία εις το παρελθόν επλανήθησαν, εις τον δρόμο της Ελλάδος».

Ο Ολυμπιακός αποδέχθηκε την πρόταση. Το οξύμωρο; Στη Μακρόνησο ήταν εξόριστοι και δικοί του παίκτες, όπως ο μεγάλος Γιώργος Δαρίβας, ο Νίκος Πολίτης, ο Διονύσης Γεωργάτος και ο Ηλίας Μαλαμόπουλος.



Ο Δαρίβας θυμάται



Ο Γιώργος Δαρίβας χρόνια αργότερα για το συγκεκριμένο γεγονός είχε αναφέρει: «Μόλις έμαθαν ότι ήμουν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού το εκμεταλλεύτηκαν, γι’ αυτό και έκαναν το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Μακρόνησο, για να βγάλουν χρήματα και μάλιστα έβγαλαν αρκετά. Παίξαμε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ήταν κατάμεστο. Κι από ποδοσφαιριστές, διάφορους ποδοσφαιριστές. Από τη Θεσσαλονίκη από την Πάτρα και τα λοιπά μέρη. Πολλοί γνωστοί ποδοσφαιριστές της εποχής. Κερδίσαμε τον Ολυμπιακό μέσα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού με 2-1 και ο διοικητής μας έδωσε ένα μήνα άδεια. Ένα μήνα να έχει άδεια Μακρονησιώτης ήταν μεγάλη υπόθεση εκείνη την εποχή. Κερδίσαμε, λοιπόν, δοξάστηκε η Μακρόνησος και βγάλαμε και χρήματα αρκετά. Ήταν κατάμεστη η Λεωφόρος. Παίξαμε πολλοί ποδοσφαιριστές, όπως εγώ, ο Μαλαμόπουλος, ο Πολίτης κόντρα στον Ολυμπιακό, γιατί ήμασταν στρατιώτες στην Μακρόνησο».


Η νίκη των Μακρονησιωτών


Με τον υπουργό Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλο στις εξέδρες, οι Μακρονησιώτες νίκησαν 2-1.

Ο Ολυμπιακός του Θεολόγου Συμεωνίδη αγωνίστηκε με τους: Xρήστο Κλέτσα (46’ Στέλιος Κουρκουλάτος), Διονύση Μινάρδο (αρχηγός), Ανδρέα Μουράτη, Ηλία Ρωσσίδη (46’ Ακύλας Δρούγκας), Λουκιανό Γκιόκα, Μπάμπη Κοτρίδη, Στέλιο Χριστόπουλο, Αρη Μπιζάν, Αγγελο Βασιλειάδη, Αλέκο Χατζησταυρίδη και Λευτέρη Τριανταφύλλου.

Η Ομάδα Επιλέκτων της Μακρονήσου είχε παίκτη και προπονητή τον μεγάλο στράικερ του Παναθηναϊκού Αντώνη Παπαντωνίου. Τερματοφύλακας ο Νίκος Πολίτης του Ολυμπιακού. Στην άμυνα ο Συμεών Ζόπσος της ΜΕΝΤ, ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο αντικαταστάθηκε από τον Γιάννη Φωκά του Παναθηναϊκού. Ο Καραβασίλης της Προοδευτικής, ο μεγάλος Κώστας Λιάρος του Εθνικού και της Καλαμαριάς, ο Βασίλης Παπαδόπουλος του Απόλλωνα. O Διονύσης Γεωργάτος του Ολυμπιακού, ο Κώστας Ιωαννίδης του Ηρακλή, ο Γιώργος Δαρίβας και ο Ηλίας Μαλαμόπουλος του Ολυμπιακού. Ο Γιώργος Πατηνιώτης του Εθνικού και ο μεγάλος Αντώνης Παπαντωνίου (αρχηγός) του Παναθηναϊκού. 

 

Αποθέωσαν τους εξόριστους

 

Στο γήπεδο της Λεωφόρου εκείνη τη μέρα, βρέθηκαν συνολικά 12.000 φίλαθλοι, οι οποίοι μολονότι χειροκρότησαν και τις δύο ομάδες, αποθέωσαν τους εξόριστους για τη νίκη τους, κάτι που μάλλον δεν άρεσε και πολύ στην πολιτική ηγεσία. Την ίδια αποθέωση μάλιστα γνώρισαν και από τους αντίπαλους, μόνο για 90’, παίκτες του Ολυμπιακού. Έπειτα από αυτόν τον αγώνα, δεν ξανάγινε άλλου τέτοιου είδους εκδήλωση, μέσα από την οποία ο κόσμος θα έδειχνε ξανά την απέχθειά του προς το καθεστώς…

 

Γιώργος Δαρίβας, ο Θρύλος, ο Μακρονησιώτης

 

(Από το βιβλίο των Νίκου Μπογιόπουλου – Δημήτρη Μηλάκα “ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: Μια θρησκεία χωρίς άπιστους”

«26 Γενάρη 1949. Στο γήπεδο του Παναθηναϊκού ο κόσμος έχει κατακλύσει τις κερκίδες. Η είδηση ότι ένα αλλιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας αναμένεται να διεξαχθεί έχει κάνει το γύρο της Αθήνας. Οι ομάδες μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Από τη μια ο πρωταθλητής Ελλάδας Ολυμπιακός. Από την άλλη η μεικτή ποδοσφαιρική ομάδα του Α’ και Γ’ Τάγματος της Μακρονήσου.

Η Μακρόνησος,  αυτό το όνειδος για τους εμπνευστές της και κολαστήριο για δημοκράτες και κομουνιστές, μετατράπηκε από το 1947 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για χιλιάδες νέους. Πρώτη και καλύτεροι που κλήθηκαν να «αναμορφωθούν» ήταν οι ΕΠΟνίτες και οι υπόλοιποι «χαρακτηρισμένοι» φαντάροι. Ανάμεσά τους σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, μερικοί από τους κατοπινούς θρύλους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι Γιώργος Δαρίβας (Ολυμπιακός), Διονύσης Γεωργάτος (Ολυμπιακός), Νίκος Πολιτης (Τερματοφύλακας του Ολυμπιακού), Ηλίας Μαλαμόπουλος (Ολυμπιακός), Αντώνης Παπαντωνίου (Παναθηναϊκός), Νίκος Λιάρος (Ηρακλής Θεσσαλονίκης), Κώστας Λιάρος (Καλαμαριά), Λευτέρης Βασιλειάδης (Απόλλων) και Γιώργος Πατηνιώτης (Εθνικός).

Στη Μακρόνησο, ήδη από τον Σεπτέμβρη του ’47, συγκροτείται στο Γ’ Τάγμα ποδοσφαιρική ομάδα, ενώ από το Μάρτη του ’48 σε κάθε λόχο υπάρχει η αντίστοιχη ποδοσφαιρική ομάδα. Μεικτές ομάδες δίνουν αγώνες και εκτός του στρατοπέδου, με τον Ολυμπιακό Λαυρίου και το Βυζάντιο Λαυρίου, τη μεικτή Σύρου, τη μεικτή Λαυρίου, τον Απόλλωνα Αθηνών, τη δεύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού, την Παναχαϊκή, τον Ολυμπιακό Πατρών, τη Δόξα Αθήνας, την Ηλιούπολη και άλλες Κ.Α. στις ομάδες της Μακρονήσου, πέραν των εν ενεργεία ποδοσφαιριστών, έπαιξαν οι Ζώπσος Στουραίτης, Σωτηρίου, Βιδάλης, Κωνσταντίνου, Καραμπουρνιώτης, Κοτζαγιώργης, Αμυράς, Παπακυρήλλου, Σαζώνης, Μπουγάς, Μπαϊρακτάρης, Γιαννακόπουλος, Γεωργιάδης, Βαμβακάς, Τριανταφυλλίδης, Χατζηδάκης, Λυκόπουλος, Κωστάκης, Αθανασίου, Χατζόπουλος, Τριανταφύλλου, Διακογιάννης, Ασλάνογλου, Κασιμάτης, Χαριτωνίδης, Δότσικας, Τζανετάτος, Χρυσαφίδης, Γκαρδιακός, Φουκάς, Χαλκιάς, Κόκκαλης, Ιωαννίδης, Παπαδόπουλος Θ., Παπαδόπουλος Β., Αβραμίδης και πολλοί πολλοί ακόμα.

Είναι αλήθεια ότι το ποδόσφαιρο χρησιμοποιήθηκε από τη διοίκηση του στρατοπέδου της Μακρονήσου σαν άλλοθι προς τον «έξω κόσμο», ώστε να διατείνονται οι βασανιστές και οι δολοφόνοι περί την «καλή ποιότητα» της διαβίωσης που παρείχαν στους έγκλειστους στο κολαστήριο. Είχαν μάλιστα το θράσος να οργανώνουν και φωτογραφικές εκθέσεις «Ζάππειο» (Απρίλης 1949) με θέμα το «αναμορφωτικό έργο» τους στη Μακρόνησο, όπου σαν απόδειξη της «αλήθειας» τους έφερναν και τις ποδοσφαιρικές δραστηριότητες των κρατουμένων. Αλλά ούτε το ποδόσφαιρο είχε ευθύνη για αυτήν την καπηλεία του, ούτε η πλειοψηφία των παικτών – κρατουμένων που (και αυτό είναι ενδεικτικό), στις αρχές του ’48, όταν η διοίκηση του στρατοπέδου τούς διέταξε να δώσουν αγώνα «προς τιμήν των φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων της Βασιλίσσης Φρειδερίκης», οι παίκτες όπως διηγείται ο Γεώργιος Δαρίβας, αρνήθηκαν και δια στόματος του αρχηγού τους, του Αντώνη Παπαντωνίου, αντέτειναν στους δεσμώτες του: «για τη Φρίκη δεν παίζουμε, αν θέλετε να παίξουμε για την καλυτέρευση του συσσιτίου μας, πολύ ευχαρίστως»!

Όπως, δε, έχουμε ξαναπεί, το ποδόσφαιρο, ενίοτε, εκδικείται, και για να επιστρέψουμε στον αγώνα Ολυμπιακού – Μακρονήσου, έτσι συνέβη και τότε : η Μακρόνησος, που με τη φανέλα της αγωνίστηκαν εκείνο το απόγευμα, κόντρα στον Ολυμπιακό, και οι τέσσερις πολιτικοί κρατούμενοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού (Πολίτης, Δαρίβας, Μαλαμόπουλος, Γεωργάτος), με γκολ των Ιωαννίδη και Πατηνιώτη, κέρδισε τον πρωταθλητή με 2-1! Αυτό εξόργισε τους επισήμους και τους στρατοκράτες που ακολούθησαν την ομάδα του στρατοπέδου».  

 

Απόψεις