Αν ρωτήσει κανείς έναν πολίτη -που συμβατικά ενημερώνεται από τα πιο γνωστά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης- «τι γίνεται αυτό τον καιρό στην Βουλή;», είναι σχεδόν βέβαιο το τι θα απαντήσει: «Όλα τα κόμματα ετοιμάζονται για το νομοσχέδιο σχετικά με τα ομόφυλα ζευγάρια».
Μια τέτοια απάντηση θα ήταν πάρα πολύ λογικό να δοθεί, μιας και το ζήτημα αυτό έχει πραγματικά κυριαρχήσει στην επικαιρότητα. Τα «φροντιστήρια» των «γαλάζιων» βουλευτών, οι αντιδράσεις του Αντώνη Σαμαρά, οι διαφωνίες Βορίδη και Πλεύρη αλλά και η εσωτερική σύγκρουση στον ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στον Στέφανο Κασσελάκη και τον Παύλο Πολάκη είναι πλευρές του θέματος αυτού που μονοπωλεί τα τεκταινόμενα στο πολιτικό σκηνικό.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το ζήτημα των ίσων δικαιωμάτων στα ζητήματα του γάμου και όλα τα παρεμφερή θέματα είναι σημαντικά. Έχουν τη δική τους αυτοτελή αξία και δικαίως βρίσκονται στο επίκεντρο του πολιτικού προβληματισμού. Επίσης, η συζήτηση που θα γίνει στην Βουλή όταν θα έλθει το περίφημο κυβερνητικό νομοσχέδιο θα έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον, ιδίως επειδή θα αναδείξει τον τρόπο που τα πολιτικά κόμματα της χώρας αντιλαμβάνονται την έννοια του δικαιώματος.
Η εργαλειοποίηση, όμως, του ζητήματος αυτού από την πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου, πιθανότατα, αφορά τον σχεδιασμό του για την διαμόρφωση των συσχετισμών στο πολιτικό σκηνικό ή ακόμη και τις προσωπικές πολιτικές βλέψεις για το μέλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, όμως, φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί την επικοινωνιακή λειτουργία της όλης αυτής ιστορίας ως ένα μηχανισμό για να αποσπαστεί η προσοχή της κοινής γνώμης από όσα – καθόλου τυχαία –φέρνει στη Βουλή αυτήν ακριβώς την περίοδο. Γιατί; Διότι ενώ το νομοσχέδιο για τον γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια δεν έχει καν …συνταχθεί, υπάρχουν νομοθετήματα που ψηφίζονται η ετοιμάζονται και μεθοδεύσεις που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Υπό την έννοια αυτή έχει αξία να τα δούμε πιο αναλυτικά:
1. Αύριο Πέμπτη εισάγεται στην Ολομέλεια της Βουλής για συζήτηση το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση. Ένα νομοθέτημα που ξεχωρίζει για τον κυνισμό του, αφού ακόμη και στις διατυπώσεις του δεν κρύβει την πρόθεση της κυβέρνησης να ενσωματώσει με τον πιο ωμό τρόπο τις δομές της χώρας στις ανάγκες της αγοράς. Και μόνον το άρθρο 4 του νομοσχεδίου που περιγράφει τον σκοπό λειτουργίας των Σχολών Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΑΕΚ) είναι ενδεικτικό του περιεχομένου και της ουσίας του.
Όπως αναφέρει ρητά «σκοπός των Σ.Α.Ε.Κ» είναι «η ενεργή και αποτελεσματική διασύνδεση των καταρτιζόμενων και των αποφοίτων των Σ.Α.Ε.Κ. με την αγορά εργασίας σε τοπικό, περιφερειακό και κλαδικό επίπεδο. Οι Σ.Α.Ε.Κ. λειτουργούν ως ευέλικτα όργανα διαρκούς παροχής, αναπροσαρμογής και εκσυγχρονισμού των προσόντων του ανθρώπινου δυναμικού και αποστολή τους είναι η παροχή ουσιαστικών και τυπικών επαγγελματικών εφοδίων και προσόντων με σκοπό τη διευκόλυνση της κινητικότητας των εργαζομένων, ενισχύοντας παράλληλα την οικονομία της Χώρας, με τη συμβολή τους στην αύξηση της παραγωγικότητας και την οικονομική μεγέθυνση».
Με πόσο μεγαλύτερη ευθύτητα άραγε θα μπορούσε να περιγραφεί ένας νόμος που παραδίδει μια ολόκληρη εκπαιδευτική διαδικασία κρατικά χρηματοδοτούμενη στις ανάγκες των εταιριών;
2. Στο περιθώριο της επικαιρότητας έχει τεθεί και η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την επιστολική ψήφο, παρά το γεγονός ότι στον αρχικό σχεδιασμό της κυβέρνησης το νομοσχέδιο, που εισηγείται η Νίκη Κεραμέως, θεωρήθηκε ως άξιο σημαντικής προβολής. Θυμίζουμε πως πρόκειται για ένα νομοθέτημα που με προκάλυμμα την διευκόλυνση των ψηφοφόρων να ψηφίσουν δημιουργεί νέα δεδομένα στην εκλογική διαδικασία.
Το κυριότερο από αυτά είναι πως η επιστολική ψήφος – που θα ισχύσει στις επικείμενες ευρωεκλογές- δεν έχει υποβοηθητικό – συμπληρωματικό χαρακτήρα. Αντίθετα θεσμοθετείται ως μία απολύτως ισότιμη με την φυσική παρουσία εναλλακτική επιλογή συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία. Με ότι αυτό σημαίνει φυσικά για την διασφάλιση της μυστικότητας της ψήφου και των δυνατοτήτων άσκησης πιέσεων στους ψηφοφόρους, μιας και πλέον διαδικασία δεν προϋποθέτει πως ο εκλογές θα είναι μόνος στο «παραβάν», για να αποφασίσει τι θα ψηφίσει, μιας και δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για το περιβάλλον στο οποίο ένας πολίτης θα βάλει το ψηφοδέλτιο στον φάκελο.
3. Ακριβώς αυτή την περίοδο η κυβέρνηση έχει επιλέξει για να «δρομολογήσει» τις διαδικασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για την διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών στην κατεύθυνση που αυτή επιθυμεί. Ενδεικτική είναι η μεθόδευση των τελευταίων ημερών όπου ξαφνικά σε φιλοκυβερνητικές ιστοσελίδες εμφανίστηκαν δημοσιεύματα σχετικά με την κατάσταση της υγείας του μηχανοδηγού της μοιραίας αμαξοστοιχίας, ο οποίος και έχασε την ζωή του στο δυστύχημα. Μόλις στην χθεσινή συνεδρίαση της Εξεταστικής Επιτροπής η κυβερνητική πλειοψηφία έσπευσε να υιοθετήσει τον «προβληματισμό» των δημοσιευμάτων αυτών, δείχνοντας σαφώς την πρόθεσή της να οδηγήσει την έρευνα της επιτροπής στο να αναζητήσει το «ανθρώπινο λάθος». «Φεύγοντας» έτσι από την αναζήτηση των διαχρονικών ευθυνών για την κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου, την εγκατάλειψη και την ιδιωτικοποίηση του, που όπως όλα δείχνουν διαμόρφωσαν τις συνθήκες για τα όσα έγιναν τον βράδυ της 28ης Φεβρουρίου.
4. Μέσα στον Ιανουάριο η κυβέρνηση φρόντισε να ψηφίσει – δίχως να το καταλάβει σχεδόν κανείς – νομοσχέδιο που προβλέπει την ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» με την μεταφορά του 30% που κατείχε το δημόσιο στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Με το ίδιο νομοθέτημα χάρισε 30 εκατομμύρια στην Aegean, ρευστοποιώντας τις μετοχές που κατείχε το δημόσιο μετά την δωρεά 120 εκατομμυρίων ευρώ που έκανε στην αεροπορική εταιρία την περίοδο της πανδημίας από τα οποία πήρε πίσω μόνον 85.
5. Τέλος η κυβέρνηση δεν κρύβει την ικανοποίηση της από το γεγονός πως για την ώρα έχει «φύγει» από την καρδιά της επικαιρότητας η πρόθεση της να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Με το γνωστό νομοσχέδιο που έχει προαναγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά η έλευσή του πιθανότατα θα καθυστερήσει, αφού πλέον αναμένεται στα μέσα Φεβρουαρίου και όχι στο τέλος Ιανουαρίου. Προφανώς οι ζυμώσεις που καταγράφονται στους χώρους της εκπαίδευσης και οι κινητοποιήσεις των φοιτητών και των εκπαιδευτικών δεν συμβάλουν στην ψευδεπίγραφη εικόνα «κοινωνικής αποδοχής» του νομοσχεδίου που η Νέα Δημοκρατία θεώρησε ότι θα κυριαρχήσει.
