Το βιβλίο «Στα σπίτια της αμαρτίας» της δημοσιογράφου – συγγραφέως Εύας Νικολαΐδου (ΚΑΚΤΟΣ), που αποκαλύπτει τον κόσμο της πορνείας, παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, στο Ολυμπιακό Μουσείο.
Αποσπάσματα διάβασε η ηθοποιός Φιλαρέτη Κομνηνού που καθήλωσε τους παρευρισκόμενους. Με την ανάγνωσή της εικονογραφούσε τα κείμενα τόσο ζωντανά που έδινε όλη την οπτική του χώρου, όπως περιέγραφε το σπίτι της Γαρβιέλλας Ουσάκοβα, της φοιτήτριας Πόλυς και των Γαλλίδων ιερόδουλων. Η Φ. Κομνημού έχει τη σπάνια ικανότητα να συλλαμβάνει το βάθος του νοήματος ενός κειμένου, να το τοποθετεί σ’ ένα δυνατό σκηνικό και να το μεταφέρει ερμηνεύοντάς το, με σοφία, ταλέντο και χάρη, απλά και ανθρώπινα.
Ο Μανώλης Πιμπλής, δημοσιογράφος, πλούτισε το θέμα με τις γνώσεις του επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Το υλικό που κερδίζει το ενδιαφέρον περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι οι μαρτυρίες. Οι συνεντεύξεις που πήρε η συγγραφέας από ιερόδουλες, κάποιες στο Παρίσι για τις ανάγκες μιας πανεπιστημιακής εργασίας και άλλες, οι περισσότερες, από Αθήνα Πειραιά και Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για πραγματικό άθλο. Το εγχείρημα χρειαζόταν πολύ θάρρος, η Εύα Νικολαΐδου βέβαια το διαθέτει, όπως διαθέτει και την ικανότητα να εμπνέει εμπιστοσύνη στον συνομιλητή, προσόν εντελώς απαραίτητο για να προσεγγίσει γυναίκες όπως αυτές με τις οποίες συνομιλεί στο βιβλίο, γυναίκες που, κανονικά, ανοίγονται ελάχιστα, αλλά στην Εύα Νικολαΐδου μιλούν σαν να ήταν παλιές φίλες.
Η συνέντευξη της θρυλικής Γαβριέλλας Ουσάκοβα ξεχωρίζει αλλά είναι πολλές ακόμα που συνεισφέρουν πάρα πολλά. Όχι μόνο καταδεικνύουν την ψυχολογία της πορνείας, όχι μόνο διαφωτίζουν για τις αιτίες, αλλά και μας δείχνουν χωρίς περικοκλάδες πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη της πραγματικής αναγνώρισης και ρύθμισης των όρων εργασίας αυτών των ανθρώπων, που δεν έχουν περίθαλψη, δεν έχουν ασφάλιση, ζουν μια ζωή δίχως αύριο και στα γεράματά τους ζητιανεύουν στο δρόμο. Όπως είπε χαρακτηριστικά η Χ.Ρ. που δούλευε στην Τρούμπα, «δεν μπορώ να σταματήσω γιατί ζω από αυτή τη δουλειά. Δεν έχω περίθαλψη. Άμα σταματήσεις σήμερα, πεθαίνεις αύριο».
Ο Κώστας Λογοθέτης, δικηγόρος και πρώην εισαγγελέας, έκανε μια διεισδυτικότερη προσέγγιση του φαινομένου, λέγοντας ότι: «Το βιβλίο της Εύας Νικολαΐδου πραγματεύεται ένα θέμα περίπου «ταμπού» για την Ελληνική κοινωνία. Παρά το ότι ο όρος «περιθώριο» πουθενά δεν αναφέρεται στο δικαιικό μας σύστημα, η κοινωνία ανέκαθεν έχει κατατάξει την πορνεία και τα πρόσωπα που σ’ αυτήν επαγγελματικά εργάζονται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς απομόνωσης, απαξίωσης και αποδοκιμασίας, παραθεωρώντας το ότι η «πελατεία» του χώρου είναι μέλη της ίδιας αυτής κοινωνίας.
Η συγγραφέας αποτολμά μία «επί του πεδίου» έρευνα ψάχνοντας στην αναζήτησή της όχι το δάσος – όπως συνηθίζεται – αλλά το δέντρο και μάλιστα τα δεντράκια εκείνα που παρασυρμένα είτε από τις θύελλες των καιρών είτε από ανυπέρβλητα προσωπικά και οικογενειακά αδιέξοδα, καταλήγουν στην πορνεία. Έτσι, από την αρχή σχεδόν μέχρι το τέλος του βιβλίου, η συγγραφέας αναζητεί όχι το εάν και πόσες κατέφυγαν σε αυτήν, αλλά το γιατί το έκαναν. Εντοπίζει έτσι στις προσωπικές ιστορίες, τα βαθύτερα αίτια ενός κοινωνικού φαινομένου που με ιδιαίτερη επιμονή συνοδεύει τις ανθρώπινες κοινωνίες από την εμφάνισή τους.
Αν και η συγγραφέας δεν στοχεύει στο συναισθηματισμό του αναγνώστη, η βαθιά ανθρώπινη προσέγγιση ενός τόσο αιχμηρού θέματος αφήνει τελικά τη γλυκόπικρη εκείνη γεύση της κατανόησης και της συμπάθειας σε έναν κόσμο που τόσο την χρειάζεται.
Αν λοιπόν στα παραπάνω προστεθούν και τα ιστορικά στοιχεία της πορνείας που στο βιβλίο διαλαμβάνονται, εύκολα συμπεραίνεται πως πρόκειται για μία έρευνα πλήρη, ενδιαφέρουσα και – κυρίως – σε άμεση επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα του φαινομένου».
Η δημοσιογράφος – συγγραφέας Εύα Νικολαΐδου, ανιχνεύοντας επί 40 χρόνια τον κόσμο της πορνείας, αρδεύοντας υλικό από τα βιώματα και τις συναντήσεις που είχε με τις εκδιδόμενες, τις παρομοίασε σαν απολιθωμένες αράχνες που αποδέχονται τη μοίρα τους με βουβή απελπισία σ’ έναν αυτεγκλωβισμό, απονεκρωμένες. Μίλησε για τα σκοτεινά βάθη του μυστηρίου της πορνείας.
Από efsyn.gr
