Έγινε η μνήμη κατακάθι
και χάθηκε μέσα στη λάσπη
Ξεχάσαμε όλο μας το χθες
Θα σου την κάνω πλαστελίνη
Να φτιάξεις κάτι που θα μείνει
Να ‘χεις να παίζεις να μην κλαις
Η ανατριχίλα του πολέμου, ο πόνος στα μάτια ενός μικρού παιδιού που δεν θα ξεθωριάσει, μια πατρίδα που νόμιζες δική σου αλλά δεν σου ανήκε ποτέ, ο ξεριζωμός και η αδικία.
Σήμερα Παλαιστίνη, χθες Συρία, αύριο κάπου αλλού, μπορεί και στο σπίτι μας.
Πού ξέρεις;
Στο άδικο δεν μπορεί να σωπαίνουμε, μόνο να πράττουμε μέσω της τέχνης και όχι μόνο.
Η Αμέρισσα Φτούλη ερμηνεύει την «Πλαστελίνη» σε στίχους της Αθηνάς Σπανού και μουσική της Πολυξένης Καράκογλου. Την ενορχήστρωση υπογράφει ο Γιώργος Θεοφάνους.
Ακούστε την «Πλαστελίνη» στο YouTube:
Εικαστικό εξώφυλλο: Εύα Μελά
Γραφιστική επιμέλεια: Ρουμπίνη Καρέλη
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Γιώργος Θεοφάνους: κιθάρες, πιάνο, μπάσο, hammond, προγραμματισμός
Δημήτρης Γιαννούχος: τύμπανα
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο 133 studio από τον Αλέξανδρο Βαφειάδη.
Μίξη: Μιχάλης Σκαράκης (133 studio)
Mastering: Ναός Νομικός (Vu-productions studio)
Το digital single «Πλαστελίνη» κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες
Spotify | iTunes | Apple Music | Deezer
και μπορείτε να το προμηθευτείτε από το site: polyxenikarakoglou.gr
Πλαστελίνη
Έχει ο χειμώνας δυναμώσει
σπάει το τζάμι η βροχή
Βρήκε ρωγμή για να τρυπώσει
απ ’τις σκιές ένα παιδί
Δεν έχει στόμα να μιλήσει
μόνο χεράκια που ζητούν
Μια αγκαλιά να το κρατήσει
και δύο μάτια να το δουν
Έγινε η μνήμη κατακάθι
και χάθηκε μέσα στη λάσπη
Ξεχάσαμε όλο μας το χθες
Θα σου την κάνω πλαστελίνη
να φτιάξεις κάτι που θα μείνει
να ’χεις να παίζεις να μην κλαις
να μην κλαις
Το έχουν φέρει σε μια χώρα
που δε χωράει πουθενά
Σε μια σκηνή τα πράγματα του
όλα τα ρούχα περσινά
Και εκεί στη μέση του χειμώνα
δυο χεράκια μου ζητούν
κάτι απ’ το δικό μου σπίτι
μια γωνιά για να κρυφτούν
