Τι να πεις για όσα δραματικά συμβαίνουν σε Τουρκία και Συρία. Μια ανείπωτη τραγωδία. Μια ατελείωτη κραυγή οδύνης για τις δεκάδες χιλιάδες νεκρών· ένα ουρλιαχτό απελπισίας για όσους γλύτωσαν.
Και μετά; Μετά τον σεισμό τι;
Για τη στήλη, ο πόνος, η απόγνωση των κολασμένων δεν γνωρίζει σύνορα. Κοινός ο ανηφορικός δρόμος και των δύο λαών, Τούρκων και Σύριων. Όπως κοινός και ο βηματισμός της αλληλεγγύης προς αυτούς.
Θα μου επιτρέψετε όμως να σταθώ στην περίπτωση της Συρίας. Της καθημαγμένης χώρας για την οποία γράφαμε εδώ στον «Ημεροδρόμο», στιγμές μετά τον φονικό σεισμό.
Συμπτώματα μετατραυματικού στρες, αυξανόμενες ανάγκες σε βασικά αγαθά, καιρικές συνθήκες συχνά υπό του μηδενός· αυτή την εικόνα κατέγραφαν δέκα μέρες μετά τον σεισμό, οι ομάδες της ΜΚΟ Intersos Hellas, προσθέτοντας ακόμη την περιορισμένη πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα (που σε ορισμένες περιοχές δεν είναι διαθέσιμη για περισσότερο από μια ώρα την ημέρα).
Αναφορικά με την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, σε μια χώρα όπου η λειτουργία του συστήματος υγείας κρεμόνταν από μια κλωστή, έπειτα από δώδεκα χρόνια συγκρούσεων, το 87% δεν έχει πρόσβαση ή έχει σημαντικά περιορισμένη πρόσβαση στη δευτεροβάθμια περίθαλψη, ενώ το 75% νιώθει απόγνωση για τις τραγικές ελλείψεις σε βασικά φάρμακα.
Ο λόγος που παρουσιάζονται αυτές οι ελλείψεις δεν είναι άλλος από τη μείωση του όγκου των προμηθειών βοήθειας, ασύμβατης με την κλίμακα της ανθρωπιστικής κρίσης. Όπως σημειώνουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα(ΓΧΣ): «Τις δέκα ημέρες που ακολούθησαν τον σεισμό, ο αριθμός των φορτηγών που διέσχισαν τα σύνορα στη βορειοδυτική Συρία ήταν χαμηλότερος από τον μέσο αριθμό για το 2022».
Για την ακρίβεια, η ανθρωπιστική βοήθεια που παρέχεται στην περιοχή μέσω του διασυνοριακού μηχανισμού δεν έχει καν αγγίξει τα επίπεδα του προσεισμικού μέσου όγκου της, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, μέχρι και τις 11 Φεβρουαρίου, δηλαδή πέντε ημέρες μετά τον σεισμό, μόνο 10 φορτηγά είχαν φθάσει στη Συρία μέσω του Bad al- Hawa, του συνοριακού σημείου διέλευσης που βρίσκονταν υπό τον συντονισμό του ΟΗΕ για ανθρωπιστική βοήθεια από την Τουρκία.
Έξι ημέρες αργότερα, στις 17/2, τόσο από το Bad al- Hawa, όσο και από το έτερο πέρασμα του Bad- Al Salama, είχαν περάσει συνολικά 178 φορτηγά φορτωμένα με βοήθεια, τα οποία ωστόσο δεν αποτελούσαν μέρος της βοήθειας για τον σεισμό, αλλά μάλλον ήδη προγραμματισμένες παραδόσεις, σημειώνουν σε ανακοίνωσή τους οι ΓΧΣ.
Δίπλα στην ανεπαρκή ανταπόκριση στις προκλήσεις της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης που μόλις και μετά βίας φτάνει τα προ της καταστροφής επίπεδα, ας προσθέσουμε και τις κατακερματισμένες υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης που αποτελούν ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα, χτυπώντας καμπανάκι κινδύνου για την επανεμφάνιση της χολέρας. «Εχει καταστραφεί το σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, ανησυχούμε για νέα επιδημία χολέρας», αναφέρει ο κ. Βεΐζης εκτελεστικός διευθυντής της Intersos Hellas, θυμίζοντας ακόμη ότι «το 56% του πληθυσμού μένει σε χώρους χωρίς νερό ή συνθήκες υγιεινής».
Θα περίμενε κανείς οι δυσκολίες που καθημερινά προκύπτουν, ο θρήνος για τους νεκρούς, η απώλεια και η ανάγκη αλληλοϋποστήριξης να ήταν από μόνες τους ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να σταματήσουν τις συρράξεις εντός της χώρας. Μάταια, τα όπλα μίλησαν ξανά. Άλλωστε, όπου φτωχός κι η μοίρα του.
