Τα μαντάτα δεν είναι καλά. Τη στιγμή που χτυπώ αυτές τις λέξεις στο πληκτρολόγιο, οι νεκροί σε Συρία και Τουρκία ξεπερνούν τους 21.600, με τους ειδικούς να προβλέπουν ακόμη και 50χιλ. νεκρούς. Ας ελπίσουμε να πέσουν έξω. Να σταματήσει εδώ αυτός ο μακάβριος κατάλογος. Γιατί δεν μιλάμε για απλούς αριθμούς, γαμώτο, μιλάμε για ανθρώπους.
Πώς και γιατί φτάσαμε εδώ, υπάρχουν άλλοι, αρμοδιότεροι εμού να το απαντήσουν· γιατί, η στήλη πέρα από την καταγραφή των αιτιών του δράματος, τα ‘χει πάρει στην κράνα κατά το κοινώς λεγόμενο και με τους χαρτογιακάδες στις δύο όχθες του Ατλαντικού που έσβησαν τη Συρία δίπλα από τη λέξη «σεισμός». Και καλά αυτό να γίνεται μόνο στα «σούπερ» των παχυλά αμειβόμενων παπαγάλων τους. Τι συμβαίνει όμως, όταν αυτό έχει επιπτώσεις στην προσπάθεια να βρεθούν ανθρώπινες ζωές κάτω απ’ τα μπάζα;
Είναι άδικο τα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας να είναι στραμμένα αποκλειστικά στην Τουρκία, μια δυνατή χώρα, όταν στη Β. Συρία, τη Δευτέρα, «ο κόσμος προσπαθούσε μόνος του, με τα χέρια του, χωρίς εργαλεία να βγάλει γυναίκες, παιδιά… να βγάλει ανθρώπους που φώναζαν για βοήθεια» . Αυτά δήλωσε ο Khalaf Hosho, μέλος της συριακής κοινότητας στην Ελλάδα, τονίζοντας παράλληλα ότι η βοήθεια ήρθε την Τρίτη κι αυτό μόνο όταν οι ΗΠΑ έδωσαν το «πράσινο φως».
Φυσικά, αυτό δεν εμπόδισε μια σειρά από χώρες, που ακόμη δεν έχουν απωλέσει κάθε ίχνος εθνικής κυριαρχίας και πολιτικής αξιοπρέπειας, να στηρίξουν εξαρχής έμπρακτα ή να δηλώσουν έτοιμες να προσφέρουν τη βοήθειά τους προς τον συριακό λαό. Κίνα, Ρωσία, Κούβα, Ιράν, αλλά και Νέα Ζηλανδία, Λίβανος και τόσες άλλες. Όλοι μαζί και ο ψωριάρης με την αστερόεσσα χώρια…
Θα μου πεις: Ρε κουμπάρε, είναι ώρα τώρα για αντιιμπεριαλιστικές κορώνες; Εδώ ακόμη μετράμε νεκρούς. Σωστά; Όχι δα. Γιατί μαζί με τις φωτογραφίες των νεκρών παιδιών, θα πρέπει να θυμόμαστε ποια χώρα έπληξαν οι σεισμοί της Δευτέρας. Μια χώρα διαλυμένη από τις γκανγκστερικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, του Ισραήλ και των συμμάχων- κολαούζων τους. Μια χώρα, για την οποία, μια εβδομάδα πριν την καταστροφή, το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (WPF) προειδοποιούσε ότι η πείνα μαστίζει έως και το 70% του πληθυσμού της· με τον πόλεμο, την ξηρασία και τις επιδημίες του κορονοϊού και της χολέρας να βυθίζουν στη φτώχεια το 90% των 18 εκατ. κατοίκων της. Ας σημειωθεί ακόμη, ότι είναι σε αυτή τη χώρα στην οποία τον περασμένο Γενάρη, οι ΗΠΑ επέβαλλαν ένα νέο πακέτο άγριων οικονομικών κυρώσεων, απαγορεύοντας την πώληση ιατρικών μηχανημάτων για νοσοκομεία.
Επομένως, δεν είναι να απορεί κανείς που ενώ οι πληροφορίες που καταφτάνουν στα δημοσιογραφικά γραφεία αναφέρουν ότι τελικά και η Δύση στέλνει βοήθεια στην καθημαγμένη Συρία, τις πρώτες στιγμές η μόνη αρωγή από πλευράς “ελεύθερου κόσμου” ήταν η επιστροφή των πτωμάτων Σύριων που σκοτώθηκαν στην Τουρκία, ώστε να θαφτούν στον τόπο τους. Βλέπεις, η Συρία δεν είναι Τουρκία.
Δεν αποτελεί ανάχωμα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας, ούτε χωροφύλακα της ΕΕ στο προσφυγικό- μεταναστευτικό.
Κι μιας και τ’ αναφέραμε, ενώ ο πόνος κυριαρχεί στις οθόνες μας, ο πολιτικαντισμός της ΕΕ μετατρέπεται άρδην σε πολιτική τύφλωση. Πώς αλλιώς, όταν αρνείται να δει τη σκληρή πραγματικότητα; Συζητά στη Σύνοδο Κορυφής την Μετανάστευση και το Άσυλο, την ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων, την επιτάχυνση των επιστροφών και την πλήρη εφαρμογή της κοινής δήλωσης ΕΕ- Τουρκίας, αρνούμενη να ακούσει τις τουρκικές αρχές που αναφέρουν ότι ο σεισμός έχει επηρεάσει πάνω από 20 εκατ. κατοίκους της χώρας, με το κόστος του ολέθρου να εκτιμάται σε 16 δισεκατομμύρια, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τους διαθέσιμους πόρους για τους πρόσφυγες που ήδη βρίσκονταν στη γειτονική μας χώρα. Αρνείται να δει ότι το Πακιστάν (χώρα την οποία η ΕΕ έχει επιλέξει ώστε να επιστρέφει ανθρώπους) μέτρησε 2χιλ. νεκρούς στις καταστροφικές πλημμύρες του φθινοπώρου του 2022, με το 10% της έκτασής να βυθίζεται κάτω απ’ το νερό. Αρνείται τέλος να δει ότι οι φράχτες και η καταστολή δεν μειώνουν τις… ροές. Αντίθετα, ελλείψει νόμιμων οδών μετανάστευσης- προσφυγιάς, αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των δουλέμπορων, μετατρέποντας τα νερά μας σε νεκροταφείο, χωρίς τάφους.
Τι κι αν στον βυθό της Μεσογείου βρίσκονται τα κορμιά 1.953 ανθρώπων, μόνο για το 2022; Ας πρόσεχαν! Δεν φταίμε εμείς για τους σεισμούς, τους πολέμους και τις πλημμύρες που τους βρήκαν. «Δεν θα γίνει η Ευρώπη Μπαγκλαντές». Σωστά, σύγχρονοι Βελόπουλοι των λουσάτων φουαγιέ των Βρυξελλών; Μόνο που ήταν οι Μπαγκλαντεσιανοί εργάτες γης της Μανωλάδας που πρόσφεραν από το υστέρημά τους ένα ποσό, ώστε να σταλεί στους πληγέντες του σεισμού. Χωρίς αστερίσκους. Χωρίς πολιτικάντικες δεύτερες αναγνώσεις. Εκείνοι θύμισαν τη δύναμη της Αλληλεγγύης, όταν οι γραββατάκηδες έκρυβαν την υποκρισία τους κάτω απ’ τα χαλάσματα.
