Το έργο «Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό» του Λούις Σεπούλβεδα, του αγωνιστή Χιλιανού, συγγραφέα που «έφυγε» από τη ζωή από τον κορωνοϊό (16/4/20 στην Ισπανία), ανεβαίνει στις 2 Νοεμβρίου, (κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μμ), στο θέατρο Άλφα/Ληναίος – Φωτίου, ως φόρος τιμής «στον αγωνιστή συγγραφέα Λούις Σεπούλβεδα και σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο».
O Kώστας Γάκης, κάτοχος του βραβείου Δημήτρης Χορν, σκηνοθετεί και διασκευάζει για το θέατρο το αριστούργημα του Λούις Σεπούλβεδα, ένα έργο που η καρδιά του χτυπάει δυνατά για τα αρχαία δάση του πλανήτη και για τις φυλές που ζουν ακόμα σε αυτά τα δάση σε αρμονία με τη Μάνα Γη κι όσα απλόχερα μας δίνει όσο και να τη κακομεταχειριζόμαστε.
Ένα έργο τραγικά επίκαιρο μετά τις πρόσφατες τεράστιες φωτιές στον Αμαζόνιο αλλά και με τον τρόπο που η κυβέρνηση της Βραζιλίας μεταχειρίζεται τους αυτόχθονες του Αμαζονίου. Η παράσταση μας μεταφέρει στη φυλή των Mapuche, των «Ανθρώπων της Γης», των ιθαγενών της Νότιας Χιλής που εκδιώχθηκαν βίαια από τις εστίες τους από τις μεγάλες εταιρείες υλοτομίας που καταστρέφουν τους τελευταίους πνεύμονες του πλανήτη και σβήνουν βίαια τη μνήμη και την αρχαία γνώση των φυλών του κόσμου.
Στη θεατρική διασκευή του έργου λοιπόν μια φυλή «Ανθρώπων της Γης» καταλαμβάνει τη σκηνή του θεάτρου Άλφα/Ληναίος-Φωτίου με τα πολυφωνικά της τραγούδια, την έντονη τελετουργική σωματικότητα, τους μύθους και τους θρύλους αλλά και την αγωνιώδη κραυγή του δίκαιου αγώνα τους. Tο στοιχείο της βίας, του διωγμού, του άδικου ξεριζωμού, του σπαραγμού εναλλάσσεται με τις ποιότητες των Mapuche που μας κάνουν ακόμα να χαμογελάμε: ευγνωμοσύνη, γενναιοδωρία, αγάπη για τη γη, αλληλεγγύη, οργανική σχέση με τη μνήμη και την αρχαία κληρονομιά.
Ο Κώστας Γάκης, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, δανείζεται τη φωνή ενός σκύλου αλλά και του ίδιου του συγγραφέα για να μας μιλήσει για όλα αυτά που μας καίνε, για τη σχέση δυνάστη που διατηρούμε με τη Μάνα Γη αλλά και για όλη εκείνη τη γλύκα που μας δίνουν τα διδάγματα των φυλών του κόσμου για μια οργανική σχέση με τη φύση.
Κείμενο: Λούις Σεπούλβεδα. Σκηνοθεσία – Μουσική σύνθεση: Κώστας Γάκης. Διασκευή: Κώστας Γάκης, Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου. Μουσική του σώματος: Τζωρτζίνα Βαρδουλάκη. Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: η ομάδα. Ερμηνεύουν: Ηλέκτρα Αρσενίδου, Τζωρτζίνα Βαρδουλάκη, Γιάννης Βασιλώττος. Στο ρόλο του Σκύλου ο Κώστας Γάκης. Παραγωγή: ΑΝΑΜ(Μ)Α.
Διάρκεια 80’.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ – ΛΗΝΑΙΟΣ – ΦΩΤΙΟΥ (28ης Οκτωβρίου -Πατησίων- 37 & Στουρνάρα 51, Πολυτεχνείο, τηλέφωνο Ταμείου: 210 5238742). Πωλήσεις εισιτηρίων μόνο ηλεκτρονικά στο viva.gr. Τιμές εισιτηρίων 12 ευρώ γενική είσοδος και 10 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, άνω των 65, ΑμεΑ, άνεργοι)
«Αγωνίζομαι για να μην ξεχάσω ότι είμαι ελεύθερος»
Ο Luis Sepulveda (Λουίς Σεπούλβεδα) γεννήθηκε το 1949 στο Ovalle, στο βορρά της Χιλής. Συμμετείχε σε φοιτητικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς της χώρας του, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του στη φυλακή, και με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, αποφυλακίστηκε, αλλά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον τόπο του. «Αγωνίζομαι για να μην ξεχάσω ότι είμαι ελεύθερος». Αυτή ήταν η αγαπημένη του φράση. Η φράση που επαναλάμβανε συχνά στις συνεντεύξεις του. Ο Λουίς Σεπούλβεδα και η γυναίκα του, η ποιήτρια Κάρμεν Γιάνιες, πέρασαν χρόνια στη φυλακή επί Πινοσέτ. Όταν τους ρωτούσαν γιατί δε μιλούσαν για τα βασανιστήρια που πέρασαν, έλεγαν «από σεβασμό για τους συντρόφους που πέθαναν».
Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα, δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο. Του απονεμήθηκαν τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο. Μεγάλο μέρος της συγγραφικής του κλίσης, όπως λέει, το οφείλει στις ιστορίες που του αφηγούνταν θείοι και παππούδες από το μακρινό Νότο.
Το έργο του «Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό» είναι ένας φόρος τιμής στην περιοχή της Αραουκανίας, στη γη των Μαπούτσε, των «Ανθρώπων της Γης». Με το έργο του αυτό, μιλάει ανοιχτά για τον ρατσισμό και την καταπίεση που ζουν «οι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας» της Χιλής. Έγραψε αυτό το βιβλίο εκπληρώνοντας την υπόσχεση που είχε δώσει σε ένα 8χρονο πιτσιρικά Μαπούτσε, που τον είχε δει να κλαίει, γιατί η αστυνομία πήρε το σκυλί του, κατηγορώντας την οικογένειά του πως το έκλεψε, επειδή ήταν σκύλος ράτσας, και ήταν αδύνατο να είναι δικό τους.
