Απρίλης του ’44. Και ο αριθμός 23. Αποτυπώνονταν με ευκρίνεια στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού. Οι εικόνες όμως έφταναν στα μάτια από μία εν τω βάθει οδό. Ίσαμε τα έγκατα της μνήμης. Η υπόφυση, αυτός ο φαιός αδένας, έδιωχνε κατά ριπάς ώσεις, και τα βλέφαρα, ως εκτελεστικά όργανα μιας πρωτόγονης συνείδησης, επανεμφάνιζαν με ταχύτητα κλάσματος του δευτερολέπτου τον ίδιο αριθμό 23 … 23 … 23 … Όπως το διάφραγμα της μηχανής ή όπως οι μικρές εγκεφαλικές εκφορτίσεις ενός εστιακού, επαναλαμβανόμενου επιληπτικού επεισοδίου.
Ο Delis Thomas, κατά πως τον εκφωνούσαν οι Ναζί στη λίστα με τους μελλοθάνατους, γλίτωσε από τη σφαγή. Αλλά έχασε τη λαλιά του. Όταν γύρισε στα Δούβιανα πάνω σε ένα θρανίο του δημοτικού σχολείου έγραψε τη λέξη ΕΑΜ. Δίπλα συμπλήρωσε με κόκκινη μπογιά τον αριθμό 23. Τόσους εκτέλεσαν οι Γερμανοί εκείνη τη μέρα.
Ο Θωμάς επαναλάμβανε από το πρωί ως το βράδυ το όνομα Delis Thomas. Delis Thomas. Η ομιλία του αποκαταστάθηκε. Αλλά παρέμενε μια εκλεκτική εκφορά λόγου. Λίγες λέξεις. Που αναδύονταν από τα βάθη του κέντρου λόγου στο μετωπιαίο λοβό. Περνούσαν τον υποθάλαμο, τον ιππόκαμπο και μέσω της υπόφυσης διαχέονταν στα άδυτα της συνείδησης. Ο Delis Thomas γνώριζε τη Γη και την Ελευθερία. Και το ότι εκτελέστηκαν γιατί ήταν κομμουνιστές. Τη Μεγάλη Παρασκευή. Και ήταν απ ‘ τα Δούβιανα (Κρυοπηγή ).
Στο μεγάλο δικαστήριο της συνείδησης, κάποια μέρα, όταν όλοι οι μάρτυρες θα έχουν σωπάσει, θα μας το ψιθυρίσουν τα βουνά, τα δέντρα και οι χαράδρες.
Αυτά που άκουσαν το μοιρολόι του Delis Thomas ή αλλιώς του Θωμά Δελή.
* Ο Σπύρος Μπρίκος είναι γιατρός
