Ο Στράτος Διονυσίου, μια από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού μας τραγουδιού, γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1935 και πέθανε στις 11 Μαΐου 1990. Επηρεασμένος από τον ιεροψάλτη πατέρα του απέκτησε μια βυζαντινή δωρικότητα. Ο Διονυσίου γεννήθηκε στη Νιγρίτα των Σερρών. Ήταν γιος προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Το 1947, μετακόμισε στον Επτάλοφο των Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης. Ένα χρόνο αργότερα, ο πατέρας του πέθανε. Το 1955 παντρεύτηκε τον παιδικό του έρωτα, τη Γεωργία Λαβένη, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Αγγελο, την Τασούλα, τον Στέλιο και τον Διαμαντή.
Αφού τραγουδούσε αμισθί σε νυχτερινά κέντρα και αφού εργάστηκε ως μικροπωλητής και ράφτης, ο Διονυσίου έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας τραγουδιστής στο κέντρο Φαρίντα της Θεσσαλονίκης. Από τις πρώτες του εμφανίσεις το 1959, Διονυσίου τράβηξε το ενδιαφέρον κάποιων καλλιτεχνών, οι οποίοι τον προέτρεπαν να κατέβει στην Αθήνα για να κάνει σημαντικότερες συνεργασίες.
Το 1959 μετακόμισε στην Αθήνα. Μέσα από εμφανίσεις στην οδό Σατωβριάνδου γνωρίστηκε με πολλούς τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων η Καίτη Γκρέυ. Η Γκρέυ του πρότεινε να συνεργαστούν και έτσι ξεκίνησαν να εμφανίζονται μαζί στον Αστέρα της Κοκκινιάς. Την ίδια χρονιά, ο Διονυσίου γραμμοφώνησε και τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με το τραγούδι Δεν είμαι ένοχος σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και μουσική Σταύρου Χατζηδάκη.
Τραγούδησε επίσης τη διασκευή του Μπάμπη Μπακάλη με τίτλο Δεν με πόνεσε κανείς, εμπνευσμένη από το ινδικό τραγούδι Duniya mein hum aaye hain της Nargish. Το 1967 γνωρίστηκε και άρχισε να συνεργάζεται με τον Ακη Πάνου. Ο Πάνου του έδωσε τραγούδια που έγιναν επιτυχίες, όπως: Και τι δεν κάνω, Γιατί καλέ γειτόνισσα, Του κόσμου το περίγελο, Αστη να φύγει, Εγώ καλά σου τα ‘λεγα, Στο σταθμό του Μονάχου, Θα ρίξω ροδοζάχαρη, Ηταν ψεύτικα, Μια γυναίκα και Φέρτε το παιδί του χάρου.
Το μαγαζί ΣΟΥ-ΜΟΥ όπου εμφανιζόταν, ήταν δεύτερο όνομα, παρτενέρ της Ανθούλας Αλιφραγκή. Στο ίδιο μαγαζί τον άκουσε ξαφνικά ο Μίμης Πλέσσας και έπειτα από δύο μήνες του έγραψε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο το θρυλικότερο ζεϊμπέκικο στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού το Βρέχει φωτιά στη στράτα μου σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Το τραγούδι γράφτηκε για την ταινία Ορατότης μηδέν (1970).
Αργότερα κυκλοφορεί τα τραγούδια Ο παλιατζής, Μπαγλαμάδες και μπουζούκια, Ενας αητός γκρεμίστηκε, Αγάπη μου επικίνδυνη και Αφιλότιμη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Διονυσίου συνεργάστηκε με τη Χαρούλα Αλεξίου, με τη Λιζέτα Νικολάου και τη Σόφη Παππά στις δεύτερες φωνές.
Τη δεκαετία του 1980, ο Διονυσίου έκανε τις χρυσές επιτυχίες «Υποκρίνεσαι», «Τα πήρες όλα», «Και λέγε-λέγε», «Ακου βρε φίλε», «Ο λαός τραγούδι θέλει», «Ο Σαλονικιός», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Εγώ ο ξένος», «Ενα λεπτό περιπτερά», «Θυμήσου», «Της γυναίκας η καρδιά», «Ο ταξιτζής», «Και τότε μόνος» και άλλα, κ.ά.
