Η προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι κάτι που περιμέναμε, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Πρόκειται για γνωστή τακτική, που έχει δοκιμαστεί ξανά με επιτυχία στο παρελθόν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Για παράδειγμα, το 2013, όταν το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» είχε δημοσιεύσει πως η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα πραγματοποιούσε τηλεφωνικές υποκλοπές και παρακολουθήσεις στην Ελλάδα, η τότε κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είχε προσπαθήσει να κάνει το ίδιο.
Ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου είχε δηλώσει αφενός πως «η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών συνεργάζεται εδώ και χρόνια με τις αντίστοιχες υπηρεσίες των ΗΠΑ και άλλων χωρών για την πάταξη της τρομοκρατίας», αφετέρου ότι «η ΕΥΠ επιτελεί την αποστολή της μέσα στο πλαίσιο που ορίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος».
Στο ίδιο μήκος κύματος, είχε σχολιάσει το 2021 ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Οικονόμου, το δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών, το οποίο ανέφερε πως η ΕΥΠ παρακολουθεί μεταξύ άλλων υπαλλήλους μεταναστευτικών οργανισμών, δημοσιογράφους, δικηγόρους και άτομα που ασχολούνται με το Προσφυγικό. «Η ΕΥΠ επιτελεί ένα πολύ σημαντικό, ένα πολύ σπουδαίο έργο – ρόλο. Το επιτελεί με πολύ μεγάλη επάρκεια (…) σε ό,τι αφορά τις απειλές για την εθνική μας ασφάλεια, τις απειλές για την ασφάλεια των πολιτών, για τον ομαλό κοινωνικό βίο, είτε αυτές είναι εσωτερικές απειλές είτε είναι εξωτερικές απειλές είτε είναι το οργανωμένο έγκλημα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας πως «η ΕΥΠ εποπτεύεται στη λειτουργία της από Ανεξάρτητη Εισαγγελική Αρχή, απολύτως επιφορτισμένη με τον ρόλο αυτό».
Ας θυμηθούμε τώρα τι μας είπε ο κ. Μητσοτάκης στο πρόσφατο διάγγελμά του:
- «Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών είχε προβεί σε νόμιμη επισύνδεση στο κινητό τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη. Η διαδικασία είχε την έγκριση ανώτατης εισαγγελέως».
- «Η προσφορά της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών είναι σημαντική. Αποτυπώνεται εμφατικά στην ετοιμότητα της Ελλάδος να αντιμετωπίσει προκλήσεις όπως αυτές στον Έβρο ή στο Αιγαίο. Στη διαρκή διπλωματική και αμυντική μας θωράκιση. Αλλά και στην καθημερινή μάχη της κοινωνίας με την τρομοκρατία και το έγκλημα».
Παρατηρείτε κάτι κοινό σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις;
Οι αναφορές στην «πάταξη της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος» και στη «νομιμότητα ων παρακολουθήσεων» αποτελούν τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν τις παρακολουθήσεις.
Αν, μάλιστα, σταχυολογούσαμε αναλυτικά όλα τα σκάνδαλα υποκλοπών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 90΄ και μετά, θα διαπιστώναμε ακόμα πως ουδέποτε το «μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκκαλο», όπως αρέσκονται να δηλώνουν κάθε φορά οι εκάστοτε πολιτικοί προϊστάμενοι.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ο Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, Will Durant, έχει την απάντηση: «Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας».
Μια ενωμένη μειοψηφία αστικών κομμάτων, που προσπαθεί να διασφαλίσει τα συμφέροντά της, απέναντι σε μια διαιρεμένη πλειοψηφία που συνήθως δεν αντιλαμβάνεται τα συμφέροντά της. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει και στην περίπτωση των παρακολουθήσεων.
Σημειώνεται πως όταν το ΚΚΕ είχε καταγγείλει επαναλαμβανόμενες συνακροάσεις στο τηλεφωνικό του κέντρο στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν δείξει την ίδια ευαισθησία στη διαλεύκανση του θέματος. Τώρα, όμως, είναι διαφορετικά. Σε αυτό το σκάνδαλο διακυβεύονται πολλά, από τις χαμένες ψήφους της ΝΔ μέχρι την πρωτοκαθεδρία στον χώρο του κέντρου.
