Ο Φοιτητικός Σύλλογος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου έχει αποφασίσει κατάληψη της σχολής από την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου, καταγγέλλοντας, μεταξύ άλλων, την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου, τα προς ψήφιση μέτρα που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη διαγραφή στα ν+2 έτη φοίτησης, την κατάργηση παροχής της Παιδαγωγικής Επάρκειας με την απόκτηση πτυχίου. Με αφορμή τα πρόσφατα επεισόδια εντός και εκτός του πανεπιστημιακού χώρου της ΑΣΟΕΕ, εκφράζει την αλληλεγγύη του «προς τους φοιτητές, που δέχτηκαν προκλητική άσκηση βίας των ομάδων καταστολής». Καλεί σε σε νέο γύρο όξυνσης και κλιμάκωσης
μέσα από συνελεύσεις, καταλήψεις και κινητοποιήσεις τις επόμενες ημέρες.
Σε κείμενο της Ομάδας Επικοινωνίας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου, που λάβαμε (με τίτλο «Εν καιρώ πολέμου..») αναφέρεται:
Εν καιρώ διαρκών πολέμων,διεθνών πολέμων, εμφυλίων πολέμων, πολέμων για την προάσπιση των δικαιωμάτων, πολέμων ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό, πού να χωρέσει η δική μας ειρήνη;
Μία ιστορία κάποτε έλεγε πως υπήρχε ένας μονάρχης που επιβλητικά καμάρωνε στον τοίχο ενός κτηρίου πνεύματος και ιδεών. Κανείς δεν ήξερε πως βρέθηκε εκεί. Προφανώς μόνος του προσπάθησε να επιβληθεί στα άλλα χρώματα, καθώς αυτή άλλωστε, είναι και η ιδιότητά του –να επιβάλλεται, να κυριαρχεί, να μονοχρωμεί και να μονοτονεί. Η ιστορία λέει, πως εν καιρώ επανάστασης, τα χρώματα ξέσπασαν και αγωνίστηκαν. Αγωνίστηκαν για τον αφανισμό του. Ώρες ολόκληρες προσπαθούσαν να καλύψουν την βαρβαρότητα που απέπνεε, την νέα βαρβαρότητα που κρύβεται πίσω από απρόσωπες επιθέσεις και σύμβολα καρικατούρες, μουτζούρες του φασισμού που νύχτα γεμίζουν τους τοίχους με μίσος και φτύνουν απελπισία και βρωμιά , σε μέρες σκοτεινές προσπαθούν να κόψουν την αναπνοή μας.
Τα χρώματά μας σαν τις φωνές μας, τις φωνές της γενιάς μας, τις φωνές ενός αγώνα, είναι η φωτεινή απάντησή μας που ξεπλένει την βρώμικη ψυχή σας. Μπορεί να χρειαστούν επανειλημμένες στρώσεις μπογιάς για να καλύψουν την μαυρίλα του συστήματος, εμείς όμως θα επιμείνουμε! Χρώμα στο χρώμα, προσπάθεια στην προσπάθεια, αγώνα στον αγώνα, βήμα προς βήμα μάθαμε να παλεύουμε για να κατακτήσουμε τα ήδη αυτονόητα. Ανθίζουμε τα δικά μας λουλούδια στα δικά μας παρτέρια! Ίσως ένας τοίχος δεν ξεπλένει την μπογιά σας, τα ίχνη σας αχνοφαίνονται στο δικό μας μέλλον. Αυτό δεν θα μας σταματήσει! Το πινέλο μας θα ζωγραφίζει πάνω σας τις ελεύθερες ιδέες μας, στο φώς -βάση αυτού πορευόμαστε. Τώρα το κτήριο του πνεύματος κοσμείται από πολυποίκιλες ιδέες αισιοδοξίας και ελπίδας.
Αφήστε μας να σας δείξουμε τα χρώματα που μοναδικό στόχο έχουν τη νίκη. Μια νίκη που λυτρώνει, που ζωγραφίζει πρωί , που δεν κρύβεται, που γεμίζει μπογιές και λερώνεται. Το ξέρω πως απόψε η νίκη δεν θα φανεί και έχω πολλά «απόψε» ακόμα να αντέξω.
Ποιος θα κερδίσει;
Συντακτική Ομάδα: Δημητριάδη Μαρίνα, Γεωργιάδου Αναστασία, Τζανακάκη Εύα, Γιαννάκη Έλενα
Επιμέλεια Κειμένου: Αληχοτζώτη Δάφνη, Τεκνετζίδου Αντωνία, Μπότση Κωνσταντίνα, Αδελιανάκης Γιάννης
