Κάθε μεγάλο κίνημα έχει τον ήρωα του. Κάθε θρησκεία έχει τους αγίους της. Κάθε ιδεολογία έχει τους ταγούς της.
Στο πρόσωπο του Τσε Γκεβάρα ο κομμουνισμός βρήκε τη συμπύκνωση και των τριών αυτών εννοιών.
Είναι ο ήρωας όλων των κομμουνιστών (πράγμα που όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας).
Είναι ο «άγιος» των Ίντιος των Άνδεων και των φτωχών χωρικών της Λατινικής Αμερικής.
Είναι, τέλος, ένας σημαντικός θεωρητικός της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης, αφού πρώτος διέβλεψε τους κινδύνους της γραφειοκρατικοποίησης.
Ο Τσε είναι αναμφισβήτητα ο «Άγιος του κομμουνισμού». Η προσωπική εμβέλεια του, η ιδεολογική του διείσδυση σε ευρύτερες μάζες και η πολιτική γοητεία που ασκεί το είδωλο του σε ανθρώπους πολύ πέραν της ευρύτερης Αριστεράς, τον αναδεικνύουν σε παγκόσμιο σύμβολο.
Σε αυτό συνέβαλαν ο ηρωικός αγώνας του στη Βολιβία – μετά την επικράτηση της κουβανικής επανάστασης – αλλά και η τραγική δολοφονία του πριν από 47 χρόνια. Συνέβαλε όμως και η φωτογραφία του στο νεκροτομείο την οποία έδωσαν για δημοσίευση οι ίδιοι οι δολοφόνοι του. Πράγμα που αποδείχτηκε τραγικό σφάλμα.
Ένας Ιστορικός Τέχνης (να με συγχωρήσετε που δεν θυμάμαι το όνομα του) παρατήρησε εκπληκτικές ομοιότητες της νεκρικής φωτογραφίας με τον πίνακα (1480) του αναγεννησιακού ζωγράφου Andrea Mantegna, «Θρήνος για το νεκρό Χριστό».
Ο αντίκτυπος στη συνείδηση των καθολικών – και γενικότερα των θρησκευόμενων – μαζών ήταν εντυπωσιακός. Ο νεκρός, που έπεσε από σφαίρες πρακτόρων της CIA στο Λα Ιγκέρα της Βολιβίας στις 9 Οκτωβρίου 1967, ήταν «δικός τους». Είχε αγωνιστεί για τους φτωχούς και τους ακτήμονες και είχε «σταυρωθεί» από τους διώκτες του.
Το ταξείδι του Αργεντίνου επαναστάτη προς την αθανασία είχε ήδη αρχίσει.
