14 Νοεμβρίου 1973, στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών ξεκινά κατάληψη φοιτητών και σπουδαστών ως εκδήλωση αντίστασης ενάντια στην Χούντα των συνταγματαρχών, στην Χούντα που λεηλάτησε τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες, που τιμωρούσε την σκέψη
Η φωνή των αγωνιζόμενων φοιτητών του ΑΠΘ που είχαν κλειστεί μέσα, εκείνο τον σημαδιακό Νοέμβριο του 1973, έφτανε σε όλη την πόλη, χάρη στο ραδιοφωνικό σταθμό που στήθηκε εκεί από τη Συντονιστική Επιτροπή της κατάληψης -- του Σπύρου Κουζινόπουλου
Στις 16 Νοέμβρη 1967 κορυφώνεται μια ακόμη κρίση στην Κύπρο. Η αρχή γίνεται δύο μέρες νωρίτερα, όταν αστυνομικές περίπολοι της ελληνοκυπριακής πλευράς, με επικεφαλής τον ίδιο τον Γρίβα μπαίνουν στο υπό τουρκοκυπριακό έλεγχο χωριό του Αγίου Θεοδώρου
Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας
Είχε και η Θεσσαλονίκη το δικό της «Πολυτεχνείο», τις δικές της μεγάλες αντίστοιχες αντιδικτατορικές- και πολύ λίγο μέχρι σήμερα γνωστές- εκδηλώσεις. Βέβαια, τα γεγονότα στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης, εκείνο το σημαδιακό Νοέμβρη του 1973, δεν ήταν στην ίδια έκταση με τα αντίστοιχα της Αθήνας, ούτε είχαν τις ίδιες πανελλαδικές διαστάσεις. Παρ’ όλα αυτά όμως, η αντιδικτατορική εξέγερση και στο Πολυτεχνείο της πρωτεύουσας του Μακεδονικού Ελληνισμού, αποτέλεσε ένα σπουδαίο αντιφασιστικό γεγονός ενάντια στην ξενοκίνητη δικτατορία της χούντας
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια συναρπαστική ανταπόκριση που έγραψε μια φοιτήτρια και μεταδόθηκε από τον ραδιοσταθμό «Η Φωνή της Αλήθειας» για τις μεγάλες στιγμές του Πολυτεχνείου και δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη στις 16 Νοέμβρη 1975
Η δίκη των πρωταίτιων της Μικρασιατικής Καταστροφής από έκτακτο στρατοδικείο έμεινε στην ιστορία και είναι γνωστή ως «Η δίκη των έξι». Η δίκη πραγματοποιήθηκε από τις 13 Νοέμβρη έως 28 Νοέμβρη 1922 (31 Οκτώβρη έως τις 15 Νοέμβρη με το παλιό ημερολόγιο) -- Το πρωί της Τρίτης 15 Νοέμβρη 1922 ο Θεόδωρος Πάγκαλος φωνάζει τον επαναστατικό επίτροπο συνταγματάρχη Νεόκοσμο Γρηγοριάδη και τον καλεί να οδηγήσει αμέσως τους έξι καταδικασθέντες σε θάνατο στον τόπο των εκτελέσεων και να τους τουφεκίσει πριν ακόμη βγει για τα καλά ο ήλιος
Ο μάχιμος καλλιτέχνης του Αντάρτικου, που με το όπλο στο ένα χέρι και τη φωτογραφική μηχανή στο άλλο, έγραψε Ιστορία, ο Σπύρος Μελετζής, έφυγε από τη ζωή στις 14 Νοέμβρη 2003. Ο πρωτομάστορας και ποιητής της τέχνης της φωτογραφίας, ο φωτογράφος της Εθνικής Αντίστασης
Στις 14 Νοέμβρη 1966 αρχίζει στην αίθουσα του Πρωτοδικείου Αθηνών, στο Μέγαρο «Αρσακείου», η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ. Η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής της χώρας από το 1965 ως την εκδήλωση του στρατιωτικοφασιστικού πραξικοπήματος την 21η Απρίλη του 1967
Δεκάδες χιλιάδες γυναίκες στρατεύθηκαν στα 3,5 χρόνια της σκλαβιάς 1941-1944 στο υπέροχο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης. Εκατοντάδες έδωσαν την ίδια τους τη ζωή στις μάχες που έγιναν στις πόλεις και τα βουνά για την αποτίναξη της ναζιστικής κατοχής. Πάνω από 50 γυναίκες μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα από τους Γερμανούς ή κατακρεουργήθηκαν από τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους
Τούμπα δεν είναι μόνο ο ΠΑΟΚ, αλλά και η ελάχιστα γνωστή λαμπρή αγωνιστική ιστορία που έγραψαν οι κάτοικοί της εδώ και τουλάχιστον ένα αιώνα. Δεδομένου ότι αυτή η συνοικία της Θεσσαλονίκης, υπήρξε όχι μόνο προσφυγομάνα, αλλά και άφησε παρακαταθήκες σημαντικών αγώνων στο πλευρό του δημοκρατικού και προοδευτικού κινήματος της χώρας κατά τις περιόδους του μεσοπολέμου, της Εθνικής Αντίστασης και της δικτατορίας της χούντας.
«Κρατώ στο ένα χέρι κλάδο ελιάς και στο άλλο το όπλο του απελευθερωτικού αγώνα. Μην αφήσετε να πέσει από το χέρι μου το κλαδί ελιάς»
Στο δάσος της γαλλικής πόλης Κομπιένη, σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι υπογράφεται ανακωχή μεταξύ της Γερμανίας και της Αντάντ, σηματοδοτώντας τη λήξη του Α΄ παγκόσμιου πολέμου, που στοίχισε τη ζωή σε σχεδόν 20.000.000 ανθρώπους
Σε μία εκδήλωση που έγινε πριν λίγα χρόνια στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ρωτήθηκα από έναν από τους ακροατές γιατί ο ΕΛΑΣ άφησε τους Γερμανούς να φύγουν από τη Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου 1944 ανενόχλητοι, χωρίς μάχη. Και αναρωτήθηκε: «Μήπως εξαιτίας του συμφώνου που είχε υπογραφεί στο Λιβάδι Θεσσαλονίκης μεταξύ των Γερμανών και του ΕΛΑΣ»; -- του Σπύρου Κουζινόπουλου
Δεν υπάρχει επιτελείο προπαγάνδας που να μην έχει υπηρετήσει εκείνη την υπέροχη ρήση: «Ποτέ μην αφήνεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία»… Πόσο «ωραία» όμως είναι η ιστορία που μας διηγούνται κάθε χρόνο οι νικητές του «ψυχρού πολέμου», ειδικά ανήμερα της επετείου από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου στις 9/11/1989;