Στις 30 Οκτώβρη του 1944 ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τη Θεσσαλονίκη από τους Γερμανούς κατακτητές. Οι ηρωικοί απελευθερωτές έγιναν δεκτοί από το βασανισμένο, αλλά ακατάβλητο, λαό της μακεδονικής πρωτεύουσας με πρωτοφανείς εκδηλώσεις αγάπης, χαράς και ενθουσιασμού
Μια ιστορική ομιλία με διαχρονική αξία, ένα ζωντανό πολιτικό κειμήλιο, ένα από τα τιμαλφή του κομμουνιστικού και του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας: Η ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Η εκφώνηση της έγινε, σαν σήμερα, στις 29 Οκτωβρίου 1944.
Σε όλη τη διάρκεια της κατοχής ο ελληνικός λαός, με μπροστάρηδες το ΕΑΜ και τους κομμουνιστές, αξιοποίησε και τις εθνικές επετείους του, 25 Μάρτη 1821 και 28 Οκτώβρη 1940, για να μαζικοποιήσει και να κλιμακώσει τους αγώνες του στη μάχη για την επιβίωση, για την απελευθέρωση από τους γερμανο – ιταλο – βούλγαρους φασίστες κατακτητές, την ανατροπή της κυβέρνησης – οργανέτου τους και την διεκδίκηση μιας καινούργιας Ελλάδας «της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό»
«Να είμαστε όλοι μαζί», «να είμαστε ενωμένοι», «είδατε πόσα καταφέρνουμε όταν είμαστε όλοι ενωμένοι;»… όπως την 28η Οκτωβρίου 1940 -- Τα γνωστά κλισέ. Τα ίδια και τα ίδια.
Για τον Δημήτρη Κασλά, ταγματάρχη στο αλβανικό μέτωπο και στρατιωτικό διοικητή του ΕΛΑΣ (του Βενιζέλου Λεβεντογιάννη, pontiki.gr)
Σαν σήμερα, 28 Οκτωβρίου 1946, ιδρύθηκε το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ που θεωρείται ως η απαρχή της συγκρότησης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ)
Ο αθηναϊκός λαός τιμά τις εθνικές επετείους μέσα στα χρόνια της κατοχής εντάσσοντας τους γιορτασμούς στη μεγάλη ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, στην ασίγαστη πάλη του για λευτεριά και προκοπή
Το κάδρο της δήθεν “αντιφασιστικής ενότητας” θα παραμένει παραπλανητικό, όπως και κάθε δήθεν «αντιφασιστικό» κάδρο μέσα στο οποίο προσπαθούν να τρυπώσουν εκείνοι που στην πραγματικότητα στέκονται δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους φασίστες και από τους ναζί. Και που για να εντοπιστούν, για να πολεμηθούν και να ξεριζωθούν ο Μπρεχτ επέμενε ήδη από τη δεκαετία του ’30: «… ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός»
Ο μέγας, ο παγκόσμιος και παντοτινός Μάνος Χατζιδάκις, με τον ραδιοφωνικό του λόγο ακτινογραφούσε – σε μόλις 75 δευτερόλεπτα – την 28η Οκτωβρίου ως “λάφυρο” στα χέρια “χιτών, κουτσαβάκηδων”, “ταγματασφαλιτών” και “βασανιστών” της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Ο Ριζοσπάστης της 24 Γενάρη 1921, στην πρώτη του σελίδα, τιμώντας τη μνήμη του δολοφονημένου Δημοσθένη Λιγδόπουλου δημοσιεύει ένα από τα τελευταία του άρθρα, με τίτλο «Η Κομμουνιστική Επανάστασης», το οποίο υπογράφει με το ψευδώνυμο «Α. ΒΡΟΥΤΟΣ»
27 Οκτώβρη 1920, το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα καταγράφει τον πρώτο νεκρό του, θυσία στο επαναστατικό καθήκον. Ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος, σύνεδρος στο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του, μαζί με τον μπολσεβίκο Ελληνορώσσο Ωρίωνα Αλεξάκη, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, και τον Βούλγαρο Αντιπρόσωπο στην Κομμουνιστική Διεθνή, έπεσαν νεκροί από το δολοφονικό χέρι Τουρκολαζών πειρατών στη Μαύρη Θάλασσα
27 Οκτώβρη 1962. Ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν έφτασε τόσο κοντά στο πυρηνικό ολοκαύτωμα. Αφορμή στάθηκε η «κρίση των πυραύλων» στην Κούβα
Σήμερα, όταν σκεφτόμαστε το φασισμό και το ναζισμό, συνειρμικά, και όχι αδικαιολόγητα, μας έρχονται στο νου εικόνες από σειρές με πειθαρχημένους άριους να παρελαύνουν με δάδες και σκεφτόμαστε τον ρατσισμό, τον σοβινισμό, τον πόλεμο, την καταστροφή. Εύκολες πλάνες…
Στους διαδρόμους του υπουργείου Άμυνας υπάρχει σε προθήκη το πρώτο τηλεγράφημα – η πρώτη διαταγή λίγα λεπτά μετά την κήρυξη του πολέμου από την Ιταλία. Είναι από τον υποστράτηγο Χ. Κατσιμήτρο. Οι Ιταλοί μόλις έχουν εισβάλει
Ένα από τα πρώτα φριχτά μεγάλα ομαδικά εγκλήματα των χιτλερικών κατακτητών στη χώρα μας, ήταν, το φθινόπωρο του 1941, το ολοκαύτωμα των χωριών του νομού Κιλκίς, Αμπελόφυτο (Μουρσαλή), Κυδωνιά (Κοτσαλάρ) και Κλειστό (Μουσγαλή), που βρίσκονταν στην ανατολική πλευρά της οροσειράς των Κρουσίων, μεταξύ των χωριών Ποντοκερασιάς και Ελληνικού.