«Εδώ νομίζω το ζήτημα έχει να κάνει σε σχέση με το περιβάλλον που παρουσιάστηκε το έκθεμα. Θα δεχόμουν να έχω το συγκεκριμένα έργο σε ένα μουσείο ή σε γκαλερί ή στο σπίτι. Εδώ όμως μιλάμε για μια ανάρτηση έργου στο ελληνικό προξενείο της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για τον σκληρό πυρήνα του κράτους και την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό».

Και συνέχισε: «Το προξενείο οφείλει να φέρει ακέραια τα εμβλήματα και τα σύμβολα της χώρας και να εξυπηρετεί του ομογενείς και να έχει χαρακτήρα ουδέτερο. Δεν είναι γκαλερί και χώρος για έκθεση».

Εμβλήματα και σύμβολα της χώρας εντός της λειτουργίας του σκληρού πυρήνα του κράτους οφείλουν να φαίνονται ακέραια, όπως είπε.

Όπως είπε, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορεί να το δεχτούν αυτό. Αυτό είναι σημαντικό για την ουδετερότητα του κράτους σε ό,τι αφορά τα σύμβολα του κράτους. «Η λογική είναι ότι η ελευθερία της τέχνης είναι αδιαπραγμάτευτη. Όμως όταν μιλάμε για υπηρεσίες τους σκληρού πυρήνα του κράτους πρέπει να έχει ουδετερότητα όσον αφορά τα σύμβολα και τα εμβλήματα του κράτους».

Τέλος είπε ότι «το μήνυμα για την έμφυλη βία οφείλει να περνάει, όμως εδώ έχουμε εμβλήματα του κράτους σε υπηρεσία του σκληρού πυρήνα του κράτους. Οφείλαμε να έχουμε αυτή τη στάση».