Θλίψη και οργή προκαλούν τα όσα συνέβησαν στη Νέα Σμύρνη σημειώνει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων» και σημειώνει ότι θα συμμετέχει στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 7 μ.μ. στην πλατεία της Νέας Σμύρνης.
Σε ανακοίνωσή της σημειώνει:
Η πρόσφατη τραγωδία στη Νέα Σμύρνη, με τη δολοφονία ενός άνδρα με φερόμενη δράστρια την αδελφή του, με βαριά νοητική υστέρηση και οι δύο, προκαλεί μεγάλη θλίψη και οργή. Δε μπορεί και δεν πρέπει να μείνει στα όρια του “αστυνομικού ρεπορτάζ”.
Άλλωστε, ως προς την κοπέλα, που φέρεται να ομολόγησε την πράξη της, αν και είναι αμφίβολο πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι μια ομολογία στην κατάσταση που βρίσκεται, η βαριά νοητική υστέρησή της δεν της επιτρέπει να αντιληφθεί το άδικο της πράξης της. Επομένως, ακόμη κι αν διέπραξε την ανθρωποκτονία, με βάση το άρθρο 34 του Ποινικού Κώδικα, “η πράξη δεν καταλογίζεται στον δράστη αν λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής ή διατάραξης της συνείδησης κατά τον χρόνο τέλεσής της, δεν είχε την ικανότητα να αντιληφθεί το άδικο της πράξης του ή να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψή του για το άδικο αυτό”.
Ωστόσο, το συγκεκριμένο έγκλημα δεν μπορεί να μείνει χωρίς καταλογισμό! Γιατί υπάρχει ο πραγματικός ένοχος.
Τα δύο αδέλφια, που είχαν χάσει τους γονείς τους πριν λίγα χρόνια, συγκατοικούσαν στο ίδιο σπίτι, εγκαταλειμμένα στο έλεος της τύχης τους από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Η συνειδητή ανυπαρξία των αναγκαίων υπηρεσιών και δομών για τη φροντίδα και προστασία τέτοιων ευάλωτων ανθρώπων, με την επίκληση της “αποϊδρυματοποίησης”, που πίσω της κρύβεται στην πραγματικότητα η λογική του “κόστους – οφέλους”, είναι βέβαιο ότι εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους ακόμη και για την ίδια τη ζωή, τη δική τους και των συνανθρώπων τους. Γι’ αυτό είναι δεδομένη η εγκληματική ευθύνη του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του, η οποία πρέπει να τους καταλογιστεί ακέραιη και στη συγκεκριμένη περίπτωση!
Προκύπτει όμως ζήτημα για την ποινική και κοινωνική μεταχείριση της κοπέλας, είτε αποδειχθεί ότι διέπραξε την ανθρωποκτονία είτε όχι.
Στην πρώτη περίπτωση, προβλέπεται να διαταχθεί ως ασφαλιστικό μέτρο η φύλαξη της σε ψυχιατρικό κατάστημα, όπως ορίζεται στο άρθρο 69 του ΠΚ. Με ποιους όρους όμως; Στοιβαγμένη σε ένα υποβαθμισμένο ψυχιατρείο, χωρίς επαρκές και εξειδικευμένο προσωπικό, την αναγκαία κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή, μέρος ενός διαλυμένου από την κυβέρνηση συστήματος δημόσιας υγείας και ειδικότερα της ψυχικής!
Στη δεύτερη περίπτωση, τι θα συμβεί; Θα συνεχίσει να μένει μόνη στο σπίτι της, εντελώς απροστάτευτη και αβοήθητη από το κράτος και την κυβέρνηση, όπως μέχρι σήμερα!
Καμία από τις δυο “λύσεις” δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή! Χρειάζεται τώρα να μετατρέψουμε την οργή μας σε οργανωμένη διεκδίκηση για δημόσιες δομές φροντίδας, στήριξης, φιλοξενίας των βαριά αναπήρων. Δημόσιες στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης, ξενώνες, οικοτροφεία, πλήρως στελεχωμένα, με υψηλής ποιότητας και δωρεάν υπηρεσίες».
