Η πρόταση δυσπιστίας αποτελεί την πιο ισχυρή κοινοβουλευτική δυνατότητα της εκάστοτε αντιπολίτευσης. Έτσι – αντικειμενικά – η συζήτηση που προκλήθηκε χθες από το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ τη «Νέα Αριστερά» και την «Πλεύση Ελευθερίας» και ολοκληρώνεται αύριο το βράδυ με ονομαστική ψηφοφορία, θα αναδείξει και τα …όρια του κοινοβουλευτισμού.
Θα πιστοποίησει πως οι κοινοβουλευτικές κινήσεις -όσο έντονες και αν είναι- δεν παράγουν κάποιο ουσιώδες πολιτικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, η όποια αξία μπορούν να έχουν εξαρτάται από τον βαθμό που εκφράζουν μαζικούς κοινωνικούς αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, σε μία συγκυρία, μάλιστα, που αυτή είχε ως αποτέλεσμα το έγκλημα στα Τέμπη. Ένα στοιχείο που προφανώς δεν χαρακτηρίζει τις πολιτικές δυνάμεις που εκκίνησα την συγκεκριμένη διαδικασία.
Παρ’ όλα αυτά παρουσιάζει ενδιαφέρον να «δει» κανείς τις επιμέρους τακτικές των κομμάτων όπως εκφράζονται μέχρι στιγμής.
Οι γαλάζιοι «βουλευτοβοσκοί»
Δεν τίθεται θέμα κοινοβουλευτικών απωλειών για την κυβέρνηση. Η Νέα Δημοκρατία θα ολοκληρώσει την τριήμερη δοκιμασία διατηρώντας τους 158 βουλευτές που της έδωσαν οι εκλογές του Ιουνίου. Όμως στο επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου φαίνεται πως ανησυχούν ιδιαίτερα για την εικόνα που θα παρουσιάσει η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνηση. Κάτι που δεν εξαρτάται μόνον από την αυριανή, καταληκτική, ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το βασικό της πρόβλημα φαίνεται να εστιάζεται στην απροθυμία των βουλευτών της και ορισμένων κορυφαίων υπουργών να «μπουν στο κάδρο» των χειρισμών που έγιναν, προκειμένου η κυβέρνηση να διαχειριστεί το έγκλημα των Τεμπών. Είναι χαρακτηριστικό πως μέχρι σήμερα το μεσημέρι στον κατάλογο των ομιλητών είχαν εγγραφεί 179 βουλευτές εκ των οποίων οι μισοί προέρχονταν από την αντιπολίτευση. Πράγμα που σημαίνει πως σχεδόν η μισή κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας δεν εκδήλωσε πρόθεση να παρέμβει στη Βουλή και να στηρίξει την κυβέρνηση. Για τον λόγο αυτό φαίνεται πως ανέλαβαν… οι «βουλευτοβοσκοί» του Μεγάρου Μαξίμου, προκειμένου να βρεθούν πολύ περισσότεροι «εθελοντές» και να μιλήσουν στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας. Έτσι ώστε η εικόνα αυτή να ανατραπεί.
Αυτά ενώ στη Νέα Δημοκρατία βλέπουν την πτωτική πορεία της κυβέρνησης, η οποία το τελευταίο διάστημα καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, κι όπως όλα δείχνουν θα εκφραστεί και στην κάλπη των ευρωεκλογών. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος δεν θα αποφύγουν την καταγραφή τους. Η ονομαστική ψηφοφορία θα εξαναγκάσει και τους 158 να καταψηφίσουν την πρόταση δυσπιστίας μετά από μια κοινοβουλευτική συζήτηση που εστιάζεται στο έγκλημα των Τεμπών και αυτόματα να συνταχθούν με κυβερνητική θεωρία του «ανθρώπινου λάθους». Κάτι που είχαν αποφύγει στην πρόσφατη κοινοβουλευτική συζήτηση για το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής, για το οποίο δεν έγινε ψηφοφορία μια και η επιτροπή δεν κατέληξε σε παραπομπή σε προανακριτική διαδικασία κάποιου υπουργού.
Το «δώρο» του Κασσελάκη στην ΝΔ
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη δύσκολη θέση να διαχειριστεί την … «πάσα σε κενό τέρμα» που έδωσε στην κυβέρνηση ο Στέφανος Κασσελάκης. Ο πρόεδρος του κόμματος – ως γνωστόν- στην προσπάθεια του να υπερθεματίσει απέναντι στην πρωτοβουλία του Νίκου Ανδρουλάκη για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας, αντιπρότεινε την διενέργεια εκλογών υπό την εποπτεία «διεθνών παρατηρητών».
Μετατόπισε μέσω του – επιεικώς «εκτός τόπου και χρόνου»- αιτήματός του τη συζήτηση, από τις κυβερνητικές ευθύνες σχετικά με τα Τέμπη, στο αν αμφισβητούνται η όχι τα εκλογικά αποτελέσματα. Τη θέση αυτή προσπάθησε να «ανασκευάσει» η να «ανανοηματοδοτήσει» χθες με την παρέμβασή του ο Νίκος Παππάς, δηλώνοντας ότι η ύπαρξη παρατηρητών στις εκλογές είναι μια συνήθης διαδικασία στις χώρες – μέλη του ΟΟΣΑ. Πλην όμως ουσιαστικά λειτούργησε αντιφατικά σε σχέση με την πρόταση Κασσελάκη η οποία προβλήθηκε ως η …φαεινή ιδέα και η συγκλονιστική σύλληψη που αλλάζει τα δεδομένα.
Όπως ήταν αναμενόμενο η Νέα Δημοκρατία αξιοποίησε πλήρως το «δώρο» του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με τους βουλευτές της να έχουν ως μόνιμη επωδό στις παρεμβάσεις τους την κριτική έναντι του ΣΥΡΙΖΑ για «υπονόμευση της δημοκρατίας» και της «συκοφάντησης της χώρας».
Η «εναλλακτική»» του Ανδρουλάκη
Η απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης είναι προφανές πως δεν υπαγορεύθηκε, κατά κύριο λόγο, από την αφορμή του έδωσε το δημοσίευμα του «Βήματος» για το μοντάρισμα των ηχητικών από την νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου.
Προέκυψε από την ανάγκη του ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη στον χώρο της κεντροαριστεράς. Όπως και για να «ρεφάρει» τις απώλειες που κατέγραψε σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις έναντι του ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο «μοιράζονται» τη δεύτερη θέση. Άλλωστε το ίδιο κόμμα είχε πολύ πρόσφατα απορρίψει ανάλογη πρόταση της «Νέας Αριστεράς» που κατατέθηκε μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής.
Το ΠΑΣΟΚ με την κίνηση αυτή θέλει να ενισχύσει το αφήγημά ότι αποτελεί την «εναλλακτική» της Νέας Δημοκρατίας για τη διακυβέρνηση της χώρα, εκτιμώντας ότι το πεδίο του «κράτους δικαίου», που επιχειρεί να αναδείξει κατά την διάρκεια της συζήτησης, είναι προνομιακό πεδίο διαφοροποίησης. Σε αντίθεση με τα ζητήματα της οικονομίας ή της εξωτερικής πολιτικής, όπου η κοινή πεποίθηση του με τη Νέα Δημοκρατία για την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας» δεν αφήνουν περιθώρια διατύπωσης ιδιαιτέρως διαφορετικών θέσεων.
Επίσης με την κίνησή του το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να ενισχύει τη σχέση τη με την «Νέα Αριστερά» η οποία άμεσα έδωσε την στήριξή της, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στη λογική της δημιουργίας ενός «προοδευτικού μετώπου» που αποτελεί την πολιτική της πρόταση.
