Πληθωρισμός είναι η συνεχής αύξηση του γενικού επιπέδου τιμών μιας οικονομίας σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, που προκαλεί πτώση στην αγοραστική δύναμη, καθώς κάθε μονάδα χρήματος (π.χ. €) αγοράζει λιγότερα αγαθά και υπηρεσίες.
Είναι η ποσοστιαία μεταβολή του γενικού επιπέδου των τιμών των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Οι ενδεχόμενες συνέπειες του αυξημένου πληθωρισμού είναι ενδεικτικά οι ακόλουθες:
- μείωση των διαθέσιμων εισοδημάτων και ανακατανομή τους σε βάρος των φτωχότερων,
- μείωση της κατανάλωσης, της παραγωγής
- αύξηση της ανεργίας, αύξηση των επιτοκίων
Στρατηγική της ΕΕ 2020 – 2027 για τα άτομα με αναπηρία.
Κόφτες για οποιαδήποτε προνοιακή παροχή, διατήρηση των επιδομάτων και συντάξεων κάτω από τα όρια της φτώχειας, αποποίηση κάθε κρατικής ευθύνης για την εκπαίδευση και την αποκατάσταση κι ευχολόγια χωρίς αντίκρισμα συνθέτουν την εξειδίκευση της έχοντας γνώμονα «την αποτύπωση του οφέλους και του μεγέθους του κόστους από την επέκταση της εφαρμογής της ίσης μεταχείρισης»
Για το 2022 τα έσοδα του ΟΠΕΚΑ (Οργανισμου Προνοιακών Επιδοματων και Κοινωνικης Αλληλεγγύης) μειώνονται κατά 45 εκ. μαζί με μείωση της κρατικής χρηματοδότησης κατά 85 εκ.
Χιλιάδες ανάπηροι μαζί με τις οικογένειές τους μεταφράζονται σε μια τραγωδία δίχως τέλος,
- Σε θεραπείες που δεν γίνονται,
- Πάνω από 200.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες που πετιούνται έξω από οποιαδήποτε εκπαιδευτική διαδικασία,
- Πάνω από 95% ανεργία στους ικανούς προς εργασία ανάπηρους,
- Υπολειτουργία ειδικών σχολείων και δομές που κλείνουν.
- Σε κίνδυνο η ζωή των χρονίων πασχόντων λόγω χρόνιας υποθεραπείας (υπομετάγγιση των παιδιών με μεσογειακή αναιμία) σαν αποτέλεσμα του σμπαραλιάσματος και της ιδιωτικοποίησης του συστήματος υγείας σύμφωνα με τις αρχές της Ευρωπαικής Ενωσης και των συνειδητών επιλογών της τωρινής κυβέρνησης της ΝΔ .
Η πλειοψηφία των βαριά κινητικών αναπήρων,τετραπληγικών, παραπληγικών, από τα λαϊκά στρώματα βιώνουν δραματικά την απουσία της πλήρους, δημόσιας και δωρεάν Πρόνοιας, την ώρα που ο κρατικός μηχανισμός αποστασιοποιείται από την κάλυψη ακόμη και των βασικών αναγκών που απορρέουν-πηγάζουν από την αναπηρία.
Εγκληματικό!
Ο βαριά κινητικά ανάπηρος ζει μόνος, που σημαίνει ότι εκτός των καθημερινών προσωπικών αναγκών που επιβάλλεται να κάνει (κινησιοθεραπεία, προσωπική υγιεινή, διατροφή) έχει και τη συντήρηση του σπιτιού.
Όλο και περισσότερο επιβεβαιώνεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που χάνουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες και τα funds είναι οι χρόνιοι πάσχοντες, οι ανάπηροι, και οι οικογένειές τους.
Να πάνε επιτέλους σχολείο τα περισσότερα από 500 παιδιά με αναπηρία στην Αττική και 1.000 σε όλη την Ελλάδα, καθώς δεν έχει λυθεί το θέμα της μεταφοράς με ευθύνη των Περιφερειών τέσσερις μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Για όλα τα παραπάνω έγιναν συναντήσεις της ΣΕΑΑΝ με εκπροσώπους της κυβέρνησης, της Περιφέρειας και εκπροσώπους κομμάτων της Βουλής.
Η πολιτική που διαχρονικά ακολουθήθηκε απ’ όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις και στο χώρο της αναπηρίας, της Ειδικής Αγωγής και των ΑμεΑ ήταν πολιτική υποχρηματοδότησης και μείωσης του «κόστους» για τις ανάγκες των ΑμεΑ.
Δε μπορούν στο όνομα της προστασίας της κερδοφορίας των τραπεζών και των funds άνθρωποι, πολύ περισσότερο ανάπηροι, χρόνιοι πάσχοντες, ηλικιωμένοι, άνεργοι, παιδιά να πετιούνται στο δρόμο, γεγονός που αποτελεί ότι πιο προσβλητικό και επικίνδυνο για την αξιοπρέπειά τους αλλά και την ίδια τους τη ζωή. Τράπεζες και funds έχουν ενισχυθεί επανειλημμένα με την καταλήστευση του ελληνικού λαού με δεκάδες δις με τις συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις στα χρόνια της κρίσης.
Αναπηρία μεταφράζεται ως κέρδος για τους επιχειρηματίες και κόστος για το κράτος. Οι πολιτικές αυτές στον χώρο της αναπηρίας αναδεικνύουν ότι κριτήριο αυτών των επιλογών δεν είναι η συνολική κάλυψη των αναγκών των αναπήρων και των οικογενειών τους, αλλά η διαχείριση του προβλήματος με όσο το δυνατό λιγότερες δαπάνες για το κράτος, με όσο το δυνατό λιγότερη κρατική ευθύνη και κατά συνέπεια η μείωση για το αστικό κράτος του κόστους για την εκπαίδευση, περίθαλψη, αποκατάσταση του ανάπηρου.
Επίσης, κριτήριό τους είναι η ανάδειξη της αναπηρίας σε ευκαιρία για τους επιχειρηματίες του χώρου, και παροχή ενός ελάχιστου πακέτου παροχών για λίγους.
Στηρίζουμε του ριζοσπαστικό αναπηρικό κίνημα και μαζί με τον λαό συνεχίζουμε τον αγώνα για
- Μαζικές προσλήψεις εργαζομένων με μόνιμη και σταθερή εργασιακή σχέση και πλήρη στήριξη σε εξοπλισμό και υπηρεσίες, ώστε τα άτομα με αναπηρία όχι μόνο να αυτοεξυπηρετούνται αλλά να είναι όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμα, οικονομικά και κινητικά.
- Συστήμα Υγείας – Πρόνοιας με πλήρη ανάπτυξη, στελέχωση, εξοπλισμό των δομών αυτών και να παρέχεται δωρεάν σε όλους τους αναπήρους με μοναδικό κριτήριο τις ιδιαίτερες ανάγκες τους, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης, χωρίς ΜΚΟ και ιδιώτες.
- Σε αυτό το πλαίσιο η υπηρεσία του «προσωπικού βοηθού» να συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στις μόνιμες και διαρκείς ανάγκες των αναπήρων και των οικογενειών τους.
- Να σταματήσει αυτό το αίσχος και πιο συγκεκριμένα να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις σε ανάπηρους και χρόνιους πάσχοντες και σε κάθε λαϊκή οικογένεια, να ξαναγυρίσουν στο σπίτι τους οι οικογένειες με τους ανάπηρους στα Άνω Πετράλωνα, στου Ζωγράφου και σε όλες τις άλλες ανάλογες περιπτώσεις (πχ. Χαλκιδική).
- Να ακυρωθεί κάθε πράξη που τους αφαιρεί την ιδιοκτησία. Σε περίπτωση που τα σπίτια έχουν ήδη αγοραστεί με πλειστηριασμό να επιστραφούν τα χρήματα στους αγοραστές από τα funds.
- Να εξασφαλιστεί σε κάθε περίπτωση δωρεάν και ασφαλής κατοικία σε όλες αυτές τις οικογένειες.
- Να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί πρώτης και δεύτερης κατοικίας και οι επαγγελματικοί χώροι των αυτοαπασχολουμένων, ελεύθερων επαγγελματιών και βιοτεχνών.
Νίκος Μπουντούρογλου
Ακτινοθεραπευτής-Ογκολόγος, εκλεγμένο μέλος του ΔΣ Ενιαίου Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Α.Μ.Ε.Α. Αττικής και Νήσων, και του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο «Μεταξά», συνεργάτης του Τμήματος Υγείας του ΚΚΕ
