Την αδικαιολόγητη και αναίσχυντη απαγόρευση κατάθεσης στεφάνων στη μνήμη μαχητών του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ για τη μάχη Μαλτσινώτη (ΠΥΡΚΑΛ) καταγγέλλει το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ Δάφνης – Υμηττού.
Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση – καταγγελία, αναφέρει:
Στις 28-9-2023 το Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ Δάφνης – Υμηττού έστειλε επιστολή στην Διοίκηση της ΕΑΣ Υμηττού ζητώντας να επιτραπεί η είσοδος σε αντιπροσωπεία της για κατάθεση στεφάνου στον χώρο της ΠΥΡΚΑΛ (πρώην εργοστάσιο Μαλτσινιώτη) την Δευτέρα στις 2-10-2023 και ώρα 11 π.μ. για να αποδοθεί φόρος τιμής στη μνήμη των μαχητών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εργατών και κατοίκων που έχασαν την ζωή τους στη μάχη του Μαλτσινιώτη, στις 2-3 Οκτώβρη 1944.
Η απάντηση της Διοίκησης της ΕΑΒ ήταν ΟΧΙ «δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε το αίτημα, σας». Ο λόγος που προφασίστηκαν ήταν πως η εταιρεία γιορτάζει την αντίσταση σε άλλη ημερομηνία και στον χώρο υπάρχουν «αντιπροσωπείες». Το τι είδους «αντιπροσωπείες» υπάρχουν είναι γνωστό καθώς ο χώρος προορίζεται από την κυβέρνηση για «υπουργούπολη» και οι εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ οδηγούνται στο κλείσιμο, όχι γιατί μειώθηκε η σημασία τους, αλλά για να υπηρετήσουν καλύτερα τα μονοπώλια στον χώρο της πολεμικής βιομηχανίας και τους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Η άρνηση της Διοίκησης για κατάθεση στεφάνου στον χώρο που έχει την σφραγίδα των αγώνων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ μας οδηγεί σε αναπόφευκτους συνειρμούς. Ήταν το πρώτο μνημόσυνο των ηρώων του Κάστρου του Υμηττού (Αυγέρη, Κιοκμενίδη, Φωλτόπουλου) τον Απρίλη του 1945 όταν οι χίτες- συνεργάτες των φασιστών Γερμανών, των Άγγλων ιμπεριαλιστών και της ελληνικής αστικής τάξης πέταξαν και κατέστρεψαν τα στεφάνια που είχε φέρει ο λαός.
Είναι φανερό πως και τότε και τώρα επιδιώκουν την φίμωση και τη λήθη των αγώνων κατά του φασισμού, χρησιμοποιώντας κυβερνήσεις, υπουργούς, δημάρχους, οργανισμούς, μεγαλοσυμφέροντα και σήμερα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη του λαού πως ο Μποδοσάκης, οι όμοιοι του και η ελληνική κυβέρνηση με την έναρξη της φασιστικής εισβολής αναχώρησαν για τη Μέση Ανατολή,αφήνοντας το λαό στην τύχη του και την διαχείριση του εργοστασίου στους έμπιστους τους, όπως ο WalterDeter.
Επιδιώκουν τη χαλκίδευση, παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας διαδίδοντας και αναπαράγοντας ανυπόστατα γεγονότα. Σε όλους αυτούς απαντάμε πως ο αγώνας στο εργοστάσιο κατά του κατακτητή, όπως και σε όλη την χώρα, ξεκίνησε στους πρώτους μήνες της εισβολής με τις αποφάσεις του ΚΚΕ. Απαντάμε με τα δημοσιεύματα του παράνομου αντιστασιακού τύπου της εποχής σχετικά με τα σαμποτάζ στο Μαλτσινιώτη «Νομίζουμε πως είναι πατριωτικό μας χρέος να ξεσκεπάσουμε μια πτυχή της δράσης των Ελλήνων σαμποτέρ, που αψηφώντας αφάνταστους κινδύνους, και ξεπερνώντας ανυπέρβλητα εμπόδια, προξενούσαν αληθινές συμφορές στον καταχτητή. Αυτοί δεν ήταν «μυστηριώδεις» και λιροδίαιτοι κύριοι «Αράχνη», «Μίδας 614»» και άλλα κουραφέξαλα. Αυτοί ήταν Ελληνόπουλα, παιδιά της εργατικής τάξης, με λιγοστά γράμματα, αλλά με απέραντη τόλμη, ενθουσιασμό και πίστη στην υπόθεση του Λαού».
Αυτή τη μνήμη θέλουν να σβήσουν. Δεν θα το επιτρέψουμε. Θα τιμούμε τους ήρωες, τις πράξεις τους, τις μάχες όπως τους αξίζει. Ταυτόχρονα δηλώνουμε πως τα μέλη της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Δάφνης και του Υμηττού θα είμαστε αντάξιοι απόγονοι και συνεχιστές των αγώνων των γονιών μας, των παππούδων και γιαγιάδων μας, των αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, των αγώνων του λαού μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την φασιστική του έκφραση.
Ζήτω ο ηρωικός αγώνας του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Ζήτω ο 2ος Λόχος του ΕΛΑΣ Υμηττού. Ζήτω οι ηρωικοί νεκροί του αντιφασιστικού αγώνα!
Η κατάθεση στεφάνου έγινε τελικά στο μνημείο που υπάρχει στο Εικονοστάσι του Υμηττού όπου εκτελέστηκαν σε αντίποινα κάτοικοι της περιοχής.
Σύντομη ιστορική αναδρομή της μάχης του Μαλτσινιώτη στις 2-3 Οκτώβρη 1944
Στα τέλη του Ιουλίου 1944 ο Κόκκινος Σοβιετικός Στρατός πέρναγε νικηφόρα στα Βαλκάνια. Η φασιστική Γερμανία κάτω από τον φόβο του εγκλωβισμού της στην Ελλάδα αναγκάστηκε σε αποχώρηση από την Ελλάδα για να ενισχύσει τις δυνάμεις της στην Ουγγαρία και την Γιουγκοσλαβία.
Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ με το σύνθημα της ΚΕ του ΚΚΕ «Όλοι επί ποδός πολέμου» κατάφεραν αποφασιστικά χτυπήματα ενάντια στα γερμανοφασιστικά στρατεύματα που αποχωρούσαν. Στα μέσα Αυγούστου 1944 η Καισαριανή, ο Υμηττός, οι Ανατολικές συνοικίες ήταν ελεύθερες και ο ΕΛΑΣ της Αθήνας ήλεγχε όλες τις συνοικίες του λεκανοπέδιου της Αττικής.
Οι μαχητές του 2ου Λόχου του ΕΛΑΣ Υμηττού (I Τάγματος II συντάγματος της I Ταξιαρχίας του Α’ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ Αθήνας) και οι οργανώσεις του ΕΑΜ της περιοχής είχαν λάβει διαταγή να παρακολουθούν στενά τις γερμανικές μονάδες στο εργοστάσιο Μαλτσινιώτη και τις εγκαταστάσεις του, καθώς ο πληγωμένος κατακτητής πριν την εγκατάλειψη της χώρας εφάρμοζε τη στρατηγική της καμένης γης εντείνοντας την τρομοκρατία.
Οι σφοδρότατες μάχες μεταξύ του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και των φασιστών ξέσπασαν στις 2-3 Οκτώβρη 1944. Όπως αναφέρει ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ της Αθήνας (Σπύρος Κωτσάκης) το εργοστάσιο του Μαλτσινιώτη το κατέκτησαν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ δύο φορές.
Οι μάχες επεκτάθηκαν σε όλους τους δρόμους γύρω από το εργοστάσιο έως την πλατεία Υμηττού από τη μία πλευρά και από την άλλη έως την λεωφόρο Βουλιαγμένης, Αι- Γιάννη και οδό Αναπαύσεως. Οι δυνάμεις των κατακτητών χρησιμοποιούσαν τεθωρακισμένα, όλμους, πυροβόλα και τανκς βάζοντας κατά του πληθυσμού τραυματίζοντας και σκοτώνοντας ΕΛΑΣίτες και πολλούς κατοίκους.
Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ του Υμηττού και των άλλων περιοχών με επικεφαλής τον ηρωικό Ταγματάρχη του ΕΛΑΣ Γεώργιο Κολλημένο ήταν με ελαφριά όπλα. Στις 3 Οκτώβρη 1944 ο 2ος Λόχος του ΕΛΑΣ Υμηττού χτύπησε την γερμανική φρουρά και τους προξένησε απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες. Σε αντίποινα οι Γερμανοί προχώρησαν σε σύλληψη κατοίκων και εργατών, τους βασάνισαν φριχτά και επτά απ’ αυτούς τους εκτέλεσαν στην τοποθεσία Εικονοστάσι Υμηττού όπου σήμερα υπάρχει μνημείο.
Μεγάλη συμπλοκή με πολλά θύματα από τον πληθυσμό υπήρξε στην Χαραυγή Υμηττού. Οι εφημερίδες των ημερών εκείνων ανέφεραν πως οι κάτοικοι ολόκληρης της περιοχής έζησαν «φρικαλέες ώρες κινδύνου, αγωνίας και τρόμου». Στις 11 Οκτωβρίου 1944 ο Ριζοσπάστης ανέφερε πως οι Γερμανοί ζουν υπό το κράτος του τρόμου και προβαίνουν σε πράξεις άγριας βίας όπως στο Πυριτιδοποιείο.
Στις 12 Οκτώβρη 1944 η Αθήνα ελευθερώθηκε. Στις 10 το πρωί η φασιστική σβάστικα κατέβηκε από την Ακρόπολη. Η απελευθέρωση χάρισε μόνο προσωρινή ελπίδα στους κατοίκους.
Ακολούθησαν οι σφοδρότατες μάχες του Δεκέμβρη, λευκή τρομοκρατία, εμφύλιος.
