Σε ένα από τα πλέον γνωστά παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ο βασιλιάς της χώρας ζητάει συνεχώς από τους ράφτες του να του φτιάχνουν καινούργια ρούχα διότι πιστεύει ότι έτσι, μαζί με τον θαυμασμό, θα κερδίσει και την υποταγή των υπηκόων του.
Οι ραφτάδες όμως δεν προλαβαίνουν και έτσι κάθε τόσο, προσλαμβάνονται καινούργιοι. Ανάμεσά τους και δύο-τρεις απατεώνες που τον πείθουν ότι θα του ράψουν ρούχα από ένα μαγικό ύφασμα το οποίο θα μπορούν να δουν μόνο οι έξυπνοι.
Προσποιούνται ότι κόβουν, ράβουν και κεντάνε αόρατες φορεσιές. Κανείς δεν τις βλέπει –του βασιλιά συμπεριλαμβανομένου –αλλά κανείς δεν το ομολογεί για να μη θεωρηθεί βλάκας.
Ολοι προσποιούνται ότι θαυμάζουν τις υπέροχες ενδυμασίες και σιγά – σιγά μάλιστα αυθυποβάλλονται ότι όντως υπάρχουν.
Την ημέρα που γίνεται η μεγάλη παρέλαση για να θαυμάσουν οι υπήκοοι την καινούργια γκαρνταρόμπα του αυτοκράτορα –που εννοείται ότι παρελαύνει ολόγυμνος –ένα παιδί, μακριά ακόμη από τέτοιου είδους συμβάσεις, αποκαθιστά την αλήθεια φωνάζοντας «Ο βασιλιάς είναι γυμνός».
Και όλοι τότε, ακόμη και ο ίδιος, συνειδητοποιούν τη βασιλική «γύμνια», που κουκούλωνε την απατηλή λάμψη της βασιλικής εξουσίας.
Και τώρα επιστρέφουμε στον πραγματικό κόσμο για να δούμε πως συνδέεται με τον κόσμο των παραμυθιών.
Ας πάρουμε τα πράγμα από την αρχή.
Στις 25 Ιουνίου έγιναν οι εκλογές του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Οι ηθοποιοί εξέλεξαν το Διοικητικό Συμβούλιο το οποίο θα εκπροσωπήσει αυτόν τον βαριά πληττόμενο κλάδο στις δύσκολες μέρες που μέλλονται να’ ρθουν.
Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής: Η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών» (ΠΑΜΕ και συνεργαζόμενοι) αναδεικνύεται πρώτη δύναμη λαμβάνοντας 493 ψήφους με 6 έδρες. Η παράταξη «Αγωνιστική Ενότητα Ανεξάρτητων Ηθοποιών» (δυνάμεις που πρόσκεινται σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΕ) έλαβε 435 ψήφους και 5 έδρες. Η παράταξη «Από Κοινού» (support art workers) 393 ψήφους και 5 έδρες. Η παράταξη «Συνέλευση Αγωνιζομένων Ηθοποιών» (ΝΑΡ – ΕΕΚ) έλαβε 79 ψήφους και 1 έδρα. Η «Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών» (ΣΕΚ) 70 ψήφους.
Όταν, λοιπόν, ήρθε η στιγμή το νέο ΔΣ να συγκροτηθεί σε σώμα και να εκλέξει Προεδρείο, τότε άρχισαν τα παράξενα μαθηματικά. Αν και η Δημοκρατική Ενότητα έλαβε τη σχετική πλειοψηφία και 6 έδρες – τί να κάνουμε, στις εκλογές μετριώνται οι σχετικές πλειοψηφίες και στις δημοκρατικές διαδικασίες αναλογικά εκπροσωπούνται όλοι – οι παρατάξεις «Αγωνιστική Ενότητα Ανεξάρτητων Ηθοποιών» και «Από Κοινού» αθροίστηκαν, είπαν πέντε συν πέντε ίσον δέκα (σαΐνια στα μαθηματικά) και έβγαλαν το πόρισμα: δεν είναι η Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών η πρώτη δύναμη. Εμείς είμαστε, που βέβαια προηγουμένως δεν είχαμε αθροιστεί, αλλά τώρα, εν όψει του κοινού εχθρού, αθροιζόμαστε και βγαίνουμε πρώτοι… Εύγε!! Εξαιρετικό μαγείρεμα.
Αλλά έχει και συνέχεια… Αφού, λοιπόν, είναι πρώτοι και όχι δεύτεροι και τρίτοι, τους αξίζει να πάρουν και ολόκληρο το Προεδρείο του Διοικητικού Συμβουλίου. Και το πήραν. Είναι σαν να λέμε, ότι αν αθροιστούν, κατόπιν εκλογών, 2 κοινοβουλευτικά κόμματα και μετρήσουν 51% τότε μπορούν να πάρουν το 100% των θέσεων του Προεδρείου της Βουλής. Περί αυτού πρόκειται!
Κατά κανόνα, στα σωματεία, είτε ως εθιμικός κανόνας, αλλά στα περισσότερα ως διαδικασία που περιγράφεται στο Καταστατικό τους, ο υποψήφιος που έλαβε τις περισσότερες ψήφους από την παράταξη που αναδείχθηκε πρώτη καταλαμβάνει τη θέση του Προέδρου. Αναλογικά και αντιπροσωπευτικά η δεύτερη παράταξη καταλαμβάνει τη θέση του Αντιπροέδρου και η τρίτη του Γενικού Γραμματέα. Με αυτόν τον τρόπο το εκλογικό σώμα αντιπροσωπεύεται πλήρως και η κάθε παράταξη αναλαμβάνει το μέγεθος της ευθύνης που της αναλογεί. Ετσι, συμβαίνει. Αλλά όχι και στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, διότι η δεύτερη και η τρίτη παράταξη – αμφότεροι «ανεξάρτητοι» και «ακομμάτιστοι», στα λόγια, (γιατί μια χαρά κομματικοποιημένοι είναι), αλλά όλοι εναντίον ενός κόμματος και μιας συνδικαλιστικής παράταξης – θεωρούν ότι με αλχημείες μπορούν να αλλοιώσουν το πραγματικό αποτέλεσμα και εν τέλει να αλλοιώσουν τον αγωνιστικό προσανατολισμό του Σωματείου.
Εκαναν, όμως, και κάτι άλλο. Στην πρόταση για αντιπροσωπευτικό – αναλογικό σωματείο που κατατέθηκε από τη Δημοκρατική Ενότητα, προτάθηκε για Πρόεδρος ο Δημήτρης Καταλειφός, ένας ηθοποιός – σύμβολο της υψηλής θεατρικής τέχνης και αντάξιος των εμβληματικών ηθοποιών που μέσα στην ιστορία του Σωματείου διατέλεσαν κατά καιρούς πρόεδροί του, δυναμώνοντας με την παρουσία τους την ακτινοβολία του. Καταψηφίστηκε. Και καταψηφίστηκε όχι μόνο για τη θέση του Προέδρου, αλλά και για τη θέση του συμβούλου Ραδιοτηλεόρασης. Διότι, φαίνεται, πως στην προκειμένη περίπτωση καθόλου οι άλλες παρατάξεις δεν ασχολήθηκαν με το ήθος, την ποιότητα, το μέγεθος του ηθοποιού, αλλά αποκλειστικά και μόνο με τη συμπόρευσή του με το ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Ενότητας. Από τη στιγμή, όμως, που απομόνωση της Δημοκρατικής Ενότητας έχει αναχθεί σε αυτοσκοπό, αυτό συμπαρασύρει και τις ακόλουθες έννοιες:
- Τη Δημοκρατία και της δημοκρατικές διαδικασίες. Προφανώς, η δημοκρατίας της αριθμητικής αλχημείας και φαντασίας,, δεν είναι δημοκρατία, αλλά μια χυδαία και επικίνδυνη αντίληψη περί αυτής.
- Την «ανάπτυξη πνεύματος αλληλεγγύης, συνεργασίας, ενότητας και συλλογικότητας των μελών». Αυτή είναι μία από τις φράσεις που αυτούσια ή με παραλλαγές, πάντως με την ίδια κεντρική ιδέα βρίσκουμε περίπου σε όλα τα Καταστατικά. Υποθέτουμε (αν και δεν το έχουμε διαβάσει) και στο Καταστατικό του ΣΕΗ. Αλλά κι αν δεν υπάρχει, το βρίσκουμε στις προγραμματικές διακηρύξεις των παρατάξεων που συνεργάστηκαν για τον αποκλεισμό της Δημοκρατικής Ενότητας. Και μάλιστα σε διακηρυκτικές δηλώσεις που έγιναν αμέσως μετά την γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων. Παραθέτουμε από ανακοίνωση της Αγωνιστικής Ενότητας Ανεξάρτητων Ηθοποιών: «Είναι έκδηλη η επιθυμία όλων μας να βρεθεί ένας κοινός δρόμος με στόχο την επικοινωνία, τη συνεργασία, τη σύμπνοια, την αγωνιστικότητα, γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουμε όλοι μαζί να προχωρήσουμε και να αντιμετωπίσουμε παλεύοντας ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που ζει ο κλάδος μας. Γιατί αυτός είναι ο κοινός μας στόχος». Αλλος ήταν ο κοινός τους στόχος βέβαια.
- Επίσης, το «συντονισμό και την ενιαία ανάπτυξη της δράσης των μελών του Συλλόγου». Μια ακόμα φρασούλα που απαντάει στα Καταστατικά αυτούσια ή με παραλλαγές, που αναπαράγεται τόσο μονότονα και υποκριτικά, που ξέρεις εκ των προτέρων πως όσοι το πολυλένε δεν το πολυεννοούν… Δεν ξέρουμε αν η φρασούλα υπάρχει στο Καταστατικό του ΣΕΗ, υπάρχει όμως ως εξής στην διακήρυξη της παράτασης «Από Κοινού»: «Είναι – νομίζουμε – η καλύτερη στιγμή να συμμετέχουμε εκ νέου όλοι μαζί…». Ε όχι και όλοι μαζί… όλοι μαζί αρκεί στο «μαζί» να μην συμπεριλαμβάνονται οι εκείνοι που συνεργάζονται με το ΠΑΜΕ. Ετσι, λοιπόν, όλοι αντάμα «ακομμάτιστοι» και «ανεξάρτητοι» ζυγιάζουν την ανεξαρτησία τους με το ζύγι του πόσο αντιΠΑΜΕ είναι.
- Και τέλος, το σεβασμό. Το σεβασμό, απέναντι σε έναν ηθοποιό της ποιότητας του Δημήτρη Καταλειφού. Διότι η στάση των δύο παρατάξεων συνιστά, σε τελική ανάλυση, ασεβή στάση σε κάτι περισσότερο από το προφανές. Ασέβεια απέναντι στον ίδιο το κλάδο και την ιστορία του.
Ναι, λοιπόν, ο βασιλιάς ξεγυμνώθηκε…
