Η τελευταία φορά που ο Μοχάμεντ Γιουσάφ μίλησε με τον γιό του, Σαζίντ Γιουσάφ ήταν στις 8 Ιουνίου. Ο Σαζίντ περίμενε με ανυπομονησία στη Λιβύη τους διακινητές να τον ειδοποιήσουν να επιβιβαστεί σε ένα σκάφος που θα τους μετέφερε στην άλλη όχθη της Μεσογείου.
Ύστερα από έξι μέρες το αλιευτικό στο οποίο επιβιβάστηκε ο Σαζίντ βυθίστηκε ανοιχτά της Πύλου. Ο 28χρονος Σαζίντ Γιουσάφ, ιδιοκτήτης ενός μικρού καταστήματος στην πατρίδα του, πατέρας δύο παιδιών, είχε φύγει από την Κουιράτα, στο πακιστανικό Κασμίρ και σήμερα είναι ένας από τους εκατοντάδες αγνοούμενους του ναυαγίου.
«Δεν ήθελα να φύγει», λέει στον Guardian ο πατέρας του Σαζίντ και ξεσπά σε κλάματα. «Και ο μεγάλος αδελφός του έλεγε να μην κάνει αυτό το ταξίδι. Είναι σαν να περπατάς στη φωτιά και μπορεί να σε περικυκλώσει. Του το είπαμε πολλές φορές – σταμάτα. Κι όταν πήγε στη Λιβύη τον παρακαλούσαμε να γυρίσει».
Στο σαπιοκάραβο που βυθίστηκε ανοιχτά της Πύλου επέβαιναν περίπου 800 πρόσφυγες και μετανάστες, από τους οποίους σώθηκαν 104 και 81 ανασύρθηκαν νεκροί από την θάλασσα.
Ο Σαζίντ Γιουσάφ ήταν ένας από τους 25 νέους από την κωμόπολη Κουιράτα, που είχαν επιβιβαστεί στο σαπιοκάραβο που βυθίστηκε. Μόνο δύο σώθηκαν. Ο Σαζίντ ονειρευόταν να φτάσει στην Ιταλία, όπου ζει ο αδελφός του, που έκανε το ίδιο επικίνδυνο ταξίδι πριν από 12 χρόνια. Φεύγοντας από την Κουιράτα, ο Σαζίντ έγραψε με το κινητό του ένα βιντεο-μήνυμα στην οικογένειά του, δίνοντας στον τετράχρονο γιο του πως όταν γύριζε θα του έφερνε δώρο ένα ποδήλατο.
Ο Guardian ήρθε σε επαφή με πάνω από 12 οικογένειες στην Κουιράτα, όλες είχαν δικούς τους ανθρώπους που ταξίδευαν με το πλοίο που βυθίστηκε. Όλοι λένε ότι οι συγγενείς τους είχαν πληρώσει 2,2 εκατομμύρια πακιστανικές ρουπίες σε κάποιο μεσάζοντα για να φτάσουν στην Ευρώπη. Οι περισσότερες οικογένειες πήραν δάνειο για να πληρώσουν τα χρήματα στον διακινητή. Και οι 25 νέοι από την Κουιράτα ήθελαν να φτάσουν στην Ιταλία, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν εγκατασταθεί περίπου 500 νέοι μετανάστες από την περιοχή αυτή του πακιστανικού Κασμίρ.
Στο πλοίο που βυθίστηκε επέβαινε και ο Τουκίρ Περβέζ, 29 χρόνων, εξάδελφος του Σαζίντ, που είναι επίσης αγνοούμενος. Άφησε πίσω του μια έγκυο γυναίκα. Ο πατέρας του είναι εργάτης σε βιοτεχνία που κατασκευάζει τούβλα. Είχε πάρει δανεικά από περίπου 20 φίλους του για να πληρώσει τον διακινητή για το ταξίδι του Τουκίρ.
Όπως σχεδόν όλοι που έφυγαν από την Κουιράτα, ο Περβέζ έφτασε στη Λιβύη με πτήση από το Πακιστάν. Είχε δουλέψει δύο χρόνια στη Σαουδική Αραβία για να μαζέψει χρήματα για το ταξίδι στην Ευρώπη. Στις 5 τα ξημερώματα της 9ης Ιουνίου έστειλε το τελευταίο μήνυμα στην οικογένειά του, για να τους πει πως επιτέλους είχε επιβιβαστεί στο πλοίο για την Ευρώπη.
«Όταν προσπάθησα να τον πείσω να μην κάνει αυτό το επικίνδυνο ταξίδι, μου είπε ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να έχει μια καλύτερη ζωή στο Πακιστάν. Ήταν αποφασισμένος να αλλάξει την τύχη του. Δεν ξέρω τώρα πώς να παρηγορήσω την έγκυο γυναίκα του, που κλαίει μέρες», λέει ο πατέρας του Μοχάμαντ Περβέζ. Πηγή: topontiki.gr
Ο Αμπντούλ Τζαμπάρ, 39 χρόνων, ήταν αρτοποιός, πατέρας δύο παιδιών. Κι εκείνος ήθελε να πάει στην Ιταλία. Πήρε το αεροπλάνο για το Ντουμπάι στις 5 Ιουνίου, κι από κει άλλη πτήση με προορισμό την Λιβύη. Ο πατέρας του, Μοχάμαντ Ανουάρ, λέει πως ο γιος του είχε τηλεφωνήσει και ακουγόταν ανήσυχος λόγω των συνθηκών κατά την αναμονή στη Λιβύη. Ήταν η τελευταία φορά που επικοινώνησαν με τον Αμπντούλ Τζαμπάρ.
«Είπε στον αδελφό του ότι αν ήξερε την κατάσταση στη Λιβύη δεν θα είχε φύγει από το χωριό του. Τους έδιναν ένα κομμάτι ψωμί για όλο το 24ωρο και έλεγε πως πέθαιναν από την πείνα. Ήθελε να γυρίσει, αλλά δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε γιατί είχε ήδη δώσει τα λεφτά στους διακινητές», λέει ο Μοχάμαντ Ανουάρ.
Η Ρουμπίνα Κουσάρ είναι χήρα και ο 26χρονος γιος της Άχμεντ αποφάσισε να φύγει για την Λιβύη, με σκοπό από κει να περάσει στην Ευρώπη. Έφυγε από την Κουιράτα πριν από έξι μήνες. Οι διακινητές στη Λιβύη του πήραν το διαβατήριο και όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα, τον χτυπούσαν ζητώντας λεφτά και δεν του έδιναν φαγητό. «Τον είχαν βάλει σε ένα σκοτεινό κελί για τέσσερις μέρες για να τον τιμωρήσουν επειδή ήρθε στα χέρια με έναν διακινητή, όταν αρνήθηκε να μπει σε μια μικρή βάρκα, λέγοντας πως είχε πληρώσει για κάνει το ταξίδι με μεγάλο καράβι», λέει η Κουσάρ. Ο Άχμεντ μίλησε με την γυναίκα του πριν επιβιβαστεί στο αλιευτικό και ήταν χαρούμενος γιατί θα ταξίδευε με ένα μεγάλο ψαράδικο. «Ο γιος μου υπέφερε πολύ πριν πεθάνει», λέει η Κουσάρ, «πρώτα στα χέρια των διακινητών και μετά στη θάλασσα. Έφυγε μέσα στον πόνο. Θέλουμε δικαιοσύνη. Γιατί οι ηγέτες μας δεν ξύπνησαν νωρίτερα; Δεν ενδιαφέρονται για τον απλό άνθρωπο;»…
Στην Κουιράτα όλοι λένε πως η φτώχεια δεν αντέχεται και δεν υπάρχουν ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Γι’ αυτό φεύγουν όπου μπορούν, αναζητώντας καλύτερη τύχη. Πολλοί Πακιστανοί έκαναν το ταξίδι προς την Ευρώπη περπατώντας, μέσω Ιράν και Τουρκίας. Αλλά η Τουρκία άλλαξε πολιτική και τώρα πηγαίνουν αεροπορικώς στη Λιβύη.
Οι κάτοικοι της Κουιράτα λένε πως από την περιοχή τους άλλοι 100 νέοι βρίσκονται στη Λιβύη περιμένοντας να επιβιβαστούν σε κάποιο σκάφος με προορισμό την Ευρώπη. Αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους, γιατί οι διακινητές έχουν πάρει τα τηλέφωνά τους.
«Η φτώχεια τους εξωθεί σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι», λέει ο Μοχάμεντ Χανίφ. Ο γαμπρός του, ένας οδηγός φορτηγού με έξι παιδιά είναι μεταξύ των αγνοουμένων στο ναυάγιο της Πύλου. «Αυτή η φτώχεια του πήρε τη ζωή. Η φτώχεια είναι πληγή για όλους στο Πακιστάν. Όμως όσοι πήγαν στην Ιταλία από την περιοχή αυτή, κερδίζουν χρήματα και στέλνουν στους δικούς τους».
Μόνο δύο από την Κουιράτα, ο Χασίμπ και ο Αντνάν Μπασίρ, έχουν διασωθεί από το πλοίο που βυθίστηκε. Ο Αντνάν είχε προσπαθήσει άλλες δύο φορές να φτάσει στην Ευρώπη, μέσω Ιράν και Τουρκίας, αλλά δεν τα κατάφερε. Για να κάνει το τελευταίο ταξίδι πούλησε όλες τις αγελάδες που είχε – τη μόνη περιουσία του και η γυναίκα του πούλησε τα χρυσαφικά της για να πληρώσει τους διακινητές.
Ο πατέρας του, Μπασίρ Αχμέντ, λέει πως μίλησε στον γιο του μέσω ενός δικού του ανθρώπου από τη Βρετανία. Όπως είπε ο Αντνάν, το σκάφος βυθίστηκε όταν το έδεσε με ένα σκοινί η ελληνική ακτοφυλακή- κάτι που διαψεύδουν οι Έλληνες αξιωματούχοι.
«Ο Αντνάν είπε ότι πήδηξε από το πλοίο την τελευταία στιγμή, πριν αναποδογυρίσει και βυθιστεί. Οι γυναίκες και τα παιδιά ήταν στο αμπάρι και δεν μπορούσαν να βγουν», είπε ο Αχμέντ, «είμαι τυχερός που ο γιος μου έζησε»
