Στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Λένιν, η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Χρήστου Ηλ. Κολοβού παρουσίασε τον Οκτώβρη (1967) του Σοστακόβιτς και την Επετειακή Συμφωνία (1927) του Θεμελίδη αποσπώντας το πιο θερμό και ενθουσιώδες χειροκρότημα.
Εξάλλου μαέστρος και μουσικοί δέχτηκαν τις θερμές ευχαριστίες του ΚΚΕ όπως και οι διοικητικοί και τεχνικοί υπάλληλοι των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ για τη συμβολή τους.
Και τα δύο έργα υμνούν τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση.
Ο «Οκτώβρης» είναι το μοναδικό συμφωνικό ποίημα που έγραψε ο Σοστακόβιτς. Στο κεντρικό τμήμα του υπάρχει και η μελωδία από το «Τραγούδι των παρτιζάνων», που είχε γράψει ο Σοστακόβιτς για την ταινία των αδελφών Βασίλιεφ «Οι ημέρες του Βολοτσάγεφ». «Πριν από λίγους μήνες ήμουν στα στούντιο Mosfilm, όπου η παλιά ταινία των αδερφών Βασίλιεφ, για την οποία έγραψα τη μουσική, ετοιμαζόταν για επανέκδοση. Οταν το άκουσα ξανά… “άκουσα” ολόκληρο το μελλοντικό συμφωνικό μου ποίημα και άρχισα να το γράφω…», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο μεγάλος συνθέτης.
Η «Επετειακή Συμφωνία» του Θεμελίδη παρουσιάστηκε σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση και μια από τις ελάχιστες παγκοσμίως. Ο γεννημένος από Ελληνα πατέρα, ποντιακής καταγωγής, και μητέρα Ουκρανή δημιούργησε τη Συμφωνία αυτή προς τιμή των 10 χρόνων της Επανάστασης. Ηταν το πρώτο του έργο, με το οποίο στράφηκε στο θέμα της Επανάστασης.
Στο έργο κυριαρχεί η ενεργή κίνηση. Το θέμα της συμφωνίας αποτελείται από ρωσικά και ουκρανικά θέματα τραγουδιού και χορού και μετρημένους αλλά έντονους τονισμούς από επαναστατικά τραγούδια και εμβατήρια, όπως το «Επέσατε Θύματα», «Γενναίοι Σύντροφοι» κ.ά.
Στο φινάλε της συμφωνίας μπλέκεται το παραδοσιακό ρωσικό τραγούδι «Οι βαρκάρηδες του Βόλγα» μαζί με τη «Διεθνή», φανερώνοντας το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, ένας σαφής υπαινιγμός ότι ο Θεμελίδης αντιλαμβανόταν τον αγώνα του σοβιετικού προλεταριάτου για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού ως ένα μεγάλο διεθνιστικό καθήκον.
Μάλιστα στον Περισσό, η Συμφωνία παρουσιάστηκε ολοκληρωμένη μακριά από τις οποίες προσπάθειες γίνονται να αξιοποιηθεί ο Θεμελίδης και το έργο του, εθνικιστικά από τη σημερινή Ουκρανία, όπου το έργο παίζεται χωρίς το τελευταίο μέρος στο οποίο ακούγεται η Διεθνής. “Σήμερα του δίνουμε ξανά την πραγματική του διάσταση. Αυτή για την οποία γράφτηκε: Την προσπάθεια οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας και του προλεταριακού διεθνισμού”.
Πηγή: 902.gr
