«Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς» λέει ο λαός μας. Ή θα ασχολείσαι με τα εκκλησιαστικά σου καθήκοντα (λειτουργίες, μνημόσυνα, γάμους, κατηχητικά κ.ο.κ) ή θα τρέχεις να κάνεις το θυρωρό (πώς λέμε «περάστε, περάστε σαν στο σπίτι σας»; Έτσι ακριβώς!) στα νατοϊκά στρατεύματα που περνάνε από το λιμάνι-βάση της Αλεξανδρούπολης. Αυτό συμβαίνει και με το μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο που τρέχει πρώτος – πρώτος να υποδεχθεί τους νατοϊκούς που περνάνε μιλιούνια από εκεί.
Από το Μάρτιο του 2021 είχαμε σημειώσει (βλέπε και το σημείωμα του Ημεροδρόμου «Τι γύρευες εσύ σεβασμιώτατε στην απόβαση των Αμερικάνων;», 16/3/2021, εδώ) την παρουσία του μητροπολίτη στην υποδοχή αμερικανικών δυνάμεων που αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Τότε που πήγε και στήθηκε πρώτος – πρώτος και καμαρωτός για να μη χάσει τίποτα ο άμοιρος από τη δόξα της στιγμής που απαθανάτισε σε φωτογραφίες που πόσταρε ο τότε αμερικανός πρεσβευτής ο πολύς Πάιατ, ο οποίος αφού επιθεώρησε τα έργα και τους ανθρώπους έγραψε πανευτυχής στον προσωπικό του λογαριασμό:
«Υπέροχη συνάντηση με την αντιπροσωπεία της Αλεξανδρούπολης σήμερα. Δεσμευόμαστε να οικοδομήσουμε δεσμούς στην πόλη με τις αμερικανικές επενδύσεις στο λιμάνι, σημαντικά περιφερειακά έργα ενέργειας κτλ. Μητροπολίτης Άνθιμος, Δήμαρχος Λαμπάκης, Πρόεδρος Εμπορικού Επιμελητηρίου Χατζημιχαήλ».
Ωστόσο όποια γνώμη κι αν έχουμε εμείς οι καχύποπτοι, πρέπει να το παραδεχτούμε πως οι αμερικάνοι είναι κιμπάρηδες και φροντίζουν όχι μόνο να κρατάνε επαφή με τους φίλους τους, αλλά και να τους βραβεύουν.
«Το θυρεό και τα μάτια σου»
Έτσι έγινε και στις 31 του Γενάρη, που η επιτετραμμένη της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Μαρία Όλσον, συνοδευόμενη από την πρόξενο των ΗΠΑ Σαλίνα Ρίκο επισκέφθηκε το μητροπολίτη στο Επισκοπείο. Η Όλσον, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της μητρόπολης «συνομίλησε για αρκετή ώρα με τον Μητροπολίτη Άνθιμο για θέματα της ευαίσθητης περιοχής της Θράκης και ιδιαιτέρως του Έβρου και της πόλεως, ενώ στο τέλος αντήλλαξαν αναμνηστικά δώρα».
Τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τη φράση «συζήτησαν θέματα της ευαίσθητης περιοχής της Θράκης». Τι να σας πούμε καλοί μας αναγνώστες; Μόνο Θεός τους και ο εξομολόγος του μητροπολίτη μπορεί να ξέρουν. Πάντως ένα είναι το σίγουρο. Δεν κουβαλήθηκε από την Αθήνα κοτζάμ επιτετραμμένη της πρεσβείας των ΗΠΑ για να συζητήσει με τον μητροπολίτη τα προβλήματα των ψαράδων στο Δέλτα του Έβρου, ούτε την πορεία του Εθνικού Αλεξανδρουπόλεως στο πρωτάθλημα βόλεϊ, ούτε βέβαια και πόσους διάκους θα χειροτονήσει ο Άνθιμος…
Κι όμως ύψωσε το ανάστημά του όταν έπρεπε!
Πάντως για να λέμε και του δεσπότη το δίκιο όταν έπρεπε και οι αμερικάνοι ξεπέρασαν τα όρια και το θέμα ήταν σοβαρό, σοβαρότατο που άπτεται της εθνικής μας αξιοπρέπειας ο δεσπότης, ως άλλος Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το ανάστημά του και τους κατακεραύνωσε. Πήγε, που λέτε, στην Αλεξανδρούπολη ο αμερικάνος πρεσβευτής Τζωρτζ Τσούνης, μαζί με τον γνωστό «φιλέλληνα» γερουσιαστή Μενέντες και τον στρατιωτικό ακόλουθο της πρεσβείας (μία είναι η πρεσβεία) για να επιθεωρήσουν το λιμάνι και να δουν αν είναι όλα εντάξει για να φεύγουν τα στρατά και τα όπλα για το σφαγείο της Ουκρανίας. Για να είναι σίγουρος ο Μενέντες πως είμαστε καλά παιδιά, έτσι ώστε να μην πάρουν οι τούρκοι τα αεροσκάφη F-16, αλλά και αν τα πάρουν να πάρουμε κι εμείς τα F-35, για να σκάσουν οι γάλλοι με τα Rafale και να ζήσουμε κι εμείς καλά (μέσα στης φτώχειας τον καιρό) και οι πολεμικές βιομηχανίες των αμερικάνων καλύτερα.
Μόλις, λοιπόν, ο δεσπότης είδε στις φωτογραφίες την αμφίεση του Τσούνη βγήκε από τα ράσα του. Πώς τόλμησε ο εκπρόσωπος μιας μεγάλης δύναμης να εμφανιστεί έτσι στην πόλη που «φιλοξενεί» την πιο σημαντική βάση ανεφοδιασμού για τα στρατά του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία; Τον έπνιξε το δίκηο και το εθνικό φιλότιμο. Πολύ περισσότερο που ο αμερικανός πρεσβευτής είναι «πατριωτάκι» μας και ορθόδοξος το θρήσκευμα (ένας λόγος παραπάνω για να τα πάρει στο κρανίο ο δεσπότης). Άστραψε και βρόντηξε και οργισμένος δήλωσε:
«Ο Αμερικανός Πρέσβης των Η.Π.Α. στην Ελλάδα δεν μπορεί να εμφανίζεται ανεπίσημα και μάλιστα με ανέμελη θερινή ενδυμασία στην Αλεξανδρούπολη».
Βεβαίως από την εποχή του ’50 οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις έχουν εξελιχθεί. Πού είναι εκείνα τα πρώτα χρόνια μετά τον Εμφύλιο; Τότε που πρεσβευτής στην Αθήνα ήταν ο Πιουριφόι (ναι αυτός που απαίτησε την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, υποχρέωσε τον Πλαστήρα να πάει σε εκλογές με ενισχυμένη αναλογική για να τις πάρει ο Παπάγος, κίνημα ΙΔΕΑ του ’51 κ.ο.κ) που δεχόταν βασιλιάδες, στρατάρχες, πρωθυπουργούς, υπουργούς και κάθε λογής παρακεντέδες του αστικού συστήματος φορώντας κοντομάνικο πουκάμισο και τα πόδια πάνω στο τραπέζι( δεν είχανε διαδοθεί ακόμη οι βερμούδες, μόνο τα εγγλεζάκια φόραγαν κοντά παντελονάκια αλλά αυτοί είχαν από πίσω κι ένα σύνταγμα ινδούς για να θυμηθούμε και το τραγούδι από το Δεκέμβρη του ’44).
Και όποιος τόλμαγε να του φέρει αντίρρηση (… λέμε τώρα) τον πλάκωνε και στις σφαλιάρες. Όπως τον Στέφανο Στεφανόπουλο (τον τρίτο πρωθυπουργό της αποστασίας του ’65) που τον χαστούκισε δημόσια. Αυτός λοιπόν μετά την Ελλάδα πήγε στη Γουατεμάλα όπου οργάνωσε το πραξικόπημα για την ανατροπή του προέδρου Άρμπενς. Δεν πρόλαβε να οργανώσει άλλο γιατί σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1955.
Πάντως η περίπτωση του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως δεν είναι και πρωτοφανής Οι χιλιάδες φωτογραφίες μητροπολιτών δίπλα σε αμερικάνους στρατηγούς από τα χρόνια του Εμφυλίου, του μετεμφυλιακού κράτους και της Χούντας είναι αψευδείς μάρτυρες για τον καθεστωτικό ρόλο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Όπου πηγαίνει το γκουβέρνο, πιάνουν στασίδι κι οι ευσεβείς μητροπολιτάδες μας. Απλά πράματα. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι κι όσο για το Θεό τους, ας τον αφήσουμε στην ησυχία του εκεί πάνω…
