Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η πρώτη ελληνική κυβέρνηση που ξεπέρασε τις ένοχες ίσες αποστάσεις, μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ, και προχώρησε σε ένα βήμα που την οδηγεί να βάφει τα χέρια της με το αίμα των Παλαιστινίων.
Συγκεκριμένα, η αναγνώριση του «δικαίωματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» δεν απέχει και πολύ από την αναγνώριση του «δικαιώματος» των ναζί «στην αυτοάμυνα» απέναντι στους αγωνιστές της Αντίστασης. Έφταιγε η δράση των ανταρτών, λένε ακόμα ορισμένοι, για τα «αντίποινα» των ναζί με θηριωδίες.
Γνωρίζουν πολύ καλά στην κυβέρνηση τι γίνεται στην Παλαιστίνη, χρόνια τώρα. Δεν είναι χθεσινοί. Προφανώς, οι συνεκπαιδεύσεις και οι μπίζνες με το Ισραήλ έχουν περάσει σε τέτοιο επίπεδο που καταργήθηκαν ακόμα και τα προσχήματα.
Είναι και αυτός ο ρόλος ο γνωστός: Δίνουν τα διαπιστευτήρια στην «αγία» ΕΕ και τους «συμμάχους» των ΗΠΑ, αποζητώντας ένα «μπράβο» για την άθλια στάση τους απέναντι στον παλαιστινιακό λαό. Θα πήραν αρκετά συγχαρητήρια (ίσως και λίγες μπίζνες ακόμα) μετά την αναγνώριση «του δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα».
Ήδη η Παλαιστίνη θρηνεί πάνω από 100 νεκρούς τις τελευταίες μέρες. Οι Παλαιστίνιοι κλαίνε τους νεκρούς τους και τους θυμούνται, δεν ξεχνούν. Πώς να ξεχάσουν άλλωστε; Οι «στοχευμένες» – υποτίθεται – επιθέσεις του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ στη Χαμάς έχουν, μέχρι τώρα, ως αποτέλεσμα το χαμό 27 παιδιών, σύμφωνα με την τελευταία καταγραφή.
Ο παλαιστινιακός λαός περνά ένα μαρτύριο, ανάμεσα στα πολλά: Στο θρήνο των νεκρών του προστίθενται κι άλλες απώλειες, κι άλλοι νεκροί. Εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους στα προηγούμενα αιματοκυλίσματα από το δολοφονικό κράτους του Ισραήλ.
Διαβάζοντας τα περί «δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» θυμηθήκαμε τη Ραζάν.
Υπενθυμίζουμε την ιστορία της με το εξής ερώτημα:
Ποια «αυτοάμυνα» άσκησε το Ισραήλ στη Ραζάν (και στις πολλές Ραζάν της Παλαιστίνης) που έχουν χάσει τη ζωή τους από ισραηλινά πυρά;
Η Ραζάν Αλ Ναζάρ, κύριοι της ελληνικής κυβερνήσεως, έζησε μόλις 21 χρόνια.
Δολοφονήθηκε τον Ιούνιο του 2018. Έχασε τη ζωή της κατά τη διάρκεια της προσπάθειας της να περιθάλψει έναν διαδηλωτή. Φορούσε τη λευκή στολή των παλαιστινιακών υπηρεσιών πρώτων βοηθειών, όταν οι φονιάδες του ισραηλινού στρατού της τρύπησαν το στήθος με μια σφαίρα, ανατολικά της Χαν Γιουνές, στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.
Ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε, τότε, ότι τα αρχικά ευρήματα από την έρευνα έδειχναν ότι η Ραζάν δεν πυροβολήθηκε σκοπίμως.Είναι το σύνηθες «συμπέρασμα: Καμιά Ραζάν, κανένα παιδί, κανένας άμαχος δεν δολοφονείται σκοπίμως…
Η Ραζάν, πριν της αφαιρέσουν τη ζωή πυροβολόντας, είχε σπάσει τον καρπό της στις 13 Απριλίου 2018, όταν έπεσε γιατί έτρεχε να περιθάλψει έναν ακόμα τραυματισμένο διαδηλωτή και είχε λιποθυμήσει δυο φορές από εισπνοή χημικών.
Η Ραζάν κηδεύτηκε με την παρουσία χιλιάδων Παλαιστινίων και ο πατέρας της κρατούσε τη λευκή στολή της που είχε κηλίδες από αίμα.
Η Ραζάν παραμένει ένα ακόμα πρόσωπο – σύμβολο του παλαιστινιακού λαού στο ατελείωτο σύγχρονο «Άουσβιτς» που έχει στήσει το ισραηλινό κράτος με τους συνενόχους συμμάχους της «πολιτισμένης» «διεθνούς κοινότητας».
Η Ραζάν, με τη ζωή και το θάνατο της, βίωσε τη μαρτυρική και ηρωική ιστορία της Παλαιστίνης, διεκδικώντας – επιτέλους – δικαίωση.
Η Παλαιστίνη στο πρόσωπο σου, Ραζάν.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
*To σκίτσο στην κεντρική φωτογραφία (πάνω δεξιά) είναι του Βραζιλιάνου σκιτσογράφου, Κάρλος Λατούφ, για τη Ραζαν.
