Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Γλυπτά του Παρθενώνα: 40 χρόνια προκαταρκτικά… για να “επανενωθούν” δανεικά!

Η είδηση λέει ότι γίνονται «προκαταρκτικές» συνομιλίες με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Επιτρόπων Διοίκησης του Βρετανικού Μουσείου, σχετικά με τα..

Η είδηση λέει ότι γίνονται «προκαταρκτικές» συνομιλίες με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Επιτρόπων Διοίκησης του Βρετανικού Μουσείου, σχετικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε  ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, μιλώντας στην εφημερίδα Guardian.

«Είναι αλήθεια ότι υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του Βρετανικού Μουσείου. Αυτή τη στιγμή είναι προκαταρκτικές συζητήσεις και ναι, έχω συναντήσει τον πρόεδρο του Βρετανικού Μουσείου Τζορτζ Όσμπορν», υποστήριξε ο κ. Γεραπετρίτης στην ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας στην Αθήνα.

Αλλά είπε και τα εξής: «Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος να διανύσουμε, αλλά θα συνεχίσουμε με τις συνομιλίες μας. Είναι πολύ καλό ότι τώρα προσπαθούμε να θεσπίσουμε μία πολύ ευρύτερη συνεργασία με το Βρετανικό Μουσείου, μια συνεργασία που δεν αφορά μόνο κλασικές αρχαιότητες αλλά και βυζαντινούς θησαυρούς που θα ήμασταν πρόθυμοι να στείλουμε στο Λονδίνο»

Καταρχήν να θυμίσουμε πως όταν οι συνομιλίες για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, οι οποίες διαρκούν 40 χρόνια (!), μετά από 40 χρόνια χαρακτηρίζονται “προκαταρκτικές“… τότε κάτι σάπιο συμβαίνει… 

Και το σάπιο είναι ότι επί 4 δεκαετίες το ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών και την αναγνώρισης της κυριότητας ακροβατούσε ανάμεσα στην πολιτική και τη δικαστική διεκδίκηση με παλινωδίες και ανακολουθίες και επανερχόταν δριμύ λίγο πριν τις εκλογικές αναμετρήσεις. Ας θυμηθούμε τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη ο οποίος το 2003 ζητούσε από τον T. Μπλερ να πει κάτι θετικό για την επιστροφή των Μαρμάρων με το επιχείρημα ότι τούτο «θα είναι χρήσιμο» εν όψει των επερχόμενων εκλογών.

Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι η προεκλογικού χαρακτήρα επαναφορά μίας άθλιας κατά τ’ άλλα πρότασης, δηλαδή της “επανένωσης” των Μαρμάρων με “αντίδωρα”, πρόταση που έχει στηριχθεί από όλο  το συστημικό φάσμα και τις κυβερνήσεις του.

Μάλιστα, ενώ κάποτε χρησιμοποιούσαν το δίπολο “δανεισμός – αντίδωρα” εγείροντας πολλές και δικαιολογημένες αντιδράσεις για το γεγονός ότι “δανεισμός” σημαίνει και αναγνώριση κυριότητας στη Μ. Βρετανία, πλέον επιλέγουν να στρεψοδικούν, να χρησιμοποιούν λεκτικά τεχνάσματα και να προκαλούν σύγχυση για τις πραγματικές τους προθέσεις  λέγοντας “επανένωση” ανεξαρτήτως όλων των υπολοίπων σημείων που αφορούν στη διεκδίκηση… ή όπως ο πρωθυπουργός είπε κάτα την επίσκεψή του στο Λονδίνο την προηγούμενη εβδομάδα:  “συνειδητά μιλώ για επανένωση των Γλυπτών και όχι για επιστροφή”.

Το ίδιο συνειδητά ο Κ. Μητσοτάκης πριν ένα χρόνο δήλωνε στην εφημερίδα TelegraphΕίμαι βέβαιος ότι εάν υπήρχε βούληση εκ μέρος της κυβέρνησης (του Ηνωμένου Βασιλείου) για αλλαγή στάσης θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε μία διευθέτηση με το Βρετανικό Μουσείο για να δανείσουμε στο εξωτερικό πολιτιστικούς θησαυρούς οι οποίοι δεν έχουν βρεθεί ποτέ εκτός Ελλάδας (…) Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες όσον αφορά μία διευθέτηση, διότι αυτές οι συζητήσεις είναι ευαίσθητες, αλλά θέλω να πω ανοιχτά ότι πρόθεσή μου είναι να θέσω το θέμα στον Boris Johnson κι ότι πιστεύω πως η βρετανική κυβέρνηση έχει να παίξει ρόλο”. Αυτά το Νοέμβριου του 2021.

Ενα χρόνο μετά, το έδαφος είναι καλύτερα στρωμένο και προετοιμασμένο…. Υπάρχει πάντα Ν. 4761/2020, που επιτρέπει τον “δανεισμό” αρχαιοτήτων από τα ελληνικά μουσεία για 25 + 25 χρόνια (σύνολο 50!) ως «φωτογραφική ρύθμιση», η οποία ήρθε και “κούμπωσε” στην πρωτοφανή και απαράδεκτη υπόθεση των κυκλαδικών ειδωλίων της αρχαιοκαπηλικής συλλογής Στερν. Τόσο ο εν λόγω νόμος όσο και ο η υπόθεση Στερν ως … “βέλτιστη πρακτική” ( για να μιλήσουμε στην νεοφιλελεύθερη – τεχνοκρατική γλώσσα τους) συνιστούν τη βάση πάνω στη οποία θα στήσουν το εξής σκηνικό:

Μια κατ’ επίφαση “επιστροφή” που θα τη λένε όμως “επανένωση”,  αλλά για επικοινωνιακούς λόγους θα επιμένουν ότι είναι “επιστροφή” (!), πλην όμως με ημερομηνία λήξης και αφού στο μεταξύ θα έχει πακεταριστεί το μισό Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, μπορεί και το Βυζαντινό Μουσείο… για να σταλεί στο Λονδίνο ως αντίδωρο. 

Να θυμίσουμε ότι τον Σεπτέμβριο του 2019 σε άλλη βρετανική εφημερίδα (Οbserver), ο Κ. Μητσοτάκης είχε πει: «Ως μια πρώτη κίνηση, να σταλούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Αθήνα, ως δάνειο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Από την πλευρά μας θα στείλουμε πολύ σημαντικά αντικείμενα, τα οποία δεν έχουν βγει ποτέ από τη χώρα μας, για να εκτεθούν στο Βρετανικό Μουσείο».

Ας επισημάνουμε, όμως, μερικά πράγματα: 

Πρώτον: Είτε το λένε “δανεισμό”, είτε “επανένωση” , πρόκειται για πλήρη εγκατάλειψη της διεκδίκησης της κυριότητας των Γλυπτών ως προϊόντων αρχαιοκαπηλείας. 

Δεύτερον: Από τον Κ. Μητσοτάκη που άλλοτε μιλάει “διευθέτηση” και άλλοτε για “επανένωση” ως το τον Γ. Γεραπετρίτη που θέλει “ευρύτερες συνεργασίες” με το Βρετανικό Μουσείου, οι αρχαιότητες στην προκειμένη περίπτωση εκπίπτουν σε προϊόντα ενεχυροδανειστηρίου και ανταλλάξιμα. 

Ολα αυτά είναι καινούργια; Οχι… είναι παλιά… πολύ παλιά… 

Το 2001, ο τότε υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Σημίτη, Ε. Βενιζέλος, είχε δηλώσει στην «Γκάρντιαν»: «Δεν μας ενδιαφέρει η νομική μορφή της συμφωνίας, το καθεστώς της ιδιοκτησίας δεν είναι σημαντικό για μας και ως θέμα αρχής δεν αποκλείουμε τίποτα από τις συζητήσεις».

Το 2002 η ελληνική κυβέρνηση επανέρχεται …. Ο Ε. Βενιζέλος, μετά τη συνάντησή του με τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου, δήλωσε ότι η πρόταση της Ελλάδας για «μακροχρόνιο δανεισμό» με «ανταλλάγματα» είναι «η ευκαιρία να λειτουργήσει στην Αθήνα ένα είδος παραρτήματος του Βρετανικού Μουσείου σε συνεργασία με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, μας επιτρέπει να ξεπεράσουμε όλα τα ιστορικά και νομικά στερεότυπα και να βρούμε μια δυναμική πολιτιστική λύση στο πρόβλημα της ενοποίησης των γλυπτών του Παρθενώνα»!

Το 2003, ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου στέλνει επιστολή του στους κυριακάτικους «Τάιμς», στην οποία έγραφε, μεταξύ άλλων: «Η ελληνική πλευρά έχει αναγνωρίσει ότι το Βρετανικό Μουσείο έχει νόμιμο τίτλο ιδιοκτησίας για τα γλυπτά και πλέον η ελληνική πλευρά δεν αμφισβητεί την ιδιοκτησία»! Η απάντηση Βενιζέλου ήταν ότι «ουδέποτε δήλωσε ότι αναγνωρίζει τους νόμιμους τίτλους του Βρετανικού Μουσείου επί των Μαρμάρων του Παρθενώνα» και ότι «η ελληνική κυβέρνηση δε θέτει το νομικό ζήτημα της ιδιοκτησίας των Μαρμάρων επειδή θέλει να βρεθεί μια φιλική και συναινετική λύση που θα επιτρέψει την ενιαία έκθεση των Μαρμάρων στο κτίριο του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης και σε άμεση οπτική επαφή με το ίδιο το μνημείο».

Το 2006 (κυβέρνηση ΝΔ) το υπουργείο Πολιτισμού εμμένει στα «αντίδωρα» για την επιστροφή των Γλυπτών. Σε σχετική ερώτηση της αυστριακής τηλεόρασης, ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκης, ανέφερε: «Η αλήθεια είναι ότι έχουν δοκιμαστεί μέχρι σήμερα πολλοί τρόποι – νομικοί, ηθικοί, πολιτικοί – αλλά δυστυχώς χωρίς αποτελέσματα. Είμαι αποφασισμένος να λάβω σοβαρά υπόψη το θέμα της ανταπόδοσης (…)».

Αλλά και το 2010, ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Π. Γερουλάνος, στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, επανέφερε την πρόταση της επιστροφής των Γλυπτών με τη μορφή του «μακροχρόνιου δανεισμού» και με βασικό αντάλλαγμα να σταματήσει η διεκδίκηση της ιδιοκτησίας τους. Ο υπουργός δήλωσε στους «Τάιμς» ότι η Ελλάδα δε θα αξιώνει πλέον την ιδιοκτησία των λεηλατημένων αυτών θησαυρών και ότι θα προσφέρει στο Βρετανικό Μουσείο αρχαία αντικείμενα από ελληνικά μουσεία για περιοδικές εκθέσεις, με αντάλλαγμα την επιστροφή των Γλυπτών με το καθεστώς του «μακροχρόνιου δανεισμού».

Και ο κατήφορος συνεχίζεται…

  

 

 

Σχετικά θέματα

Απόψεις