Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ερντογάν είχε χτες ο Κυρ. Μητσοτάκης με αντικείμενο επισήμως το Παλαιστινιακό, την ώρα που επιταχύνονται διεργασίες στα Ελληνοτουρκικά, δείγμα κι αυτό ότι οι διευθετήσεις που δρομολογούνται αποτελούν μέρος των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή.
Συγκεκριμένα, οι δύο ηγέτες φέρεται να συζήτησαν για τις τελευταίες εξελίξεις στο Παλαιστινιακό και την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας. Ο, δε, πρωθυπουργός υπογράμμισε «την ανάγκη να αποφευχθεί μια ανθρωπιστική κρίση και να μην απειληθεί η περιφερειακή σταθερότητα».
Η σχετική ενημέρωση της τουρκικής προεδρίας αναφέρει ότι «ανταλλάχθηκαν απόψεις για πολλές ανησυχητικές εξελίξεις, ιδιαίτερα τις συγκρούσεις μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή». Ο Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία έχει καταβάλει κάθε προσπάθεια για να τερματίσει αυτήν τη «συγκρουσιακή διαδικασία», τονίζοντας ότι «μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες σε περιφερειακή και παγκόσμια κλίμακα, και θα συνεχίσει να το κάνει». Πρόσθεσε ότι «οι χώρες της περιοχής πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες για να σταματήσουν τις συγκρούσεις και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και να διατηρήσουν την ειρήνη και να δώσουν ένα μήνυμα στον κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση», ενώ τόνισε ότι «θα ήταν σωστό να ληφθούν μέτρα όσο το δυνατόν συντομότερα για τη μείωση των αντιδράσεων και όχι την αύξησή τους».
Ολα αυτά ενώ χτες έγινε στην Αθήνα συνάντηση του υφυπουργού Εξωτερικών, Κ. Φραγκογιάννη, και του υφυπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, πρέσβη Μπουράκ Ακσαπάρ, με αντικείμενο επισήμως τη λεγόμενη θετική ατζέντα συνεργασίας για την ανάπτυξη των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας σε εμπόριο, οικονομία, Ενέργεια, μεταφορές, Υγεία και περιβάλλον. Θυμίζουμε ότι η διαδικασία «τρέχει» από το 2010, σύμφωνα δε με διπλωματικές πηγές, «το κλίμα ήταν καλό και συζητήθηκαν σε εποικοδομητικό κλίμα όλα τα ζητήματα».
Φυσικά, η «πρόοδος» που σημειώνεται σε αυτό το επίπεδο αξιοποιείται ως πρόκριμα για επιτάχυνση του παζαριού σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, με τα ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα να μπαίνουν στον βωμό των «ντιλς» του κεφαλαίου και ευρωατλαντικών σχεδιασμών, κόντρα στη διείσδυση άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Η πρεμούρα τους, εξάλλου, είναι τόση ώστε σήμερα, Τρίτη, στο πλαίσιο του λεγόμενου «πολιτικού διαλόγου» μεταξύ των ΥΠΕΞ των δύο χωρών, θα διεξαχθούν στην Αθήνα συνομιλίες μεταξύ της υφυπουργού Εξωτερικών, πρώην πρέσβειρας στις ΗΠΑ, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, και του Ακσαπάρ, με αντικείμενο τις «διμερείς σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, περιφερειακά και διεθνή ζητήματα», όπως αναφέρεται επισήμως.
Δίνοντας το στίγμα της επιθυμίας της ελληνικής κυβέρνησης η υπόθεση να «τρέξει», ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Μαρινάκης, χτες, ανέφερε: «Εμείς επιδιώκουμε τον διάλογο, πιστεύουμε στον διάλογο, είναι σημαντικό ότι τηρούνται τα χρονοδιαγράμματα μέχρι τώρα. Φαίνεται ότι υπάρχει μία καλή, αμοιβαία τήρηση των βασικών αρχών όπως είχαν τεθεί στην αρχή», παραπέμποντας στον «οδικό χάρτη» που συμφώνησαν στις πρόσφατες συναντήσεις τους Μητσοτάκης – Ερντογάν (τον Ιούλη στο ΝΑΤΟ, τον Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη).
Με βάση αυτόν τον προγραμματισμό, άλλωστε, σχεδιάζουν για τον Νοέμβρη επανεκκίνηση των συζητήσεων για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (για μέτρα στο στρατιωτικό πεδίο), και στις 7/12 συνεδρίαση, υπό την προεδρία των δύο ηγετών, του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας (ΑΣΣ) στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας, καθώς και υπουργών από τα λεγόμενα «οικονομικά» υπουργεία, ώστε να κλείσουν συμφωνίες για παραπέρα επιτάχυνση της «διμερούς οικονομικής συνεργασίας» πάνω και στην «πρόοδο» που θα έχει επιτευχθεί στα παζάρια της «θετικής ατζέντας. Ολα αυτά, ενώ την ίδια περίοδο με «μεσολαβητή» την ελληνική κυβέρνηση αναμένεται να σφραγιστεί και η νέα κατάπτυστη Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για το Προσφυγικό.
Προς Χάγη, με επικίνδυνο «πρότυπο»
Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των διεργασιών που εντατικοποιούνται, είναι η προεργασία για παραπομπή «των ελληνοτουρκικών διαφορών» στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ), θέση που υποστηρίζουν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Ηδη έχει αρχίσει και η «προετοιμασία εδάφους» από αστικά επιτελεία, με τη γνωστή προπαγάνδα περί «διασφάλισης της ειρήνης», για τις δρομολογούμενες διευθετήσεις, με τη σφραγίδα των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πρώτος στόχος, όπως όλα δείχνουν, είναι η υπογραφή του «συνυποσχετικού» που θα βάζει στο χαρτί τι θα διευθετηθεί στο ΔΔΧ, με την τουρκική αστική τάξη να επιμένει για τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, τον εναέριό της χώρο, την αποστρατικοποίηση νησιών του Ανατ. Αιγαίου, το πού ανήκουν νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, το αν έχουν δικαιώματα πέραν των χωρικών τους υδάτων στις θαλάσσιες ζώνες ή απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα (κάτι που δεν αφορά μόνο το Καστελόριζο, αλλά όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου) κ.λπ., με πατήματα στις Συμφωνίες Ελσίνκι και Μαδρίτης.
Η ελληνική κυβέρνηση αντιτείνει ότι συζητά «μόνο» ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ωστόσο ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση μόνο ανησυχία προκαλούν τα όσα λένε παραπέμποντας στο «πρότυπο» των αντίστοιχων συμφωνιών με Ιταλία και Αίγυπτο.
Θυμίζουμε ότι η συμφωνία Ελλάδας – Ιταλίας προβλέπει μειωμένη επήρεια στα Διαπόντια Νησιά (η οποία επιδρά αρνητικά στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία) και στις Στροφάδες (που επιδρά στην οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη).
Στην αντίστοιχη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου, η μερική οριοθέτηση με άξονες τον 26ο και τον 28ο Μεσημβρινό εξαιρεί το Καστελόριζο και τη μισή Ρόδο, δίνοντας αέρα στις τουρκικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Επίσης, η οριοθέτηση δεν καθορίστηκε με βάση τη «μέση γραμμή» αλλά τα όρια μετακινήθηκαν βορειότερα, ικανοποιώντας την απαίτηση της αιγυπτιακής κυβέρνησης και οδηγώντας σε μειωμένη επήρεια ακόμα και του μεγαλύτερου ελληνικού νησιού, της Κρήτης.
Με βάση αυτές τις συμφωνίες και με «πυξίδα» την προσπάθεια της αστικής τάξης να αναβαθμιστεί στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια που επιταχύνονται συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως δείχνουν και οι εξελίξεις στο Παλαιστινιακό, στο Κυπριακό και στη Λιβύη, η κυβέρνηση της ΝΔ σπεύδει στο ιμπεριαλιστικό παζάρι, δρομολογώντας επικίνδυνες εξελίξεις.
Από τον Ριζοσπάστη
