Συγκλονίζουν όλα όσα είπε η μητέρα της 28χρονης Κυριακής που δολοφονήθηκε έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων από τα χέρια του πρώην συντρόφου της.
«Θα το έκανε ούτως ή άλλως», είπε για τη γυναικοκτονία η μητέρα της 28χρονης Κυριακής μιλώντας στο STAR. «Είτε στο σπίτι της είτε στο αστυνομικό τμήμα θα την έβρισκε και θα την σκότωνε. Γι’ αυτό τον άνθρωπο, το κάθαρμα, θέλω να πω ότι δεν είχε το θάρρος ούτε να την αντικρίσει στα μάτια να το κάνει. Πισώπλατα το έκανε. Ύπουλα και πισώπλατα. Δεν είχε το θάρρος. Εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο δυνατές και όχι αυτοί. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μας εκμεταλλεύονται».
Και συνέχισε κλαίγοντας: «Άνδρας δεν είναι αυτός που μαχαιρώνει ένα κορίτσι που ζήτησε βοήθεια. Μίλησε το παιδί μου είπε “χάνομαι, βοήθεια”. Γιατί αυτός μου άδειασε την αγκαλιά μου; Γιατί του είπε όχι και ήθελε να φύγει. Ήταν τόσο όμορφη και τόσο καλό παιδί. Η κόρη μου δεν έλεγε ποτέ όχι. Δεν μπορώ να πιστέψω τι της έκανε. Αυτό το αχ που έβγαλε όταν πέθαινε θα με στοιχειώνει σε όλη μου τη ζωή».
«Προσπαθήστε, μιλήστε, είμαστε δυνατές. Καμία άλλη γυναίκα νεκρή με αυτόν τον τρόπο, κανένα άλλο λευκό φέρετρο. Μη ζητάτε τα αυτονόητα. Είναι δικαίωμά σας, είμαστε ίσοι. Δεν μπορεί ο καθένας να σηκώνει το χέρι και να σκοτώνει». είπε σε άλλο σημείο η τραγική μητέρα.
Αναφέρθηκε, επίσης, και στην στάση των αστυνομικών: «Αυτή η γυναίκα η αστυνομικός φοβήθηκε μην σπάσει κανένα πρωτόκολλο; Βλέπεις ένα κορίτσι που συζητάει βοήθεια. Βγάλε το σακάκι σου και τον βαθμό σου, μην εισαι αστυνομικός και γίνε άνθρωπος. Και πες “κορίτσι μου κάτσε να πιείς ένα ποτήρι νερό”, μίλησέ της, δείξε ενδιαφέρον, καθησύχασέ την».
«Όταν λέμε όχι μας βιάζουν ή μας σκοτώνουν»
Σε άλλο σημείο η μητέρα της 28χρονης σχολίασε: «Γιατί οι άνδρες να μπορούν να μας αλλάζουν σαν τα πουκάμισα να πας παρατάνε κι εμείς όταν λέμε όχι να μας βρίσκουν είτε βιασμένες ή σκοτωμένες ή σφαγμένες ή χτυπημένες; Πόσες γυναίκες δικαιώθηκαν; Πόσες συλληφθήκανε οι δολοφόνοι, οι βιαστές οι κακοποιητές. Πόσοι μείνανε μέσα στη φυλακή με ισόβια και τα ισόβια ήταν όντως ισόβια; Προσπαθούμε να ζητήσουμε τα αυτονόητα; Να έχουμε σεβασμό από ποιους; Σε ποια χώρα ζούμε; Σε ποια χώρα ζούμε και ζητάμε την δικαίωσή μας ως γυναίκες; Ως άνθρωποι; Θέλω να πω εγώ έχω ένα παιδάκι άρρωστο είναι 14 ετών και έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και δεν θέλω να το στενοχωρώ και κάνω κουράγιο. Με ρωτάει. Βλέπει στο ίντερνετ, βλέπει στην τηλεόραση και το σπίτι γεμάτο φωτογραφίες της αδερφής της και με ρωτάει γιατί την αγαπούσε πολύ».
