Ηθελε ο υπουργός να παρέμβει ενάντια την εκμετάλλευση του εργαζόμενου, αλλά δεν του το επιτρέπει ο νόμος. Βλέπετε, οι Επιθεωρητές Εργασίας δεν βρήκαν, λέει, καμία παρατυπία και εξάλλου “Αυτό που βλέπετε δεν υπάρχει κείμενη διάταξη που να το απαγορεύει” (!) είπε ο υπουργός της Εργασίας (και όχι βέβαια της σύγχρονης δουλείας…) μιλώντας σήμερα το πρωί στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN.
Δείτε το βίντεο στο 1:03 κ.ε.
Δηλαδή, δεν υπάρχει καμία διάταξη που να λέει ρητώς “απαγορεύεται οι σερβιτόροι στα beach bar να κολυμπούν με την παραγγελία στο ένα χέρι”. Επίσης, δεν υπάρχει κείμενη διάταξη που ρητά να ορίζει “απαγορεύεται το σερβίρειν διά του ερπισμού προς τέρψιν των μερακλήδων πελατών”. Δεν υπάρχει κείμενη διάταξη που ρητά απαγορεύει “ο σερβιτόρος να μεταφέρει την παραγγελία μετά επαναλαμβανομένων κυβιστήσεων”,, δεν απαγορεύται ο εργαζόμενος να κάνει τη μαϊμού για να χαίρονται οι τουρίστες πίνοντας κοκτέηλ σε ανάκλιντρα κ.ο.κ.
Αρα, όλα τα παραπάνω επιτρέπονται μέχρι να απαγορευτούν! Και μέχρι να απαγορευτούν, ισχύουν. Εξάλλου, κατά πάγια νομική ερμηνεία “ό,τι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται”.
Και αφού δεν υπάρχει καν κείμενη διάταξη που ρητά να απαγορεύει τη σύγχρονη δουλεία, που καταλήγουμε; Επιτρέπεται! Και η δουλεία!
Διότι, ο “σεβασμός της ανθρώπινης αξίας” που περικλείει όλα τα παραπάνω ως αυτονόητες και αδιαπραγμάτευτες απαγορεύσεις δεν φτάνει ούτε ως γράμμα του Συντάγματος που συνέταξαν οι κυβερνήσεις και η τάξη την οποία υπηρετούν.
Εξάλλου, ο ιδιοκτήτης του μπαρ στο Ρόδο ήταν απολύτως ξεκάθαρος και αρκούντως κυνικός, όπως επιτάσσει η λογική του κέρδους των αφεντικών: “το παιδί αυτό παίρνει 3.000 ευρώ τον μήνα και αν ο πελάτης τού έταξε γερό πουρμπουάρ, μπήκε για να το πάρει…ήρθαν 10 επιθεωρητές και τα βρήκαν όλα νόμιμα. Όσο για τα τραπεζάκια, μπαίνουν και βγαίνουν, δεν είναι κατάχρηση. Ρώτησαν οι επιθεωρητές τους εργαζόμενους αν τους αναγκάζω να μπαίνουν στη θάλασσα και εκείνοι τούς είπαν πως το κάνουν για καλύτερο πουρμπουάρ. Δεν θέλω να κάνω άλλη δήλωση αλλά και ο εργαζόμενός μου τα ίδια θα σας πει”
Δηλαδή, είναι επιλογή του εργαζόμενου!
Και πράγματι μπορεί να είναι… ως αποτέλεσμα είτε ανελέητου εκβιασμού, είτε αφόρητης οικονομικής εξαθλίωσης.
Κατά τον ίδιο τρόπο που “επιτρέπεται” και η πορνεία… και που ξεπλένεται πίσω από τον υποκριτικό “δικαιωματισμό” για τις εκδιδόμενες γυναίκες (οι οποίες φυσικά έχουν δικαιώματα και χρήζουν προστασίας), από εκείνους, όμως, που καθόλου δεν αμφισβητούν το σύστημα που παράγει την πορνεία αποκρύπτοντας ότι το πρώτο, βασικό, αναφέρετο δικαίωμα, είναι το μην γίνεται το σώμα τους εμπόρευμα!
Η προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ο ζόφος της άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης παύουν να ορίζονται ως τέτοια αν είναι προϊόν και αποτέλεσμα “επιλογής”, λοιπόν.
Πρόκειται περί ελεεινού ξεπλύματος που φέρει τη διαπίστωση του αφεντικού, την επιβεβαίωση των Επιθεωρητών Εργασίας και την υπογραφή ενός υπουργού. Ενα ολόκληρο σύστημα συντονισμένο στην υπηρεσία εξόντωσης του ανθρώπου.
Αν τύχει να έχεις και την υποτίθεται “χαρούμενη” μαρτυρία του “κατ’ επιλογήν” και προπαντως “ευτυχισμένου” δούλου, τότε το αφήγημα είναι πλήρες. Μόνο που το “πιστόλι” που σε απειλεί είναι κρυμμένο πίσω από την πλάτη…
