Την ώρα που το υπουργείο Υγείας και ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ Μιχάλης Κατρίνης κόβουν κορδέλες για να εγκαινιάσουν νέες μονάδες υποκατάστασης στην Βέροια, μεθαύριο στον Πύργο και αλλού, το επιστημονικό και το νοσηλευτικό προσωπικό του Οργανισμού κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την υγεία των ασθενών.
Οι υπογράφοντες, ψυχίατροι και επιστημονικά υπεύθυνοι μονάδων υποκατάστασης της Αττικής, σε ανακοίνωση τους επισημαίνουν: «Τους ενδεχόμενους κινδύνους από την έλλειψη του σκευάσματος Βουπρενορφίνης- Ναλοξόνης που αφορούν: α)Την υγεία και τη ζωή των ασθενών μας, αλλά και του εκτός ΟΚΑΝΑ πληθυσμού των εξαρτημένων από ηρωίνη. Όπως γνωρίζετε η χορήγηση δόσεων για το σπίτι (take home) μπορεί να γίνει με ασφάλεια μόνο με το ανωτέρω σκεύασμα. Χορήγηση του απλού σκευάσματος Βουπρενορφίνης για take home ενέχει κινδύνους για την υγεία και τη ζωή των ασθενών μας α)λόγω του ενδεχομένου ενδοφλέβιας χρήσης και β) του αυξημένου κινδύνου διασποράς σε χρήστες εκτός ΟΚΑΝΑ. Οι ανωτέρω προειδοποιήσεις εμπεριέχονται στις σχετικές διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες και συστάσεις του ΕΟΦ».
Οι επιστημονικά υπεύθυνοι καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό των προγραμμάτων, συνολικά Σύλλογος Εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ αρνούνται πλέον να αναλάβουν την ευθύνη απέναντι στους αποδέκτες των υπηρεσιών τους και χθες έκαναν τρίωρη στάση εργασίας και κινητοποίηση στο κτίριο όπου στεγάζονται οι διοικητικές υπηρεσίες του ΟΚΑΝΑ, ανακοινώνοντας την «απόφασή μας να μην δεχτούμε άλλες εισαγωγές μέχρι α δοθούν λύσεις στα επείγοντα θέματα του Οργανισμού (παροχή υποκατάστατου, αναλώσιμων, προσωπικού, χώρων θεραπείας)».
Την απόφαση αυτή, την αιτιολογούν ως εξής:
-
Επειδή ως εργαζόμενοι στις δομές του Οργανισμού αισθανόμαστε πως έχουμε χρέος ,όχι να γίνουμε διαχειριστές της κατάστασης ,αλλά να προασπίσουμε το περιεχόμενο της εργασίας μας ως επιστήμονες.
-
Επειδή θεωρούμε επικίνδυνο και ανεύθυνο τον όποιο σχεδιασμό για απορρόφηση της λίστας αναμονής χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί τα απαραίτητα για να γίνει αυτό ασφαλώς.
-
Επειδή θεωρούμε χρέος μας να αγωνιστούμε για το δικαίωμα στη θεραπεία των εξαρτημένων , και εντός και εκτός προγραμμάτων, κι όχι στη δημιουργία αποθηκών ανθρώπινων ψυχών.
-
Επειδή επιτέλους πρέπει να πούμε φτάνει πια στον εμπαιγμό και την απαξίωση μας ως εργαζόμενους κι ως επιστήμονες
