Κραυγή αγωνίας από έναν Αφγανό που κρύβεται για να γλυτώσει από τις κρεμάλες των Ταλιμπάν.
Από τότε που οι Ταλιμπάν ανήλθαν στην εξουσία, εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανοί εγκατέλειψαν την χώρα υπό τον φόβο φυλακίσεων και εκτελέσεων. Εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι άνθρωποι δεν τα κατάφεραν. Εκτοπίστηκαν σε πόλεις μακριά από την Καμπούλ, στα βόρεια της χώρας, σε μία προσπάθεια να γλυτώσουν από το μένος της μέχρι πρότινος τρομοκρατικής οργάνωσης που σήμερα συνδιαλέγεται διπλωματικά με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Ήδη, μέλη των Ταλιμπάν καρφώνουν τις λεγόμενες «νυχτερινές επιστολές» στις πόρτες των σπιτιών ανθρώπων τους οποίους κατηγορούν πως συνεργάστηκαν τα προηγούμενα χρόνια με τις αμερικανικές δυνάμεις.Τα σημειώματα, πάγια τακτική εκφοβισμού των Ταλιμπάν, διατάζουν τους παραλήπτες να εμφανιστούν σε δικαστήριο, που συγκαλούν οι ίδιοι οι Ταλιμπάν, διαφορετικά θα καταδικαστούν σε θάνατο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Ένας από τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι, τη δουλειά και την οικογένειά τους για σωθούν οι ίδιοι και οι άνθρωποι που αγαπούν, είναι και ο Σουλτάν Α. Ζ., ο οποίος μου ζήτησε να μιλήσουμε υπό καθεστώς ανωνυμίας και ασφαλώς, χωρίς να δημοσιεύσω την θέση στην οποία βρίσκεται. Κρύβεται σε ένα βουνό μακριά από την αφγανική πρωτεύουσα και μου στέλνει φωτογραφίες της σημερινής του κατάστασης και της ζωής που έκανε μέχρι την αποχώρηση των νατοϊκών δυνάμεων από την χώρα, που σήμανε την επέλαση των Ταλιμπάν. Μου ζητάει να κρύψω το πρόσωπό του. Είναι τρομοκρατημένος, αλλά θέλει να μου πει την ιστορία του, να την γράψω και να μαθευτεί. Θέλει να ακούσει όλος ο κόσμος όσα έχει να πει για όσα έχουν υποφέρει οι Αφγανοί από τους Ταλιμπάν.
Ο Σουλτάν, όπως και χιλιάδες άλλοι Αφγανοί, δεν ανήκει στις φυλετικές ομάδες της χώρας που στηρίζουν τους Ταλιμπάν και τις ιδέες τους. «Είμαι ένας υπέρμαχος των ανθρωπίνων και ίδιως των γυναικείων δικαιωμάτων. Μέχρι να καταλάβουν την Καμπούλ οι Ταλιμπάν, εργαζόμουν μέρα-νύχτα σε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που προωθούσε την εκπαίδευση και την εργασία των γυναικών. Στόχος μας ήταν να δυναμώσουμε την φωνή τους στην κοινωνία και να δημιουργήσουμε περισσότερες θέσεις εργασίας γι αυτές. Όλα αυτά τα χρόνια, είχα την τιμή να παραδώσω βραβεία σε δεκάδες γυναίκες που τα κατάφεραν και έγιναν παράδειγμα για τις υπόλοιπες», αφηγείται ο Σουλτάν, ενώ η επικοινωνιακή μας σύνδεση γίνεται όλο και χειρότερη.
«Από τότε που οι Ταλιμπάν μπήκαν στην Καμπούλ, η ζωή μας έχει γυρίσει ανάποδα. Όλα τα επίσημα έγγραφα τα δικά μου και των συναδέλφων μου έπεσαν στα χέρια των Ταλιμπάν. Δεν έχουμε την δυνατότητα να βγάλουμε βίζα για να φύγουμε από την χώρα, δεν έχουμε τίποτα που να αποδεικνύει ποιοι είμαστε. Γνωρίζουν πολύ καλά τι δουλειά κάναμε πριν πάρουν τον έλεγχο της περιοχής», περιγράφει ο Σουλτάν και συνεχίζει: «αναγκάστηκα να φύγω από το σπίτι μου για να μην αποτελώ απειλή για την οικογένειά μου. Σκέφτηκα πως αν δεν με έβρισκαν, δεν θα τους πείραζαν. Έμαθα, όμως, πως την νύχτα που πήγαν στο σπίτι μου με σκοπό να με πάρουν, βασάνισαν τον πατέρα μου. Δεν σεβάστηκαν την ηλικία του. Τον χτύπησαν ανελέητα και του χάραξαν το πρόσωπο. Μετά από αυτό το περιστατικό, έφυγε και η οικογένειά μου από την Καμπούλ και ζει σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Δεν διακινδυνεύω, όμως, να πάω κοντά τους».
Ο Σουλτάν μου μιλάει για την ζωή του στο βουνό, όπου έχει βρει καταφύγιο: «Ζω σαν άνθρωπος των σπηλαίων. Το μόνο που κατάφερα να πάρω μαζί μου είναι μία αυτοσχέδια σκηνή. Τρώω μόνο ξερό ψωμί, το οποίο μου αφήνουν κηνυγοί όποτε περάσουν από εδώ. Η κοντινότερη πηγή για να πιω νερό είναι σε απόσταση μίας ώρας περπατήματος. Ωστόσο, όσο πλησιάζει ο χειμώνας, αυτό το μέρος δεν θα είναι πια ασφαλές για εμένα. Η θερμοκρασία θα είναι πολύ χαμηλή και θα επιστρέψουν στο βουνό οι λύκοι και όλα τα άλλα άγρια ζώα που κατοικούν σε αυτό. Δεν γίνεται να ζήσει άνθρωπος σε αυτό το μέρος, εδώ είναι μόνο για αγρίμια».
Ο νεαρός Αφγανός απευθύνει έκκληση στην διεθνή κοινότητα να βοηθήσει τον ίδιο, αλλά και όλους τους πολίτες της χώρας του που είναι πλέον εσωτερικά εκτοπισμένοι και κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους στα αυτοσχέδια δικαστήρια των Ταλιμπάν. «Ξέρω πως συνεχίζουν να ψάχνουν και εμένα και την οικογένειά μου. Αν κατέβω χαμηλότερα για να είμαι μαζί τους θα είναι σαν να υπογράφω την θανατική καταδίκη όλων μας. Έχω διακόψει κάθε επικοινωνία μαζί τους για να τους προστατεύσω. Μου λείπουν πολύ. Προσπαθώ με τα λιγοστά μέσα που διαθέτω (σμσ. ίντερνετ και ηλιακή ενέργεια) να στείλω τα στοιχεία μου σε χώρες που δέχονται ως πρόσφυγες ειδικές, ευπαθείς ομάδες ανθρώπων. Έχω ήδη στείλει αιτήσεις στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στη Δανία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ιταλία και στη Σουηδία, αλλά δεν έχω πάρει καμία απάντηση. Θέλω να βγω από αυτή τη γεωγραφική φυλακή και να ξαναζήσω ασφαλής και ελεύθερος με την οικογένειά μου».
Η ιστορία του Σουλτάν είναι η ιστορία όλων των Αφγανών που έμειναν πίσω. Καλούν την διεθνή κοινότητα να πάρει θέση, όμως η μία μετά την άλλη, οι χώρες της Δύσης ρίχνουν γέφυρες επικοινωνίας με τους Ταλιμπάν με τον πιο χυδαία οπορτουνιστικό τρόπο.
*Τα στοιχεία του Σουλτάν βρίσκονται στην διάθεση των αρμόδιων αρχών
* * Οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν ακριβώς όπως ζήτησε ο ίδιος
