Η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων και των ισλαμοφασιστικών μισθοφορικών συμμοριών που τα συνοδεύουν και η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους του καντονιού και της πόλης του Αφρίν συνοδεύεται από έντονη εγκληματική δράση σε καθημερινή βάση.
Λεηλασίες και πλιάτσικο σε σπίτια και καταστήματα, πυροβολισμοί ενάντια στους ανθρώπους στους δρόμους, προσπάθεια εξάλειψης του κουρδικού στοιχείου, μεταφορά και εγκατάσταση στα χωριά προσφύγουν από τα στρατόπεδα της Τουρκίας, και στην πόλη των μισθοφόρων που με τις οικογένειές τους αποχωρούν από την Ανατολική Γούτα.
Στις μέρες της εισβολής το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του Αφρίν, γύρω στις 200.000, εκτοπίστηκε. Μετά τις 18 Μάρτη η πλειοψηφία των προσφύγων συγκεντρώθηκε στις περιοχές Sherawa και Shehba (Til Rifaat). Παρόλα αυτά ένα μέρος του πληθυσμού δεν κατάφερε να φύγει και παρέμεινε εγκλωβισμένο στις κατεχόμενες περιοχές.
Το μένος των Τούρκων στρατιωτών και των συμμαχικών τους συμμοριών ξεσπάει και στους πληθυσμούς των Γεζίντι που εγκλωβίστηκαν σε συνοικίες του Αφρίν και στα χωριά τους. Ακολουθώντας τις πρακτικές του ISIS στην γενοκτονία των Γεζίντι του Αυγούστου του 2014 στο Σινγκάλ του Ιράκ, οι ισλαμοφασίστες απαγάγουν, βιάζουν και εκπορνεύουν τις γυναίκες, οδηγούν στα τζαμιά για προσευχή τους Γεζίντι επιχειρώντας τον βίαιο εξισλαμισμό τους, επιβάλλουν την μαντήλα στις γυναίκες. Τα γεζίτικα χωριά Basûfan, Feqîra, Elî Qîna, Qestel Cindo, Qîbarê, Xezawiye, Birc Ebdalo, Qitmê, Eyn Dara, Tirindê, Sînka, Kefer Zêtê, Îska, Şadîr, Kîmar, Çeqela, Aşka Şerqî, Bayî, Qicoma και Qîla, στις περιφέρειες Shera και Jindires, ζουν την κόλαση του φυλετικού και θρησκευτικού μίσους, την επανάληψη της γενοκτονίας του Σινγκάλ, με την ανοιχτή πλέον συμμετοχή και των Τούρκων στρατιωτών.
Το Κίνημα για την Ελευθερία των Γυναικών του Γεζιντιστάν (Tevgera Azadiya Jinên Êzidxanê -TAJÊ) καταγγέλλει ότι οι γυναίκες Γεζίντι στο Αφρίν απήχθηκαν και πωλήθηκαν όπως στο Σινγκάλ. Η κοινωνία των Γεζίντι έχει υποστεί όχι μόνο σωματική βία αλλά και επιθέσεις που αποσκοπούν στην πολιτισμική τους καταστροφή. Στο Αφρίν έχουν στοχεύσει τους τόπους όπου ζούσε η κοινωνία των Γεζίντι. Ο πολιτισμός των Γεζίντι, οι ιστορικοί χώροι, οι ιεροί τόποι κάηκαν και λεηλατήθηκαν από τους φασίστες. Εχουν αδειάσει 22 χωριά όπου ζούσαν Γεζίντι και μετέφεραν αραβικούς και τουρκμενικούς πληθυσμούς για να αντικαταστήσουν τους παλιούς κατοίκους. Οι Γεζίντι που παρόλη την φασιστική επίθεση δεν εγκατέλειψαν τη γη τους, αντιμετωπίζουν τη βαρβαρότητα του τουρκικού στρατού και των μισθοφορικών συμμοριών όπως έκανε το ISIS στο Σινγκάλ.
Η ντροπή της οδού Vilayat
Δεκάδες κορίτσια και γυναίκες έχουν απαχθεί στο Αφρίν, μετά την εισβολή της 18ης Μάρτη. Αφού γίνεται μια πρώτη επιλογή, άλλες οδηγούνται στα σκλαβοπάζαρα και άλλες κρατούνται σε μερικά σπίτια, σκλάβες του σεξ, στην οδό Vilayat στο κέντρο της πόλης του Αφρίν, όπου υποβάλλονται συστηματικά σε σεξουαλική κακοποίηση από τους Τούρκους στρατιώτες και τους ισλαμοφασίστες συμμάχους τους.
Αυτό που έγινε στο παρελθόν από το ISIS στο Shengal, όπου οι γυναίκες συλλαμβάνονταν και υποβάλλονταν σε συστηματικούς βιασμούς, γίνεται σήμερα από τις τουρκικές δυνάμεις στο Αφρίν.
Ένας πολίτης που κατοικεί σε μια γειτονιά του Αφρίν διηγείται:
«Από την ημέρα που ήρθαν μπήκαν στα σπίτια μας και πήραν όλα τα πολύτιμα αντικείμενά μας. Πήραν χρυσά κοσμήματα, ηλεκτρικές συσκευές και οτιδήποτε άλλο και τα φόρτωσαν στα φορτηγά. Στη συνέχεια συγκέντρωσαν τους ανθρώπους που παρέμειναν στην πόλη και χώρισαν άνδρες και γυναίκες σε διαφορετικές περιοχές. Ακούγαμε τις κραυγές των γυναικών. Δεν ξέρω τι τους έκαναν. Εμάς του άντρες μας βασάνισαν, λέγοντάς μας “είστε υποστηρικτές των τρομοκρατών, θα πάρουμε όλα τα υπάρχοντά σας και τις γυναίκες σας”. Μας κρατούσαν χωρίς φαγητό και νερό. Μας απελευθέρωσαν μετά από δύο ημέρες, αλλά μερικά κορίτσια και γυναίκες δεν επέστρεψαν. Πήγαν κάπου αλλού και δεν ξέρουμε πού».
Μια μάνα σε τηλεφωνική επικοινωνία δήλωσε ότι προσπαθεί κρυφά να βρει τα δύο κορίτσια της, εδώ και μέρες. Συναντήθηκε με αρκετές οικογένειες που δεν είχαν ούτε εκείνες νέα από τα κορίτσια τους. Η μητέρα είπε ότι οι γυναίκες φορούν μπούργκα για να βγουν στο δρόμο και να ψάξουν τις κόρες τους.
«Ενώ έψαχνα για την κόρη μου, ανακάλυψα ότι λείπουν και πολλά άλλα κορίτσια. Από όσα έμαθα, υπάρχουν 15 κορίτσια που λείπουν και είναι ηλικίας μεταξύ 14 και 20 ετών. Και αυτό μόνο στη γειτονιά που μένω».
Σύμφωνα με όσα έχει μάθει η μητέρα από μια αραβική οικογένεια με στενές σχέσεις με τους Τούρκους στρατιώτες και τις συμμορίες στην πόλη, οι απαχθείσες γυναίκες και κορίτσια κρατούνται σε μερικά σπίτια στην οδό Vilayat στο κέντρο της πόλης.
«Κρατούν τα παιδιά μας εδώ. Έχουν εγκατασταθεί στα σπίτια της περιοχής και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να πλησιάσει. Αυτό που έκανε το ISIS στο Shengal γίνεται τώρα εδώ. Τα παιδιά μας κρατούνται αιχμάλωτα και βιάζονται από τις συμμορίες».
Ένας άλλος κάτοικος, Άραβας κατά δήλωσή του, επιβεβαιώνει:
«Ένας συμμορίτης αρχηγός από την τουρκική ταξιαρχία Χάμζα περιηγείται στις γειτονιές και συγκεντρώνει νεαρά κορίτσια. Παίρνουν αυτά τα κορίτσια στα σπίτια στην οδό Vilayat, παραδίδοντάς τα σε Τούρκους αξιωματικούς και συμμορίτες ισλαμιστές».
Ο δημοσιογράφος της «The Washington Post», David Ignatius έγραψε:
«Βλέποντας τις φωτογραφίες των φιλοτουρκικών ισλαμιστών παραστρατιωτικών που καταλάμβαναν το κέντρο του Αφρίν την Κυριακή, 18 Μάρτη, ήταν πλέον εξόφθαλμο πως οι τζιχαντιστές σύμμαχοι του Ισλαμικού Κράτους ξαναπήραν τον έλεγχο στη βόρεια Συρία χάρη στην “σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ” Τουρκία».
Ο τουρκικός στρατός και οι ισλαμοφασίστες σύμμαχοί του έχουν απαγορεύσει την είσοδο και την έξοδο από την πόλη του Αφρίν. Αναγκάζουν νέους ανθρώπους είτε να ενταχθούν στον FSA, είτε να πάνε στη φυλακή.
Οι Γεζίντι του Σινγκάλ
Στις αρχές Αυγούστου 2014 οι Κούρδοι Πεσμεργκά, οι οποίοι μέχρι τότε υπερασπίζονταν τις περιοχές των Γεζίντι στο βόρειο Ιράκ, αποχωρούν. Οι κοινότητες των Γεζίντι έμειναν ανυπεράσπιστες.
Στις 3 Αυγούστου οι εξτρεμιστές μισθοφόροι της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος» καταλαμβάνουν την πόλη Σιντζάρ παίρνοντας στη κατοχή τους δυο μικρά κοιτάσματα πετρελαίου και την πόλη Ζουμάρ, εκτελώντας σχέδιο για να περάσουν στον έλεγχό τους το ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας υδροηλεκτρικό φράγμα της Μοσούλης, στο βόρειο Ιράκ, το μεγαλύτερο φράγμα της χώρας. Ενας από τους κεντρικούς στόχους των ισλαμοφασιστών είναι να αφανίσουν από προσώπου της «ιεράς γης του Χαλιφάτου» τους Γεζίτες (Γεζίντι), τους αμετανόητους «λάτρεις του Εκπεσόντος Αγγέλου». Περισσότερα για το ποιος είναι αυτός ο λαός στο Ο διάβολος στη χώρα των Γεζίντι.
Η γενοκτονία έχει ξεκινήσει. Από τις 3 Αυγούστου 2014 εκατοντάδες χιλιάδες Γεζίντι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους, τα χωριά τους και τα σπίτια τους. Πάνω από 30.000 Γεζίντι πέρασαν στην Τουρκία.
Μένοντας χωρίς βοήθεια και άμυνα, η κοινότητα των Γεζίντι υπέστη συστηματικές σφαγές, βιασμούς, βασανισμούς, εκτοπισμούς, δουλεμπόριο των κοριτσιών και των γυναικών, ακόμη και την υποχρεωτική στρατολόγηση των αγοριών, ώστε να γίνουν παιδιά στρατιώτες.
Από τον Αύγουστο του 2014 οι Γεζίντι του Σινγκάλ, συνειδητοποίησαν, με τον πιο επώδυνο τρόπο, ότι η ύπαρξη τους, τα πιστεύω τους και η ελευθερία τους, θα μπορούν να είναι ασφαλή μόνο χάρη στην δική τους αποφασιστικότητα, στην δική τους οργάνωση και στην δική τους αυτοπροστασία, στον δικό τους αγώνα. Τον Νοέμβρη του 2016, με την σημαντική βοήθεια των Κούρδων μαχητών YPG/YPJ από τη Βόρεια Συρία οι ισλαμοφασίστες του ISIS εκδιώχθηκαν από την πόλη Σιντζάρ. Οι Γεζίντι του βόρειου Ιράκ οργάνωσαν δική τους πολιτοφυλακή, τους Γεζίντι μαχητές HPG και τις Γεζίντι μαχήτριες των YJŞ (Μονάδες Γυναικών του Σινγκάλ) και διεκδικούν την αυτονομία τους και την λειτουργία αυτοδιοικητικών θεσμών στην περιοχή τους. Ένα ελεύθερο και αυτοδιοικούμενο Γεζιντιστάν μέσα στα πλαίσια του κράτους του Ιράκ.
Σε συνέντευξη που κυκλοφόρησε στις 21 Μάρτη από την ANF News2, ο εκπρόσωπος του YPG Nuri Mahmoud επιβεβαίωσε ότι το Αφρίν δεν εκκενώθηκε ως αποτέλεσμα συμφωνιών, αλλά λόγω της απόφασης των κατοίκων του Aφρίν που ήρθαν αντιμέτωποι με τη γενοκτονία: «Οι δυνάμεις μας συμμετείχαν επίσης στην απόφαση αυτή. Ήταν σημαντικό να μετακινήσουμε τους ανθρώπους σε μια ασφαλή περιοχή. Η αντίσταση δεν τελείωσε με την έξοδο των ανθρώπων μας. Αυτή τη στιγμή ο αγώνας μας στο Αφρίν συνεχίζεται. Το Αφρίν δεν θα είναι ποτέ ένας ασφαλής χώρος για τους εισβολείς. Εμείς θα συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρις ότου το Αφρίν ελευθερωθεί».
