Ο νέος δίσκος του Πάνου Κατσιμίχα, που τόσο μαζί με τον αδελφό του Χάρη, όσο και στην αυτόνομη πορεία του, έχει καθορίσει την πορεία των μουσικών πραγμάτων στον τόπο μας, είναι γεγονός.
Ο Πάνος Κατσιμίχας μίλησε για το νέο άλμπουμ στο τεύχος Νο 83 Γενάρης-Μάρτης 2024 του περιοδικού «Μετρονόμος» (το οποίο συνοδεύεται με «Το σπίτι με τις ακακίες» σε cd), σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στον Θανάση Συλιβό.
Την παραθέτουμε – πηγη: Μετρονόμος Θανάσης Συλιβός:
”Θ.Σ. Θα ήθελα κατ’αρχάς να σε καλωσορίσω στο Μετρονόμο και να σε ρωτήσω κατ’ευθείαν, τι είναι το ”σπίτι με τις ακακίες”. Πες μου μερικά πράγματα γενικά, για τα πώς και τα γιατί αυτού του δίσκου και πώς αισθάνεσαι τώρα που τον ακούς ολοκληρωμένο.
Π.Κ. Ευχαριστώ Θανάση για τη φιλοξενία, και σένα και το Μετρονόμο.Επίτρεψέ μου να επαναλάβω κάτι, που δεν έχω κουραστεί να λέω εδώ και χρόνια. Για μένα, η τραγουδοποιία, δεν είναι ούτε επάγγελμα , ούτε χόμπι, αλλά ασκήσεις αναπνοής, δικλείδα ισορροπίας και τρόπος ζωής. Οταν κοιτάω πίσω στους δίσκους που κάναμε μαζί με το Χάρη, είναι πάντα σαν να βλέπω να κλείνουν και να ξανανοίγουν οι κύκλοι της ζωής μου, συμπυκνωμένοι σε τραγούδια.
Αυτό είναι και το ”σπίτι με τις ακακίες΄΄. Ενας κύκλος που τον τραγουδάω, ίσως ετεροχρονισμένα, αλλά που σίγουρα, τώρα, ήταν η ώρα του. Εννέα τραγούδια, έτσι όπως τα διάλεξε, ο προσωπικός μου αλγόριθμος. Υπάρχουν φυσικά τα περισσότερα από αυτά,σκόρπια στις πλατφόρμες (σε ψηφιακή μορφή) γραμμένα σε διαφορετικές εποχές, ετεροθαλή αδέρφια, αποξενωμένα το ένα από το άλλο και αποσπασματικά δημοσιευμένα. Τραγούδια δηλαδή, που δε “γνωρίζονταν” μεταξύ τους, μοναχικά κι αδέσποτα της εποχής του διαδικτύου. Τέσσερα ”αδέσποτα΄΄ και τα ”Παράξενα πουλιά του Σαν Φρανσίσκο” από το Beat Poetry, ανήκαν (χωρίς να το ξέρουν) στο concept του παρόντος δίσκου.
Τα τέσσερα τραγούδια που διασκεύασα ( σε στυλ…αδέσποτα κι αυτά) : Dylan, J.Taylor,Σαββόπουλος, Ρασούλης,δεν είναι τυχαία επιλεγμένα. Είναι τέσσερα χαρακτηριστικά παραδείγματα τραγουδοποιίας της δεκαετίας του `70, αλλά και της τραγουδοποιίας γενικότερα,όπως την εννοώ εγώ.
Θ.Σ. Θα έλεγες ότι είναι ένας δίσκος αναφοράς? Τι σηματοδοτεί για σένα;
Π.Κ. Το άλμπουμ αυτό, είναι κάτι σαν μουσική αυτοβιογραφία ή ίσως, ένα ”μουσικό βιβλίο”, με εννέα τραγούδια-διηγήματα. Γυρίζω πίσω στον οδικό χάρτη με τα σταυροδρόμια των κρίσιμων συναντήσεων-αποφάσεων. 1964 με 1974. Αυτή είναι η δεκαετία-γέφυρα- που ένωσε τα 60`s με τα 70`s.
Βαδίζοντας πάνω σε αυτή τη “γέφυρα”, έγινε και η μετάβασή μου, από την εποχή των παραμυθιών, στον κόσμο των μεγάλων.Στο σπίτι με τις ακακίες, όλα κυλούσαν σιγά σιγά. Εξω όμως στους δρόμους, το καζάνι έβραζε.Πιτσιρίκια εμείς τότε, ακούγαμε για διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, ο ”ανένδοτος΄΄΄του τάδε, το παλάτι, απεργίες, αλλεπάλληλες αλλαγές κυβερνήσεων,αποστασίες, 114,η Ε.Κ, η Ε.Ρ.Ε., μέχρι που ένα πρωί ήρθε η χούντα. Ζήσαμε όλη την εφηβεία και τα φοιτητικά μας χρόνια μέσα στη χούντα. Μέχρι το Πολυτεχνείο και τη Μεταπολίτευση. Ολα αυτά τα χρόνια, τα ραδιόφωνα έπαιζαν Τσιτσάνη, Ζαμπέτα, Χιώτη, Καλδάρα, Καζαντζίδη και διάφορα λούμπεν λαϊκά, τα λεγόμενα ”λαϊκά της Ομόνοιας”. Λίγο Ξαρχάκο, Χατζιδάκι (κυρίως τα κινηματογραφικά), καθόλου Θεοδωράκη, αρχοντορεμπέτικα και πολύ μπελκάντο-ρετρό του `50 και `60.Ο Μίμης Πλέσσας σε απόλυτη αρμονία με τα κλαρίνα της ΥΕΝΕΔ: ”Η Columbia παρουσιάζει…”κλπ κλπ.
Θ.Σ. Τι επηρέασε την αισθητική και τα μουσικά σου βήματα μέσα στο χρόνο;
Π.Κ. Κυρίως το ραδιόφωνο. Ετσι, ήταν τότε. Υπήρχε μόνο το ραδιόφωνο, μιας και η τηλεόραση ήρθε στο ”σπίτι με τις ακακίες”, αρχές του `70, αλλά και όταν ήρθε, έπαιζε τα ίδια και χειρότερα απ’το ραδιόφωνο και την έλεγαν ΥΕΝΕΔ. Ηδη όμως από το 1964, ανάμεσα σε αυτά που έλεγα προηγουμένως, άρχισαν δειλά να ακούγονται, πότε εδώ και πότε εκεί, στους σταθμούς του ραδιοφώνου,συν τους πειρατικούς (επί 24ώρου βάσεως) και το ραδιοφωνικό σταθμό της αμερικάνικης βάσης στη Ν.Μάκρη, κάποιοι πρωτάκουστοι, μαγικοί ήχοι, κάποια εξωτικά ονόματα σε στυλ The Beatles, Τhe Rolling Stones, όλοι από τη Βρετανία φερμένοι, προετοιμάζοντας την εποχή του ροκ, που γνωρίσαμε το 1969 με το φεστιβάλ του Woodstock στην Αμερική. Το ροκ ήρθε τελικά στην Ελλάδα για να μείνει, εκτοπίζοντας το ελαφρύ, ερωτικό-ιταλικό και γαλλικό μπελκάντο, αλλά και τον Ελβις Πρίσλεϋ από το θρόνο του, φέρνοντας στο προσκήνιο την ψυχεδέλεια του J.Hendrix και των Pink Floyd, τον Β.Dylan και ό,τι άλλο σπουδαίο γέννησε η παγκόσμια, αναίμακτη πολιτιστική επανάσταση, που άλλαξε την αισθητική της ποπ κουλτούρας, σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο, για πάντα. Ολα αυτά, συνέβαιναν ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον πλανήτη, μαζί με αντίστοιχες ζυμώσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Ο Τσε Γκεβάρα (αφίσα στα φοιτητικά δωμάτια, δίπλα στους ροκ σταρς της εποχής),ο Μάης του `68, τα αντιπολεμικά κινήματα,ο φεμινισμός, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ,το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ, η έντονη και απότομη πολιτικοποίηση , η πτώση της χούντας, οι καινούριες ουτοπίες, τα καινούρια οράματα και οι καινούριες διαψεύσεις.
Θ.Σ. Είναι το ”σπίτι με τις ακακίες” ένα σχήμα λόγου, στο πεδίο του συμβολικού, του φαντασιακού ή είναι ένα υπαρκτό κομμάτι της μνήμης σου;
Π.Κ. Το σπίτι με τις ακακίες είναι αυτό που σκέπασε με την αγάπη του, τα παιδικά χρόνια,την εφηβεία και την επώδυνη, πρώιμη ενηλικίωση.Επειτα άρχισε ένα ταξίδι, που μας τράβηξε μακριά και για πολύ καιρό. Σε αυτό όμως το σπίτι έγιναν όλα. Τα πρώτα διαβάσματα, οι πρώτες μουσικές, οι πρώτες αποφάσεις, το πείσμα για έναν δρόμο που είχα ήδη διαλέξει από παιδί κι ας μην το ομολογούσα, ούτε καν στον εαυτό μου. Ο,τι ακολούθησε μετά, ήταν απλά θέμα χρόνου. Ολα έπρεπε να γίνουν… και γίνανε”.
Spotify: https://spoti.fi/4cFbu5v
iTunes/ Apple music: https://apple.co/3J35l5N
Deezer: https://bit.ly/3U3Sp5M
Youtube playlist: https://www.youtube.com/playlist?list=PLfZuyBymkXCGO2nIsJDHzM4wOurmaPUZf
iTunes/ Apple music: https://apple.co/3J35l5N
Deezer: https://bit.ly/3U3Sp5M
Youtube playlist: https://www.youtube.com/playlist?list=PLfZuyBymkXCGO2nIsJDHzM4wOurmaPUZf
