«Το Πολεμικό Μουσείο, φορέας εποπτευόμενος από το ΓΕΕΘΑ, «ξεπλένει» χουντικούς λίγες ημέρες πριν την μαύρη επέτειο για την 21η Απριλίου», αναφέρει σε ρεπορτάζ της στην ιστοσελίδα armyvoice.gr η Ιωάννα Ηλιάδη.
Όπως αναφέρεται, «μια εβδομάδα πριν την 56η επέτειο της χούντας των συνταγματαρχών, μια έκθεση στον ημιόροφο του Πολεμικού Μουσείου εγείρει πολλά ερωτηματικά ως προς την σκοπιμότητά της».
Περιγράφεται ότι «πρόκειται για μια έκθεση διαφόρων στολών, από το 1821 έως και το 2017, οι οποίες ανήκουν σε ιδιώτη συλλέκτη, και παρουσιάζονται στο Πολεμικό Μουσείο, χωρίς να υπάρχει σε εμφανές σημείο περί τίνος ακριβώς πρόκειται».
Σημειώνεται ότι ανάμεσα στις στολές υπάρχει και μια «του 1968, η οποία ανήκει στον γνωστό εθνικιστή Αντώνη Σκαρμαλιωράκη, προσωπικό φίλο του Παπαδόπουλου και εμπνευστή της σκευωρίας που οδήγησε στην Δίκη των Αεροπόρων». Πρόκειται για τη «θερινή στολή που φορούσε το 1968, ένα χρόνο δηλαδή μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα».
Θα πρέπει να σημειωθεί, συμπληρώνεται στο ρεπορτάζ, «ότι το Πολεμικό Μουσείο είναι φορέας που εποπτεύεται από το ΓΕΕΘΑ, βάσει του νόμου 2292/95, το Διοικητικό του Συμβούλιο διορίζεται από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και λαμβάνει χρηματοδότηση, δηλαδή λειτουργεί με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.
Μάλιστα ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κατά την πρώτη του επίσκεψη είχε διαπιστώσει όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η σχετική ανακοίνωση “τη νέα πνοή και το όραμα που διακατέχουν τις δράσεις του Πολεμικού Μουσείου” ενώ είχε εκφράσει “τη βεβαιότητα ότι το προσωπικό θα εκπληρώσει τον στόχο του Πολεμικού Μουσείου, ο οποίος είναι να αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην Ελληνική κοινωνία”. Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς εννούσε και εάν πράγματι αφήνει ισχυρό αποτύπωμα στην κοινωνία, αλλά μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι το αποτύπωμα που αφήνει η συγκεκριμένη έκθεση είναι αρκετά ηχηρό».
Σημειώνεται ότι «σε μια περίοδο που η δεξιά βρίσκεται σε άγρα ακροδεξιών ψήφων, η έκθεση της στολής αξιωματικού που όχι απλά υπηρέτησε αλλά ήταν στο στενό περιβάλλον των χουντικών», «μόνο “αθώα” δεν μπορεί να είναι».
Ο Σκαρμαλιωράκης στην 21η Απριλίου και η προσωπική φιλία με τον Παπαδόπουλο
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ «ο Σκαρμαλιωράκης ήταν προσωπικός φίλος του Παπαδόπουλου και είχε λάβει ενεργό μέρος σε πάρα πολλά στάδια προπαρασκευής της 21ης Απριλίου».
Μάλιστα, «σύμφωνα με δική του μαρτυρία είχε αναλάβει την εκπροσώπηση του Παπαδόπουλου τόσο προς την πλευρά των ξένων μυστικών υπηρεσιών όσο και εκείνη των ξένων στρατιωτικών Ακολούθων, καθώς υπηρέτησε σε καίριες θέσεις του στρατεύματος ενώ ήταν άριστος γνώστης της Αγγλικής γλώσσας, όμως διέκοψε κάθε επαφή μαζί τους από τον Ιανουάριο του 1967 και μετά από σχετική απόφαση του Παπαδόπουλου.
Κατά τον Σκαρμαλιωράκη, ο Παπαδόπουλος “…δεν πρέπει να … {…}… διατηρούσε ενεργές [σ.σ. σχέσεις με ξένες μυστικές υπηρεσίες] στο τελευταίο διάστημα πριν από την Επανάσταση…” και όπως διαβεβαίωνε “…από τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν λάβαμε ούτε την έγκριση ούτε χρήματα όπως κάποιοι είπαν…”.
Το πρωί της 21ης Απριλίου, ο Αμερικανός αεροπορικός ακόλουθος Ρόζενταλ συναντήθηκε στο Πεντάγωνο με τον Στυλιανό Παττακό που τον συνόδευε ο Σμήναρχος Σκαρμαλιωράκης, οι οποίοι υποστήριξαν ότι αποφάσισαν να ενεργήσουν επειδή “…είχαν εξακριβωμένες πληροφορίες ότι οι κομμουνιστές προετοίμαζαν διαδηλώσεις, απεργίες και γενικώς μια κατάσταση χάους στην Αθήνα, το Σάββατο, 22 Απριλίου, και στη Θεσσαλονίκη, την Κυριακή, 23 Απριλίου”.
Οι Στυλιανός Παττακός και Σκαρμαλιωράκης είπαν στον Ρόζενταλ ότι “…η 21η Απριλίου έγινε για να διασφαλιστεί η εσωτερική ηρεμία, η πίστη στον βασιλέα και η αφοσίωση της χώρας στο ΝΑΤΟ και τους δυτικούς συμμάχους της”.
Απολύτως χαρακτηριστικό της προσωπικής σχέσεως που διατηρούσε ο Σκαρμαλιωράκης με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο είναι φωτογραφία της εποχής η οποία εμφανίζει τον Σκαρμαλιωράκη να οδηγεί το αυτοκίνητο του, έξω από τα Ανάκτορα το απόγευμα της “21ης Απριλίου 1967”, στο οποίο επέβαιναν οι Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, όταν οι τρεις τους ορκίστηκαν υπουργοί στην κυβέρνηση του εισαγγελέα Κωνσταντίνου Κόλλια, καθώς και ο Νικόλαος Φαρμάκης, εθνικιστής πρώην βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του κόμματος «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις», με τον οποίο ο Σκαρμαλιωράκης διατηρούσε στενή φιλική σχέση πολλών χρόνων.
Ο Υποπτέραρχος Σκαρμαλιωράκης μηνύθηκε, συνελήφθη και προφυλακίστηκε ως πρωταίτιος για την “Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967”, όμως μετά την απολογία του δεν παραπέμφθηκε καθώς από αυτήν αλλά και από το σύνολο της ανακρίσεως που διεξήχθη δεν προέκυψαν σε βάρος του αποχρώσες ενδείξεις και με ομοφωνία Ανακριτού και Εισαγγελέως κρίθηκε απολυτέος.
Μετά το καλοκαίρι του 1974 συμμετείχε στον σχεδιασμό και την υλοποίηση του κόμματος Ε.Δ.Ε. [Εθνική Δημοκρατική Ένωσις] του Πέτρου Γαρουφαλιά. Ο Σκαρμαλιωράκης παρέμεινε στην πρώτη γραμμή της μάχης για την αποφυλάκιση του Γεωργίου Παπαδόπουλου και των συναδέλφων του εγκλείστων αξιωματικών της 21ης Απριλίου και συμμετείχε σε όλα τα κόμματα και τις κινήσεις που ιδρύθηκαν γι’ αυτό το λόγο, όπως η οργάνωση «Ελληνική Αμνηστία» καθώς και άλλες πολιτικές και ιδεολογικές κινήσεις».
Η Δίκη των Αεροπόρων και ο εμπνευστής της σκευωρίας
Στη συνέχεια περιγράφεται ότι η «Δίκη των Αεροπόρων ή Υπόθεση των Αεροπόρων ονομάστηκε μια σκευωρία που έλαβε χώρα το 1952 σε βάρος της τότε Βασιλικής Αεροπορίας, που συντάραξε τα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας.
Στόχος της σκευωρίας ήταν να παρουσιαστεί ότι η ηγεσία του Όπλου έχει κομμουνιστικές πεποιθήσεις, με συνέπεια αφενός την απομάκρυνση και δίωξη στελεχών του και αφετέρου τη δημιουργία πολιτικής αστάθειας στην τότε κυβέρνηση του στρατηγού Πλαστήρα.
Δημιουργός της σκευωρίας εκείνης ήταν ο μετέπειτα υποπτέραρχος Αντώνιος Σκαρμαλιωράκης και η ομάδα του, που την εποχή εκείνη υπηρετούσε στο Α2 του ΓΕΑ.
Ο Σκαρμαλιωράκης εμφανίστηκε αργότερα στο προσκήνιο, στις 21 Απριλίου 1967, στη Δικτατορία των Συνταγματαρχών, ως στέλεχος αυτής.
Η Δίκη των Αεροπόρων ξεκίνησε στις 22 Αυγούστου 1952 στο Αεροδικείο Αθηνών, με την ακόλουθη σύνθεση: Πρόεδρος Αεροδικείου ο Σμήναρχος Γ. Κουντούρης, αεροδίκες οι σμήναρχοι Γ. Δούκας και Κ. Μαργαρίτης (αργότερα Α/ΓΕΑ) και οι αντισμήναρχοι Γ. Αντωνάκος (αργότερα Α/ΓΕΑ) και Ε. Κανελλάκης. Βασιλικός Επίτροπος ο αντισμήναρχος Κ. Παπαγεωργόπουλος.
Στη δίκη δεν προσήχθησαν ο Δόκιμος Ίκαρος Ν. Ακριβογιάννης θεωρούμενος φυγάς και ο Χρήστος Δαδαλής, που πέθανε κατά την ανάκριση με άγνωστο τόπο ταφής του.
Η απόφαση του Αεροδικείου εκδόθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου, με βάση τον α.ν. 375/1936, σύμφωνα με την οποία κρίθηκαν και καταδικάστηκαν:
– Δύο εις θάνατο: οι Η. Παναγουλάκης (δις εις θάνατο) και Γ. Θεοδωρίδης.
– Τέσσερις σε ισόβια δεσμά: οι Θ. Μεταξάς, Γ. Μαδεμπλής, Αθ. Παπαντωνίου και Αθ. Κοντός.
– Τρεις σε εικοσαετή κάθειρξη: οι Ε. Ζαφειρόπουλος, Π. Λεμπέσης και Αλ. Κοντογεωργάκης.
– Ένας σε δεκαπενταετή κάθειρξη: ο Ι. Ντίνου και
– Δύο σε εξαετή κάθειρξη: οι Γ. Γαλανός και Α. Χριστοφής.
– Οι υπόλοιποι των κατηγορουμένων αθωώθηκαν. Οι ποινές δεν εκτελέστηκαν και το 1953 η υπόθεση οδηγήθηκε στο Αναθεωρητικό.
Τον Μάρτιο του 1953 ξεκίνησε η επανεξέταση της υπόθεσης στο Αναθεωρητικό που μετά από κάποιες συνεδριάσεις διακόπηκε και αναβλήθηκε η δίκη “λόγω σημαντικών αιτίων και δια κρείσσονας αποδείξεις».
Ξανάρχισε η δίκη έξι μήνες μετά, περί τα τέλη του Σεπτεμβρίου όπου κράτησε δύο μήνες. Η νέα απόφαση απάλειψε τις ποινές του θανάτου και μείωσε όλες τις ποινές περίπου στο ήμισυ.
Ο Σκαρμαλιωράκης, σύμφωνα με δική του παραδοχή, ήταν μέλος του Ι.Δ.Ε.Α., [Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών], και φέρεται ότι είναι ένας από τους τρεις αξιωματικούς [27] εκτός του Στρατού Ξηράς και από τους ελάχιστους απόστρατους αξιωματικούς που γνώριζαν τις ακριβείς λεπτομέρειες του σχεδίου και συμμετείχε στις κινήσεις του Γεωργίου Παπαδόπουλου για την επιβολή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967.
Στα απόρρητα Αμερικανικά έγγραφα της περιόδου 1964-67 εμφανίζονταν συνεχώς τα ονόματα του σμήναρχου Σκαρμαλιωράκη, του πτεράρχου Μητσάκου, του συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Καρύδα καθώς και και του υποστράτηγου Αλέξανδρου Νάτσινα, οι οποίοι ανήκαν στην ομάδα του Παπαδόπουλου.
Σύμφωνα με τον Νίκο Κουρή, πρώην Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας που διατέλεσε και Υωυπουργός Εθνικής Αμύνης ο Σκαρμαλιωράκης: “….κινείται …{…}… μαζί με τον Παπαδόπουλο, εθεάθη πολλές φορές {να κάνει} το σύνδεσμο και είναι γνωστό ότι, ήτανε από τους λίγους, αν όχι ο μοναδικός αξιωματικός της αεροπορίας, που ήτανε μεμυημένος στην κίνηση της 21ης Απριλίου, στο κίνημα της 21ης Απριλίου…”.
