«Μόλις ολοκληρώσαμε μια ιστορική Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Τις τελευταίες δύο μέρες, λάβαμε σημαντικές αποφάσεις για να προσαρμόσουμε τη Συμμαχία μας για το μέλλον. Συμφωνήσαμε τα πιο λεπτομερή και ισχυρά αμυντικά σχέδια του ΝΑΤΟ από τον Ψυχρό Πόλεμο. Ενισχύσαμε τη δέσμευσή μας για αμυντικές επενδύσεις. Συμφωνήσαμε να φέρουμε την Ουκρανία πιο κοντά στη Συμμαχία και να ενισχύσουμε την υποστήριξη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και εμβαθύναμε ακόμη περισσότερο τις συνεργασίες μας σε όλο τον κόσμο».
Με αυτά τα λόγια συνόψισε χτες όσα αποφασίστηκαν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, χτες και προχτές, ο γγ της λυκοσυμμαχίας Γ. Στόλτενμπεργκ, επιβεβαιώνοντας ότι μπαίνουμε σε επόμενη φάση ακόμα πιο οξυμένων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπου κάθε στρατόπεδο εντείνει την πολεμική προπαρασκευή του.
Διόλου τυχαία, η ατζέντα της χτεσινής μέρας περιείχε μεταξύ άλλων συνάντηση του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, με τους ηγέτες από τη Σουηδία, τις χώρες – εταίρους του Ινδο-Ειρηνικού (Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία και Νότια Κορέα) και την ΕΕ.
Οι «παγκόσμιες διεκδικήσεις» της Κίνας «αμφισβητούν τα συμφέροντα και την ασφάλεια» του ΝΑΤΟ
Περιγράφοντας την πορεία προς ένα «Παγκόσμιο ΝΑΤΟ», στη συνεδρία τονίστηκε ότι ναι μεν «το ΝΑΤΟ είναι μια περιφερειακή Συμμαχία μεταξύ Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής, αλλά οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι παγκόσμιες και η ασφάλειά μας είναι αλληλένδετη». «Ο,τι συμβαίνει στην ευρωατλαντική περιοχή έχει σημασία για τον Ινδο-Ειρηνικό και ό,τι συμβαίνει στον Ινδο-Ειρηνικό έχει σημασία για τον Ευρωατλαντικό», τόνιζε σχετικά ο ίδιος ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Γ. Στόλτενμπεργκ, καλώντας «να σταθούμε ενωμένοι για τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες» ενάντια στις «παγκόσμιες διεκδικήσεις του Πεκίνου».
Χαρακτηριστικά όσα αναφέρονται και γι’ αυτό το θέμα στο – κυριολεκτικά πολεμικό – Ανακοινωθέν της Συνόδου: «Οι δεδηλωμένες φιλοδοξίες και οι καταναγκαστικές πολιτικές της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) αμφισβητούν τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας (…) Η ΛΔΚ χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών εργαλείων για να αυξήσει το παγκόσμιο αποτύπωμά της και να προβάλει ισχύ (…) Οι κακόβουλες υβριδικές και κυβερνοεπιχειρήσεις της ΛΔΚ, η συγκρουσιακή ρητορική και η παραπληροφόρησή της στοχεύουν τους Συμμάχους και βλάπτουν την ασφάλεια της Συμμαχίας. Η ΛΔΚ επιδιώκει να ελέγξει βασικούς τεχνολογικούς και βιομηχανικούς τομείς, υποδομές ζωτικής σημασίας και στρατηγικές αλυσίδες υλικών και εφοδιασμού. Χρησιμοποιεί την οικονομική της μόχλευση για να δημιουργήσει στρατηγικές εξαρτήσεις και να ενισχύσει την επιρροή της. Προσπαθεί να ανατρέψει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες, μεταξύ άλλων στον τομέα του Διαστήματος, του κυβερνοχώρου και της θάλασσας».
Εξ ου και «εργαζόμαστε μαζί υπεύθυνα, ως Σύμμαχοι, για να αντιμετωπίσουμε τις συστημικές προκλήσεις που θέτει η ΛΔΚ στην ευρωατλαντική ασφάλεια». Ο Στόλτενμπεργκ διευκρίνισε σχετικά ότι ενισχύουν τους «δεσμούς» με Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία και Νότια Κορέα «με προσαρμοσμένα προγράμματα εταιρικής σχέσης, συμπεριλαμβανομένης της κοινής εργασίας σε θέματα όπως η θαλάσσια ασφάλεια, οι νέες τεχνολογίες, ο κυβερνοχώρος, η κλιματική αλλαγή και η ανθεκτικότητα».
Ακολούθησε συνάντηση Στόλτενμπεργκ – Ζελένσκι και η εναρκτήρια συνάντηση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ουκρανίας (σε αναβάθμιση της Επιτροπής ΝΑΤΟ – Ουκρανίας που υπήρχε μέχρι πρότινος), παρόντος και του Ουκρανού Προέδρου. Επιβεβαιώθηκε ότι οι σύμμαχοι παραμένουν «σταθεροί» στη «δέσμευσή» τους να εντείνουν περαιτέρω την πολιτική και πρακτική υποστήριξη προς την Ουκρανία, με ένα «πακέτο» τριών αξόνων για να φέρουν την Ουκρανία πιο κοντά στο ΝΑΤΟ: Πρώτον, ένα νέο πολυετές πρόγραμμα βοήθειας για την Ουκρανία, με στόχο να καταστεί δυνατή η μετάβασή της «από τη σοβιετική εποχή» στα πρότυπα, στην εκπαίδευση και στα δόγματα του ΝΑΤΟ. Δεύτερον, πρόνοιες και σχέδια για την ανοικοδόμηση του τομέα ασφάλειας και άμυνας της Ουκρανίας. Και, τρίτον, κάλυψη κρίσιμων αναγκών όπως καύσιμα, εξοπλισμός αποναρκοθέτησης και ιατρικές προμήθειες.
Επαναβεβαιώθηκε, εξάλλου, ότι συντομεύουν τον δρόμο της Ουκρανίας μέχρι την πλήρη ένταξή της στο ΝΑΤΟ, ρίχνοντας κι άλλο «λάδι στη φωτιά» της αντιπαράθεσης, καθώς ειδικά για την περίπτωση του Κιέβου προσπερνούν το «Σχέδιο Δράσης για την Ενταξη (Membership Action Plan)», πακέτο προαπαιτούμενων που έπρεπε να ικανοποιήσει μια υποψήφια χώρα για να ενταχθεί ως πλήρες μέλος στο ΝΑΤΟ. Επ’ αυτού ο Στόλτενμπεργκ έλεγε ξανά χτες ότι η πορεία ένταξης της Ουκρανίας επιταχύνεται, καθώς από διαδικασία δύο σταδίων γίνεται διαδικασία ενός και ότι «η Ουκρανία είναι τώρα πιο κοντά στο ΝΑΤΟ από ποτέ».
Παραπέρα, σηματοδοτώντας ότι προετοιμάζονται για αντιπαράθεση σε μια σειρά πεδία και ζώνες, υπό όλες τις συνθήκες, οι υπουργοί Αμυνας Ελλάδας, Καναδά, Δανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Λετονίας, Ολλανδίας, Νορβηγίας, Ρουμανίας, Τουρκίας και Βρετανίας υπέγραψαν Μνημόνιο Κατανόησης (Memorandum of Understanding) για την εγκαθίδρυση και λειτουργία του Κέντρου Αριστείας για την Κλιματική Αλλαγή και Ασφάλεια (Climate Change and Security Centre of Excellence), με έδρα τον Καναδά. Χαρακτηριστικά ο υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας έλεγε σχετικά ότι «ο ρόλος του Κέντρου Αριστείας είναι εξαιρετικά σημαντικός, καθώς θα συμβάλει στην κατανόηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στον αμυντικό και στρατιωτικό τομέα, όπως και στην επαύξηση της ανθεκτικότητας και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της Συμμαχίας, ιδιαίτερα κατά την εκτέλεση στρατιωτικών αποστολών και επιχειρήσεων». Αλλά και ο αναπ. γγ του ΝΑΤΟ, Μ. Γκεοάνα, τόνιζε σχετικά ότι «οι αλλαγές στα κλιματικά μοντέλα σημαίνουν ότι θα πρέπει να πολεμάμε διαφορετικά»…
Λιμάνια και εξοπλισμοί για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ
Ολα τα παραπάνω προχωράνε φυσικά με τη βούλα της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς η ντόπια αστική τάξη αναζητά ακόμα πιο ενεργό ρόλο στον ευρωατλαντικό καταμερισμό.
Χαρακτηριστικά, ο Κυρ. Μητσοτάκης σε δηλώσεις του με το πέρας των εργασιών έκανε γνωστό ότι στην παρέμβασή του στη Σύνοδο για το Ουκρανικό επανέλαβε «τη μεγάλη σημασία του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά συνολικά για την τροφοδοσία όλης της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ με στρατεύματα αλλά και με εξοπλισμό».
Ασπάστηκε μάλιστα όλες τις ΝΑΤΟικές έγνοιες, τονίζοντας ότι «βεβαίως και μας απασχολεί πολύ το τι γίνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, στον Ινδο-Ειρηνικό. Γι’ αυτό και είχαμε σήμερα (σ.σ. χτες) αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων από την Ανατολή και από την Ωκεανία να συμμετέχουν στη Σύνοδό μας. Ομως, εξίσου και περισσότερο πρέπει να μας απασχολεί τι γίνεται στην άμεση γειτονιά μας, και αναφέρομαι στη Βόρεια Αφρική».
Επιβεβαίωσε, εξάλλου, ότι οι πολυδιαφημισμένοι πανάκριβοι εξοπλισμοί έχουν άξονα τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, τονίζοντας ότι «το εξοπλιστικό πρόγραμμα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (…) είναι ένα πρόγραμμα το οποίο θωρακίζει τις Ενοπλες Δυνάμεις αλλά ταυτόχρονα συνεισφέρει και στο ΝΑΤΟ συνολικά, αλλά και στην έννοια της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης».
Υπό αυτό το πρίσμα, μάλιστα, και στον απόηχο της απόφασης Μπάιντεν για πώληση F-16 στην Τουρκία, δικαιολόγησε και τους τουρκικούς εξοπλισμούς: «Δεν πρέπει να βλέπουμε, δηλαδή, τις επενδύσεις στις Ενοπλες Δυνάμεις μόνο μέσα από το πρίσμα της αντιπαλότητας που έχουμε με την Τουρκία και αυτό ισχύει και για μας, το πώς βλέπουμε τη δυνατότητα της Τουρκίας να μπορεί να εξοπλίζεται», είπε χαρακτηριστικά, με νωπές τις μνήμες από τις απροσμέτρητες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο και τις υπερπτήσεις τουρκικών – «συμμαχικών» μαχητικών πάνω ακόμα και από ελληνικό έδαφος.
(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)
